Γκουρού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η πνευματική υιοθεσία μαθητή από έναν γκουρού στην [[Ινδία]], ήταν πάντα ισχυρότερη από τον δεσμό του αίματος. Κατά την τελετή αυτή, ο υποψήφιος μαθητής ξύριζε το κρανίο, φορούσε τα γιορτινά του ρούχα και στολιζόταν προσεχτικά. Ο δόκιμος πήγαινε να σταθεί πλάι στο δάσκαλο του. Στέκονταν κι οι δυο όρθιοι, με σταυρωμένα χέρια, ενώ ο γκουρού έστρεφε το πρόσωπο του στην ανατολή και ο μαθητής στη δύση. Ο δάσκαλος, ψιθυρίζοντας τα κατάλληλα λόγια, καλούσε το νέο ν' ανέβει με το δεξί πόδι πάνω σε πέτρα, για να γίνει σταθερός κι ακλόνητος, σαν κι αυτή. Κατόπιν ο γκουρού του έβγαζε το ρούχο του και του έδενε γύρω στη μέση του εκείνο που του είχε ετοιμάσει αυτός, ενώ ταυτόχρονα του ευχόταν, με τελετουργικό τρόπο, μακροβιότητα.

 

 

Αρχιζε μετά ένας διάλογος ανάμεσα στο δάσκαλο και το μαθητή, στη διάρκεια του οποίου καθορίζονταν οι μελλοντικές σχέσεις τους. Ο γκουρού ένωνε τα χέρια κι ένας από τους βοηθούς του τα γέμιζε με νερό. Ο δάσκαλος ράντιζε τρεις φορές τα σταυρωμένα χέρια του νέου με το νερό, έπαιρνε μετά το δεξί του χέρι ανάμεσα στα δικά του και ψιθύριζε κάποιες ευχές. Στο τέλος της τελετής, ο μαθητής άκουγε με συντομία τα καθήκοντα του για τους προσεχείς μήνες. Μετά από ένα χρόνο, γινόταν συνήθως το δεύτερο μέρος της τελετής όπου ο μυημένος μάθαινε τις [[ιερό|ιερές]] τυπικές λέξεις που θα έπρεπε να προφέρει στις καθημερινές [[Ιεροτελεστία|ιεροτελεστίες]].