Ιδιοσυχνότητα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Ιδιοσυχνότητα ενός ταλαντωτή ονομάζεται η συχνότητα που πρέπει να ταλαντώνεται ο ταλαντωτής έτσι ώστε να παρουσιάζει την ελάχιστη απόσβεση κατά την εξαναγκασμένη [[Ταλάντωση]].
Θεωρητικά οι ταλαντώσεις που εκτελούν τα διάφορα σώματα π.χ. [[Μαθηματικό εκρεμές]] ή ο απλός αρμονικός ταλαντωτής δεν παρουσιάζουν εξασθένιση/απόσβεση και διατηρούν το πλάτος ταλάντωσής τους σταθερό. Στην πραγματικότητα αυτό δεν συμβαίνει αλλά παρουσιάζουν μικρή ή μεγαλύτερη απόσβεση με αποτέλεσμα να χρείαζεται να τους δίνουμε τακτικά ενέργεια ίση με αυτή που έχασαν για να διατηρούν σταθερό το πλάτος τους κατά το πέρασμα του χρόνου. Η συχνότητα με την οποία πρέπει να δίνουμε ενέργεια ονομάζεται [[ιδιοσυχνότητα]] και ισούται με <math>f_0 = {1 \over 2 \pi} \cdot \sqrt{D \over m}</math> όπου D η σταθερά της ταλάντωσης και m η μάζα του σώματος που ταλαντώνεται.
Στην πιο απλή περίπτωση όπου ο ταλαντωτής αποτελείται από ένα [[ελατήριο]] σταθεράς k και μια μάζα m που ταλαντώνεται, η συχνότητα (σύμφωνα με τον παραπάνω τύπο) με την οποία πρέπει να ταλαντεύται το ταλαντωτής έτσι ώστε να διατηρεί σταθερό το πλάτος του ισούται με <math>f_0 = {1 \over 2 \pi} \cdot \sqrt{k \over m}</math> όπου k η σταθερά του ελατηρίου και m η μάζα του σώματος που ταλαντώνεται.
| |||