Αναγεννησιακή τέχνη στη Γερμανία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Ντύρερ απεβίωσε το 1528, προτού καθοριστεί το κατά πόσο το σχίσμα της Μεταρρύθμισης θα ήταν οριστικό, ωστόσο οι μαθητές της επόμενης γενιάς στάθηκε αδύνατο να μην επιλέξουν πλευρά. Οι επιφανέστεροι των Γερμανών καλλιτεχνών έγιναν Προτεστάντες, ωστόσο αυτό τους αφαίρεσε την ελευθερία να πραγματεύονται θρησκευτικά θέματα, που μέχρι πρότινος αποτελούσαν την κύρια πηγή εσόδων τους. Ο Λούθηρος εναντιώθηκε στην Καθολική εικονογραφία, αλλά όχι στην εικονογραφία στο σύνολό της. Ο [[Λούκας Κράναχ ο πρεσβύτερος]] (1472–1553), στενός φίλος του Λούθηρου, ζωγράφισε μια σειρά από πίνακες που προορίζονταν για Άγιες Τράπεζες, που συχνά απεικόνιζαν το [[Μυστικός Δείπνος|Μυστικό Δείπνο]], σε ορισμένους από τους οποίους οι [[Δώδεκα Απόστολοι]] αποτελούν πορτραίτα των κυριότερων Προτεσταντών ιερωμένων της εποχής. Αυτή η φάση της Λουθηρανικής τέχνης τελείωσε πριν το 1550, ίσως υπό την επίδραση του [[Καλβινισμός|Καλβινισμού]] που αντιμαχόταν τις απεικονίσεις με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, κι έτσι οι θρησκευτικές παραστάσεις για δημόσιους χώρους σταμάτησαν να παράγονται εντελώς στις Προτεσταντικές περιοχές. Σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας αυτού, η πρόοδος της γερμανικής τέχνης είχε ουσιαστικά εκλείψει περίπου το 1550, αλλά κατά τις προηγούμενες δεκαετίες η γερμανική φαντασία υπήρξε πολύ γόνιμη στην επινόηση εναλλακτικών θεμάτων που θα αναπλήρωναν το κενό στις παραγγελίες έργων τέχνης. Ο Κράναχ, εκτός από πορτραίτα, ανέπτυξε μια μορφή λεπτών κάθετων πορτραίτων με προκλητικά γυμνά, στα οποία δόθηκαν τίτλοι από την [[Ελληνική μυθολογία|ελληνο]][[Ρωμαϊκή μυθολογία|ρωμαϊκή]] μυθολογία και τη [[Βίβλος|Βίβλο]].<ref>Snyder (1984), Μέρος III, Κεφ. XIX αναφορικά με τους Κράναχ, Λούθηρο κ.ά.</ref>

 

 

Ως [[Σχολή του Δούναβη]] είναι γνωστός ένας κύκλος καλλιτεχνών του πρώτου τρίτου του 16ου αιώνα στη [[Βαυαρία]] και την [[Αυστρία]], που περιλαμβάνει τους [[Άλμπρεχτ Αλτντόρφερ]] (1480-1538), [[Βολφ Χούμπερ]] (1485-1553) και [[Άουγκουστιν Χίρσφογκελ]] (''Augustin Hirschvogel'', 1503-1553). Με τον Άλτντορφερ επί κεφαλής, η Σχολή παρήγαγε τα πρώτα παραδείγματα ανεξάρτητης φιλοτέχνησης τοπίων στη Δύση (κάπου 1.000 χρόνια μετά την [[Κίνα]]), τόσο σε πίνακες ζωγραφικής όσο και σε εκτυπώσεις.<ref>Wood (1993), 9 – πρόκειται για το θέμα του ίδιου του βιβλίου.</ref> Τα θρησκευτικά τους έργα χαρακτηρίζονται από [[Εξπρεσιονισμός|εξπρεσιονιστικό]] στυλ κατά κάποιο τρόπο όμοιο με αυτό του Γκρoύνεβαλντ. Οι μαθητές του Ντύρερ, [[Χανς Μπουργκμάιρ]] (''Hans Burgkmair'', 1473–1531) και [[Χανς Μπάλντουνγκ Γκριν]] (''Hans Baldung Grien'', περ. 1484–1545) εργάστηκαν κυρίως με εκτυπώσεις, με το δεύτερο να απεικονίζει το επίκαιρο ζήτημα των μαγισσών σε μια σειρά από αινιγματικά έργα.<ref>Snyder (1984), Κεφ. XVII.</ref><ref>Bartrum (1995).</ref>