Διαλογικός εαυτός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Τζέιμς προτείνει την ιδέα ενός αστερισμού θέσεων οι οποίοι θεωρεί ότι ανήκουν στον εκτεταμένο εαυτό: "η σύζυγός μου, τα παιδιά μου, οι πρόγονοί μου, οι φίλοι μου. Αυτοί οι χαρακτήρες-θέσεις εντός του εαυτού είναι εμφανείς και στη δουλειά του Μπαχτίν <ref>Bakhtin, M. (1973). ''Problems of Dostoevsky's poetics'' (2nd edn.; R. W. Rotsel, Trans.). Ann Arbor, MI: Ardis. (Original work published 1929 as Problemy tvorchestva Dostoevskogo [Problems of Dostoevsky's Art])</ref>. Ο Μπαχτίν χρησιμοποιεί τη μεταφορά ''πολυφωνική νουβέλα'' η οποία αποτέλεσε έμπνευση για μεταγενέστερες διαλογικές προσεγγίσεις του εαυτού. Για να φτάσει στην έννοια της πολυφωνικής νουβέλας, ο Μπαχτίν μελέτησε τα έργα του [[Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι|Ντοστογιέφσκι]]. Ο Μπαχτίν θεωρούσε ότι στα έργα του Ντοστογιέφκυ δεν υπάρχει μόνο η φωνή του συγγραφέα αλλά και πολλών άλλων, που προσωποποιήθηκαν στους χαρακτήρες των έργων του, όπως ο Ιβάν Καραμαζόφ, ο Ρασκόνικοφ κ.α.