Κοινοβούλιο της Ιταλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ιων (συζήτηση | συνεισφορές) |
Ιων (συζήτηση | συνεισφορές) |
||
Γραμμή 67:
Το Κοινοβούλιο ψηφίζει την υποστήριξη προς την [[Κυβέρνηση]], η οποία διορίζεται από τον [[Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας|Πρόεδρο της Δημοκρατίας]] και, από το 1994, συνήθως καθοδηγούμενο από τον ηγέτη του συνασπισμού που κερδίζει τις εκλογές, ενώ κατά την διάρκεια της αποκαλούμενης [[Πρώτη Δημοκρατία|Πρώτης Δημοκρατίας]] επιλεγόταν από τους γραμματείς των μεγάλων κομμάτων. Η Κυβέρνηση πρέπει να λάβει ψήφο υποστήριξης από αμφότερα τα σώματα πριν έριθει επίσημα στην εξουσία, και το Κοινοβούλιο μπορεί να ζητήσει μια νέα ψήφο εμπιστοσύνης ανά πάσα στιγμή αν ένα ποσοστό οποιουδήποτε σώματος το απαιτήσει. Αν μια Κυβέρνηση αποτύχει να λάβει την ψήφο, πρέπει να παραιτηθεί· αν συμβεί αυτό, είτε δημιουργείται μια νέα Κυβέρνηση ή ο Πρόεδρος της Δημκρατίας μπορεί να διαλύσει τις Βουλές και διεξάγονται νέες εκλογές.
Το Κοινοβούλιο σε κοινή συνεδρίαση αμφοτέρων των σωμάτων εκλέγει τον [[Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας|Πρόεδρο της Δημοκρατίας]] (σε αυτή την περίπτωση, προστίθενται 58 περιφερειακοί αντιπρόσωποι),
▲Το Κοινοβούλιο σε κοινή συνεδρίαση αμφοτέρων των σωμάτων εκλέγει τον [[Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας|Πρόεδρο της Δημοκρατίας]] (σε αυτή την περίπτωση, προστίθενται 58 περιφερειακοί αντιπρόσωποι), five (one third) members of the ''Corte Costituzionale'' and one third of the ''Consiglio Superiore della Magistratura''. It can vote to decide an accusation of ''high treason or attack to the Constitution'' against the President of the Republic (though this situation has never occurred).
== Εκλογικό Σύστημα==
Το παρόν εκλογικό σύστημα, που εγκρίθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2005, βασίζεται στην [[Αναλογική εκπροσώπηση με λίστα κόμματος|εκπροσώπηση με λίστα κόμματος]] με μια σειρά ορίων για να ενθαρρυνθούν τα κόμματα να δημιουργήσουν συνασπισμούς. Αντικατέστησε ένα [[Σύστημα Πρόσθετου Μέλους|εκλογικό σύστημα Πρόσθετου Μέλους]] που είχε εισαχθεί τη δεκαετία του 1990.
Το [[block voting]] system βασίζεται σε εθνικό επίπεδο για τη Βουλή, και σε περιφερειακό για την Γερουσία. η Ιταλία διαιρείται σε συγκεκριμένο αριθμό περιφερειών για την Βουλή των Αντιπροσώπων, ενώ κάθε Περιοχή εκλέγει τους γερουσιαστές της. Κάθε περιφέρεια λαμβάνει έναν αριθμό εδρών ανάλογα με το μερίδιο της στον πληθυσμό της Ιταλίας. Ο νικών συνασπισμός λαμβάνει τουλάχιστον 55% των εδρών σε εθνικό επίπεδο για τη Βουλή, και σε περιφερειακό επίπεδο στη Γερουσία, ενώ οι υπόλοιπες έδρες διαιρούντα αναλογικά μεταξύ μειονοτικών κομμάτων. Για τη Βουλή, οι έδρες που κερδίζει κάθε κόμμα κατανέμονται σε επίπεδο περιφερειών για να αποφασισθούν οι εκλεγμένοι υποψήφιοι. Οι υποψήφιοι στις λίστες κατατάσσονται με σειρά προτεραιότητας, έτσι ώστε ένα κόμμα κερδίζει για παράδειγμα δέκα έδρες, οι πρώτοι δέκα υποψήφιοι στη λίστα του λαμβάνουν έδρες στο κοινοβούλιο.
Ο νόμος επίσημα αναγνωρίζει συνασπισμούς κομμάτων: για να είναι μέρος ενός συνασπισμού, ένα κόμμα πρέπε να υπογράψει το επίσημο πρόγραμμά του και να δείξει την υποστήριξη του για τον υποψήφιο του συνασπισμού για την πρωθυπουργία.
===Βουλή των Αντιπροσώπων===
| |||