Εθνική Εταιρεία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ειδικότερα από τις αρχές του 1897 το [[Κρητικό Ζήτημα]] άρχισε να περιπλέκεται ακόμη περισσότερο λαμβάνοντας διεθνείς διαστάσεις. Αιτία αυτής της περιπλοκής ήταν οι ατυχείς ενέργειες του Σουλτάνου, [[Αμπντούλ Χαμίτ Β΄]], που αντί να σταθεί ως Ηγεμόνας υπεράνω των εθνολογικών και θρησκευτικών διαφορών των υπηκόων του, παρασυρόμενος πιθανώς από κακούς συμβούλους, άρχισε να ενεργεί υπό καθαρά θρησκευτικό πάθος. Έτσι μετά την τραγική [[Σφαγή των Αρμενίων του 1896|σφαγή των Αρμενίων]] που σημειώθηκε στη [[Κωνσταντινούπολη]], (από την οποία και χαρακτηρίστηκε ο "αιμοσταγής Σουλτάνος"), προκειμένου αφενός ν΄ αποφύγει την επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων, και αφετέρου να τονώσει το φανατισμό του μουσουλμανικού όχλου, που και αυτόν κάποιοι κύκλοι τον παρακινούσαν, σε αντιπερισπασμό, ενίσχυσε τους [[Τουρκοκρήτες]] με ένοπλα τμήματα που οδήγησαν σε νέες μεγάλης έκτασης ταραχές σε βάρος των Ελληνοχριστιανών της Κρήτης, με σφαγές και λεηλασίες.

 

 

Η τότε Κυβέρνηση [[Θεόδωρος Δηλιγιάννης|Θ. Δηλιγιάννη]] βρισκόμενη σε αδυναμία γνώσης της πλήρους έκτασης της οργάνωσης αυτής, αλλά και προ του επαπειλούμενου κινδύνου εμφυλίου, μη προβλέψιμου μεγέθους, εκ του δεσμευτικού όρκου που είχαν δώσει τα μέλη της, σε περίπτωση που θα επιχειρούσε να την πλήξη, προτίμησε να υποκύψει και να υιοθετήσει έστω και μερικώς την υποδεικνυόμενη απ΄ αυτή πολιτική στο [[Κρητικό ζήτημα]]. Έτσι απέστειλε ναυτική μοίρα υπό την ηγεσία του ναυάρχου [[Αριστείδης Ράινεκ|Α. Ράινεκ]] και του [[Πρίγκιπας Γεώργιος της Ελλάδας|Πρίγκιπα Γεωργίου]], καθώς και μικτό ένοπλο απόσπασμα υπό τον [[Τιμολέων Βάσσος|Τιμολέοντα Βάσσο]] με τα οποία και προσπάθησε να επιβάλει ναυτικό αποκλεισμό της Κρήτης από τουρκικές ενισχύσεις καθώς και την επιβολή της τάξης, παρά την αντίθετη θέση των [[Μεγάλες Δυνάμεις|Μεγάλων Δυνάμεων]] και στη συνέχεια την γενική επιστράτευση, όταν αρνήθηκε ο Σουλτάνος την πρόταση της Ελλάδας για διενέργεια δημοψηφίσματος, με αποτέλεσμα την εμπλοκή σε πολεμική σύρραξη, γνωστότερη ως [[Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897]].

Τότε ο Χρυσόστομος που ίσως να μη γνώριζε εκτενώς περί της οργάνωσης συμβούλευσε τον Πατριάρχη να μη προβεί σε τέτοια ενέργεια που ενδεχομένως με τις επιστολές της ελληνικής πρεσβείας κατά την ανάκριση, να ενοχοποιούταν και η πρεσβεία με απροσδιόριστες περιπλοκές. Έτσι αντ΄ αυτού και κατ΄ εντολή του Πατριάρχη ο Χρυσόστομος συνέταξε αμέσως απόρρητη επιστολή προς πρεσβεία απειλώντας πως αν εντός του πρώτου ημερονυκτίου δεν αναχωρούσε από Κωνσταντινούπολη ο εκπρόσωπος της ΕΕ, ο πατριάρχης θα καταγγείλει αυτόν στις Αρχές προκειμένου ν΄ αποσοβήσει τον εκ της μωρίας αυτού απειλούμενο κατά της πόλης και του έθνους γενικότερα όλεθρο. Πράγματι την επόμενη ημέρα ο μυστηριώδης εκείνος «προσηλυτιστής» εγκατέλειψε την Κωνσταντινούπολη.

 

 

=== Επεισόδιο με τον Γάλλο υπουργό ===

[[Image:Gabriel Hanotaux 2.jpg|right|150px|thumb|O υποτργός εξωτερικών της Γαλλίας Γ. Ανοτώ - 1896]]

 

 

[[Αρχείο:Sarah Bernhardt - Project Gutenberg eText 19955.jpg|left|150px|thumb|Στον αήθη πόλεμο των εντυπώσεων της Εταιρείας και η Σάρα Μπερνάρ]]

 

[[Αρχείο:Wilhelm II of Germany.jpg|thumb|180px|Ο 'Κάιζερ' Γουλιέλμος Β', το 1888.]]

Έφθασε μάλιστα ο [[Κάιζερ]] [[Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας]], στο απρεπές εκείνο επίπεδο για ηγεμόνα, να περιέρχεται ο ίδιος μία προς μία τις πρεσβείες του [[Βερολίνο]]υ, ως κατώτερος διπλωματικός εκπρόσωπος, εξορκίζοντας τις κυβερνήσεις αυτών και καλώντας τις όπως "''λαλήσωσι προς την Ελλάδα δια του στόματος των κανονίων''", (κοινώς: "''να μιλήσουν τα κανόνια''"), τινάζοντας έτσι κάθε πολιτική και ηθική γοητεία του τίτλου του, προκειμένου να προωθήσει την προβαλλόμενη ως αναγκαία, την παρουσία του στη [[Βαλκανική]] και την Μεσόγειο, θέση την οποία ήδη κατείχε με την διείσδυσή του στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]].