Κολμάρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η πόλη ιδρύθηκε τον 9ο μ.Χ. αιώνα: Αναφέρεται για πρώτη φορά το 823, ως η Καρολιγγειανή επικράτεια “Columbarium” (από όπου φαίνεται ότι προέρχεται και το σημερινό της όνομα)<ref>[http://www.visit-alsace.com/colmar/ Visit Alsace]</ref> σε διάταγμα του [[Λουδοβίκος ο Ευσεβής|Λουδοβίκου του Ευσεβούς]], αλλά της δόθηκε το δικαίωμα να υφίσταται ως ελεύθερη αυτοκρατορική πόλη της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] το [[1226]] (civitatis). Το 1354 το Κολμάρ συμμετέχει στη δημιουργία της Δεκαπόλεως, μιας ομοσπονδίας δέκα αυτοκρατορικών πόλεων της Αλσατίας. Το [[1512]] οι [[Εβραίοι]] , εγκατεστημένοι στην πόλη από το 13ο αιώνα και αποτελώντας σημαντικό τμήμα της οικονομικής και πολιτιστικής ζωής του τόπου εκδιώκονται βίαια από αυτήν και η επάνοδός τους επιτρέπεται μόνο μετά τη [[Γαλλική Επανάσταση]]. Η πόλη αποφεύγει την εμπλοκή της στις θρησκευτικές διαμάχες της περιόδου 1522-1525 <ref>[http://www.ot-colmar.fr/index.php?option=com_content&task=blogcategory&id=89&Itemid=57 Colmar, Office de Tourisme]</ref>.

Κατά τη διάρκεια του [[Τριακονταετής πόλεμος|Τριακονταετούς πολέμου]] καταλήφθηκε από τα Σουηδικά στρατεύματα το 1632 και παρέμεινε επί διετία στην κατοχή τους. Αυτό είχε ως συνέπεια την επαναφορά του Προτεσταντισμού στην πόλη, δόγμα που είχε απαγορευτεί το [[1627]]. Με βάση τη Συνθήκη του Ριέιγ (Rueil) την [[1 Αυγούστου]] [[1635]], το Κολμάρ τίθεται υπό την προστασία του Βασιλέα της Γαλλίας και διατηρεί τόσο το καθεστώς της "αυτοκρατορικής πόλης" όσο και τα προνόμια και τα δικαιώματά της. Το [[1648]] η συνθήκη του [[Μίνστερ]] της [[Βεστφαλία|Βεστφαλίας]] αποδίδει τμήμα της Αλσατίας στη Γαλλία. Το Κολμάρ, όπως και οι άλλες πόλεις της Δεκάπολης, παραμένει Αυτοκρατορική πόλη και τα γαλλικά στρατεύματα αποχωρούν.

Το [[1679]] με τη συνθήκη του Νιμάγκεν (Nijmegen) το Κολμάρ αποδόθηκε στη Γαλλία και αποτέλεσε "Βασιλική Γαλλική πόλη". Στο καθεστώς αυτό παρέμεινε μέχρι το 1871, οπότε ολόκληρη η Αλσατία, με τη λήξη του Γαλλογερμανικού πολέμου, αποδόθηκε στη Γερμανία. Υπό γερμανική διοίκηση παρέμεινε μέχρι το τέλος του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], οπότε με τη [[Συνθήκη των Βερσαλλιών]] η Αλσατία επεστράφη στη Γαλλία. Το Κολμάρ αναπτύχθηκε και, το [[1924]] έγινε η έδρα του Αγροτικού Επιμελητηρίου του Άνω Ρήνου. Οι κάτοικοί του αυξάνονται και το [[1934]] φθάνουν σχεδόν τους 50.000. Μετά την είσοδο της Γαλλίας στον [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] οι Γερμανοί εισβάλλουν και καταλαμβάνουν την Αλσατία, την οποία προσαρτούν στο [[Γ' Ράιχ]]. Η πόλη υφίσταται καταστροφές μνημείων της και υφίσταται κατοχή με έντονα στοιχεία εκγερμανισμού και ναζιστικοποίησης. Η Γαλλία ανέκτησε τον έλεγχο της Αλσατίας ύστερα από τη μάχη του "θύλακα του Κολμάρ" το [[1945]]. Στις 10 Φεβρουαρίου 1945 ο Στρατηγός [[Σαρλ Ντε Γκωλ]] εισέρχεται στο Κολμάρ και αποκαθιστά στη θέση του το άγαλμα του Στρατηγού Ραπ (Rapp), μια από τις πρώτες δημιουργίες του [[Φρεντερίκ Μπαρτολντί]] (Frédéric Auguste Bartholdi, 1834–1904), το οποίο αναγέρθηκε στην πόλη το 1865 και οι [[Ναζί]] είχαν απομακρύνει από το βάθρο του. Το άγαλμα κοσμεί σήμερα την πόλη.