Χανς Χόλμπαϊν ο νεότερος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|όνομα = Χανς ΧολμπάινΧόλμπαϊν ο νεότερος

|λεζάντα = Χανς ΧολμπάινΧόλμπαϊν ο νεότερος, αυτοπροσωπογραφία, 1542. Πινακοθήκη Ουφίτσι, Φλωρεντία.

}}Ο '''Χανς ΧολμπάινΧόλμπαϊν ο νεότερος''' ([[γερμανικά]]: ''Hans Holbein der Jüngere'', περ. [[1497]] <ref>Armstrong, Alastair (2008).</ref> - μεταξύ [[7 Οκτωβρίου]] και [[29 Νοεμβρίου]] [[1543]]) ήταν [[Γερμανός]] [[Ζωγραφική|ζωγράφος]], σχεδιαστής και [[Χαρακτική|χαράκτης]] της [[Αναγέννηση|Αναγέννησης]]. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους [[Προσωπογραφία|προσωπογράφους]] του 16ου αιώνα.<ref>Zwingenberger, Jeanette (1999), σελ. 9.</ref> Επίσης φιλοτέχνησε έργα θρησκευτικού περιεχομένου, σάτιρας και [[Μεταρρύθμιση|μεταρρυθμιστικής]] προπαγάνδας, ενώ σπουδαία ήταν και η συνεισφορά του στο σχεδιασμό βιβλίων. Αναφέρεται ως «ο νεότερος» ώστε να διακρίνεται από τον πατέρα του, [[Χανς ΧολμπάινΧόλμπαϊν ο πρεσβύτερος|Χανς ΧολμπάινΧόλμπαϊν τον πρεσβύτερο]], διακεκριμένο ζωγράφο της [[Γοτθική τέχνη|Ύστερης Γοτθικής]] τεχνοτροπίας.

Γεννημένος στο [[Άουγκσμπουργκ]], ο ΧολμπάινΧόλμπαϊν εργάστηκε κυρίως στη [[Βασιλεία (Ελβετία)|Βασιλεία]] κατά τα πρώτα χρόνια της καριέρας του. Αρχικά ζωγράφιζε [[Τοιχογραφία|τοιχογραφίες]] και θρησκευτικά έργα, ενώ παράλληλα σχεδίαζε [[Υαλογραφία|υαλογραφίες]] και έντυπα βιβλία. Αναλάμβανε, ακόμη, πορτραίτα, κάνοντας αίσθηση διεθνώς με προσωπογραφίες του [[Έρασμος|Έρασμου]], [[Ουμανισμός|ουμανιστή]] [[Φιλοσοφία|φιλοσόφου]] από το [[Ρόττερνταμ]]. Όταν η Μεταρρύθμιση αφήχθη στη Βασίλεια, ο ΧολμπάινΧόλμπαϊν εργάστηκε για πελάτες και από τις δύο αντιμαχόμενες θρησκευτικές παρατάξεις. Η μέχρι τότε γοτθική τεχνοτροπία του εμπλουτίστηκε από νέες καλλιτεχνικές τάσεις στην [[Ιταλία]], τη [[Γαλλία]] και τις [[Κάτω Χώρες]], καθώς και από τον [[Αναγεννησιακός ουμανισμός|Αναγεννησιακό Ουμανισμό]]. Το αποτέλεσμα ήταν μια μικτή αισθητική καθαρά προσωπικού χαρακτήρα.

Ο ΧολμπάινΧόλμπαϊν ταξίδεψε στην [[Αγγλία]] το 1526 αναζητώντας εργασία, με συστατική επιστολή από τον Έρασμο. Έγινε δεκτός στον ουμανιστικό κύκλο του [[Τόμας Μορ]], όπου και γρήγορα έγινε διάσημος. Μετά από νέα τετραετή παραμονή στη Βασιλεία, συνέχισε τη δραστηριότητά του στην Αγγλία το 1532. Αυτή τη φορά εργάστηκε για δύο χρηματοδότες, την [[Άννα Μπολέυν]] και τον [[Τόμας Κρόμγουελ]]. Το 1535, είχε εξελιχθεί σε Βασιλικό Ζωγράφο στην αυλή του [[Ερρίκος Η' της Αγγλίας|Ερρίκου Η' της Αγγλίας]]. Από τη θέση αυτή, σχεδίασε όχι μόνο πορτραίτα και εορταστικές διακοσμήσεις, αλλά και κοσμήματα, πιάτα και άλλα πολυτελή αντικείμενα. Τα πορτραίτα του της βασιλικής οικογένειας και διάφορων ευγενών αποτελούν ζωντανή ανάμνηση μιας λαμπρής αυλής στη βαρυσήμαντη εποχή που ο Ερρίκος εδραίωνε την κυριαρχία του πάνω στην [[Εκκλησία της Αγγλίας]].

Η τέχνη του ΧολμπάινΧόλμπαϊν εκτιμήθηκε από νωρίς στην καριέρα του. Ο [[Γαλλία|Γάλλος]] [[ποιητής]] και μεταρρυθμιστής [[Νικολά Μπουρμπόν]] (προσεγγ. 1503-1550) τον αποκάλεσε ''«[[Απελλής|Απελλή]] της εποχής μας»'', ένα χαρακτηριστικό δείγμα αναγνώρισης από τους συγχρόνους του.<ref>Wilson, Derek (2006), σελ. 213.</ref><ref>Buck, Stephanie (1999), σσ. 50 και 112.</ref> Ο ΧολμπάινΧόλμπαϊν επίσης έχει περιγραφεί ως φαινόμενο που συνέβη μοναχά μια φορά στην ιστορία της τέχνης, καθώς δεν δημιούργησε σχολή.<ref name="Wilson281">Wilson, Derek (2006), σελ. 281.</ref> Μετά το θάνατό του, ορισμένα από τα έργα του χάθηκαν, αλλά τα περισσότερα μπήκαν σε συλλογές και μέχρι το 19ο αιώνα είχε αναγνωριστεί ως ένας από τους μεγάλους δεξιοτέχνες της προσωπογραφίας. Πρόσφατες εκθέσεις τόνισαν την ποικιλομορφία στο έργο του. Αφιέρωσε την ενεργητικότητά του σε σχέδια που κυμαίνονται από περίτεχνα κοσμήματα μέχρι μνημειώδεις τοιχογραφίες. Η τέχνη του ΧολμπάινΧόλμπαϊν έχει αποκαλεστεί [[Ρεαλισμός|ρεαλιστική]], καθώς σχεδίαζε και ζωγράφιζε με σπάνια ακρίβεια. Τα πορτραίτα του ήταν φημισμένα στην εποχή τους για την ομοιότητα με τα πραγματικά πρόσωπα και είναι μέσα από τα μάτια του ΧολμπάινΧόλμπαϊν που πολλές διάσημες μορφές των ημερών του, όπως ο Έρασμος και ο Μορ, εξακολουθούν ''«να παίρνουν εικόνα»''. Ο ΧολμπάινΧόλμπαϊν, ωστόσο, δεν ήταν ποτέ ικανοποιημένος απλά με την εξωτερική εμφάνιση. Ενσωμάτωνε στρώματα [[Συμβολισμός|συμβολισμού]], [[Αλληγορία|αλληγορίας]] και [[Παράδοξο|παράδοξου]] στην τέχνη του, που εξακολουθούν να γοητεύουν τους μελετητές. Σύμφωνα με την άποψη του ιστορικού τέχνης [[Έλλις Γουότερχαους]] (1905-1985), οι προσωπογραφίες του ''«παραμένουν αξεπέραστες για τη σιγουριά και την οικονομία της δήλωσης, τη διείσδυση στο χαρακτήρα και ένα συνδυασμένο πλούτο στην καθαρότητα της τεχνοτροπίας»''.<ref>Waterhouse, Ellis (1978), σελ. 17.</ref>