Μαξ Βέμπερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

O '''Maximilian Carl Emil Weber''' γεννήθηκε στην [[Ερφούρτη]] της [[Γερμανία|Γερμανίας]] στις [[21 Απριλίου]] [[1864]]. Από τα παιδικά του χρόνια είχε την ευκαιρία να δει απο κοντά πολλούς διανοούμενους της εποχής καθώς ο πατέρας του ήταν βιομήχανος και βουλευτής. Αφού τελείωσε το σχολείο στο [[Βερολίνο]] πραγματοποίησε ανώτερες σπουδές στη [[Χαϊδελβέργη]] στο Βερολίνο και το [[Γκέτινγκεν]] (Göttingen) όπου και πραγματοποίησε τη διατριβή του πάνω στην οικονομική [[ιστορία]]. Το [[1894]] ο γερμανός στοχαστής καταλαμβάνει μια έδρα [[πολιτική οικονομία|πολιτικής οικονομίας]] στο [[Φράιμπουργκ]] και έπειτα στη Χαϊδελβέργη. Ο Βέμπερ, που συγκαταλέγεται μαζί με τον [[Καρλ Μαρξ]], τον [[Εμίλ Ντιρκάιμ]] και τον [[Αύγουστος Κοντ|Αύγουστο Κοντ]] στους τέσσερις κλασσικούς της [[κοινωνιολογία|κοινωνιολογίας]], θέλησε να συγκροτήσει ένα εννοιακό πλαίσιο που να περιέχει το σύνολο των ανθρώπινων δραστηριοτήτων και να τις τοποθετήσει μέσα σε μία δεδομένη ιστορική φάση, στον αντίποδα κάθε μεταφυσικής παράδοσης. Έτσι αρνείται να ενσωματώσει τα κοινωνικά φαινόμενα μέσα στο πλαίσιο τελεολογικών ή [[ντετερμινισμός|ντετερμινιστικών]] φιλοσοφιών. Κάνοντας μια στροφή στο ''υποκειμενικό νοείν'' ορίζει ως αντικείμενο της κοινωνικής επιστήμης την ''ατομική-κοινωνική δράση.'' Παρουσιαζει δηλαδή την πρόθεση να κατανοήσει μέσω ερμηνείας τη δράση του υποκειμένου μέσα στο κοινωνικό όλο και να εξηγήσει έτσι αιτιακά την πορεία του και τα παραγόμενα αποτελέσματα. Ως δράση ο Βέμπερ εννοεί την υποκειμενική συμπεριφορά όταν ο φορέας της πράξης προσδίδει στην τελευταία νόημα, ενώ ως κοινωνική δράση εννοεί τη δραστηριότητα που σύμφωνα με το νόημα που παίρνει από τον φορέα, αναφέρεται στη συμπεριφορά του άλλου, εν σχέσει προς την οποία προσανατολίζεται το νόημά της. Επιπλέον, επειδή όπως ο ίδιος ο κοινωνιολόγος έχει αναφέρει ότι «''η δράση δεν είναι αυτοκίνητο να πατάει κανείς το φρένο και να σταματά''», εισήγαγε την έννοια της '''απροσδιοριστίας''', δηλαδή της παρέκκλισης από τον [[επιστήμη|επιστημονικό]] κανόνα και το μη αναμενόμενο αποτέλεσμα κατόπιν της σύνδεσης πολλών αιτιοτήτων. ▼