Εκπαιδευτική τεχνολογία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
MerlIwBot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Ρομπότ: Αφαίρεση: nl:Leermiddel (deleted)
Szindros (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Διόρθωση λάθους ονόματος
Γραμμή 9:
Αξίζει να σημειωθεί ότι η εκπαιδευτική τεχνολογία προέκυψε από την εξέλιξη της εκπαίδευσης και, επομένως, οι πρόδρομοι της εκπαίδευσης είναι και πρόδρομοι της εκπαιδευτικής τεχνολογίας και σχετίζονται με τη θεωρία της παιδαγωγικής. Έτσι, από τον [[5ος αιώνας π.Χ.|5ο π.Χ. αιώνα]] οι [[σοφιστές]] στην [[Αθήνα]] έκαναν συστηματική διδασκαλία σε ομάδες βασισμένες στη [[ρητορική]], έπειτα τον 12ο αι. εμφανίζεται η [[σχολαστική]] και, τον 17ο αι. με τον [[Κομένιος|Κομένιο]] (Comenius) εμφανίζονται η εποπτική και η επαγωγική διδασκαλία. Συνεχίζοντας με τους προδρόμους της εκπαιδευτικής τεχνολογίας, εμφανίζονται, τον 18ο αι. ο [[Ζαν Ζακ Ρουσσώ|Ρουσό]] (Rousseau) με την αρχή της εποπτείας, τον 19ο αι. η ψυχολογική διδασκαλία του [[Γιόχαν Χάινριχ Πεσταλότσι|Πεσταλότσι]] (Pestalozzi) και οι παιδαγωγικές αρχές του Herbart (εξελλ. [[Έρβαρτος]]). Τέλος, στον 20ο αι. με τον [[Έντουαρντ Θόρνταϊκ|Θόρνταϊκ]] (Thorndike), που συσχετίζει το ερέθισμα με την αντίδραση, την προσαρμογή στο παιδί της [[Μαρία Μοντεσσόρι|Μοντεσσόρι]] (Montessori) και την εξατομικευμένη μάθηση των [[Κάρλτον Γουόσμπερν|Γουόσμπερν]] - [[Φρέντερικ Μπερκ|Μπερκ]] (Washburne-Burk) γίνεται το τελευταίο βήμα προς την εμφάνιση της εκπαιδευτικής τεχνολογίας.
 
Αναφορικά με την εκπαιδευτική τεχνολογία υπήρχαν πολλοί που περίμεναν την εισαγωγή των οπτικοακουστικών μέσων στην εκπαίδευση. αλλά το έναυσμα για την ένταξή τους δόθηκε από τον [[Κουέντιν Σκίνερ]] (QB.F. Skinner) με τη δημοσίευση του άρθρου του με τίτλο «The Science of Learning and the Art of Teaching» το [[1954]]. Η θεωρητική προσέγγιση που πρότεινε ο Σκίνερ, ως θιασώτης της [[συμπεριφορισμός|θεωρίας της συμπεριφοράς]], ήταν η εισαγωγή των διδακτικών μηχανών στην εκπαίδευση, οι οποίες θα δημιουργούσαν ευνοϊκό περιβάλλον για τη μάθηση. Ουσιαστικά πρόκειται για μία θεωρία που θα την εφάρμοζαν οι μηχανές.
Τελικά, '''νέα οπτικοακουστικά μέσα''' αναπτύχθηκαν ευρέως, με τη διάδοση της τεχνολογικής εξέλιξης πέρα από την προφορική παράδοση και τη [[γραφή]]. Παραδείγματα αυτών είναι το σχολικό [[ραδιόφωνο]] (συνίσταται στη διδασκαλία ξένων γλωσσών), η εκπαιδευτική [[τηλεόραση]], με ταινίες οι οποίες συνήθως έχουν δραματικό-ιστορικό-επιστημονικό περιεχόμενο με μεγάλη σημασία στη σύγχρονη εκπαίδευση. Με τις ταινίες όχι μόνο προκαλείται το ενδιαφέρον των μαθητών αλλά και δίνεται η δυνατότητα στο δάσκαλο να υποβάλει ερωτήσεις και να επαναπροβάλει σημεία που θεωρεί σημαντικά. Επίσης, η βιντεοκάμερα και ο προβολέας διαφανειών μπορούν να αντικαταστήσουν τον μαυροπίνακα, δίνοντας τη δυνατότητα για την προβολή εικόνων - σχεδίων - κειμένων απαλλάσσοντας τον διδάσκοντα από τον κόπο της συνεχούς γραφής σε αυτόν.