Μεχμέτ Ρεσίτ Πασάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σε ηλικία μόλις 20 ετών έλαβε το αξίωμα του "Πεσκήρ Αγά" και εξετέλεσε πολλές διπλωματικές αποστολές, μεταξύ των οποίων και στην [[Ύδρα]] προς συνεννόηση με τον Ρώσο ναύαρχο Σενιάβιν.<br /> Το [[1809]] διορίστηκε [[Βελής]] (κυβερνήτης) της [[Κιουτάχεια]]ς, απ' όπου πήρε και το προσωνύμιο Κιουταχής. Το [[1820]] στάλθηκε επικεφαλής τουρκικού στρατού εναντίον του αποστάτη [[Αλή πασάς|Αλή Πασά]] στα [[Ιωάννινα]], τον οποίο και κατόρθωσε να νικήσει ενώ μετά το τέλος της εκστρατείας διορίστηκε πασάς των [[Τρίκαλα|Τρικάλων]] και κατέπνιξε στο αίμα την αποστασία των Αγράφων (1821).

Με τη γενίκευση της επανάστασης, και αφού είχε νικήσει τους Έλληνες στη [[μάχη του Πέτα]], ο Κιουταχής διορίστηκε [[Σερασκέρης]] της Ρούμελης (διοικητής των στρατευμάτων της Ρούμελης) και ουσιαστικά ανέλαβε επικεφαλής της εκστρατείας που είχε ως σκοπό να προβεί σε γενικές εκκαθαρίσεις από κάθε επαναστατικό στοιχείο, ότι δεν μπόρεσαν δηλαδή οι προκάτοχοί του, ο [[Ομέρ Βρυώνης]], ο [[Αμπάς Πασάς]], ο [[Ντίμπρα Πασάς]] και ο [[Μουσταή Πασάς Σκόδρας]]. Έτσι το [[1823]] αφού κατέλαβε όλη τη [[Στερεά Ελλάδα]] προχώρησε στο [[Μεσολόγγι]] το οποίο και πολιόρκησε.<br /> Η πεισματώδης όμως αντίσταση των πολιορκουμένων, σε συνδυασμό με την καταστροφή από τον [[Γεώργιος Σαχτούρης|Γεώργιο Σαχτούρη]] της τουρκικής αρμάδας που μετέφερε πολεμοφόδια στους πολιορκητές στην [[ναυμαχία της Άνδρου (1825)|ναυμαχίας της Άνδρου]], (γνωστή και ως [[ναυμαχία του Καφηρέα]]) οδήγησε τον Κιουταχή να ζητήσει τη βοήθεια του [[Ιμπραήμ Πασάς|Ιμπραήμ]] και τελικά ανάγκασε τους Μεσολογγίτες στην ηρωική έξοδό τους στις [[10 Απριλίου]] του [[1826]].

Τον επόμενο χρόνο ο Κιουταχής ανέλαβε Σερασκέρης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες ενώ επίκειντο Ρωσοτουρκικό πόλεμο. Στη συνέχεια διορίστηκε [[μέγας Βεζίρης]] θέση από την οποία ηγήθηκε του τουρκικού στρατού κατά των Ρώσων, πλην όμως ηττήθηκε από τον στρατηγό Δίεβιτς στη περιοχή της [[Αδριανούπολη]]ς.<br /> ΑργότερραΑργότερα επιχείρησε όμοια εκστρατεία στην [[Αλβανία]] όπου εκεί κατάφερε να συγκεντρώσει τους κυριότερους φύλαρχους στο Μοναστήριο όπου και τους κατέσφαξε. Το 1832 στράφηκε εναντίον του Ιμπραήμ Πασά εισβάλλοντας στη Συρία πλην όμως, κοντά το [[Ικόνιο]], ηττήθηκε κατά κράτος και αιχμαλωτίσθηκε μαζί με 60.000 στρατιώτες του. Ύστερα από την παρέμβαση των Ρώσων και την καταβολή πλούσιων ανταλλαγμάτων, απελευθερώθηκε τον επόμενο χρόνο και ανέκτησε το αξίωμά του Μεγάλου Βεζύρη.