Οικοαναρχισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Οικο-αναρχισμόςΟικοαναρχισμός''' (ή αλλιώς: '''Οικολογική Αναρχία''') υποστηρίζει ότι μικρές [[οικοκοινότητες]] (των 50-150 ανθρώπων) είναι η μορφή που πρέπει να έχουν οι ανθρώπινοι οικισμοί ώστε να αναπτυχθεί ο ανθρώπινος πολιτισμός. Τα πολιτικά συστήματα –και κάθε είδους κοινωνικοπολιτική δομή- οφείλουν να αλλάξουν και να οργανωθούν ξανά ώστε να εξασφαλιστούν οι συνθήκες για τη δημιουργία αυτών των οικοκοινοτήτων. Οι οικο-αναρχικοίοικοαναρχικοί επίσης υποστηρίζουν ότι κάθε είδους κοινωνικός οργανισμός πρέπει να λειτουργεί υπέρ της φύσης και όχι ενάντιά της.

Ο οικο-αναρχισμόςοικοαναρχισμός δεν είναι μια ξεκάθαρη θεωρία, αφού η ίδια η έννοια δεν έχει διατυπωθεί ή οριστεί μονάχα από έναν άνθρωπο. Οι ιδέες και οι προτάσεις του για τη διακυβέρνηση της κοινωνίας είναι πολύ όμοιες με τις ιδέες του [[Μιχαήλ Μπακούνιν|Μ. Μπακούνιν]] και του [[αναρχο-κολεκτιβισμόςαναρχοκολεκτιβισμός|αναρχο-κολεκτιβισμούαναρχοκολεκτιβισμού]]. Προτάσσουν δηλαδή τη δημιουργία πολλών αυτόνομων κολεκτίβων ως τον υγιή τρόπο που θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι.

Ο οικο-αναρχισμόςοικοαναρχισμός προτάσσει έντονα ότι ο άνθρωπος και η φύση θα πρέπει να ζουν συνεργατικά. Στο επίπεδο αυτό, δηλαδή της οικολογίας, έχει επηρεαστεί κυρίως από τη δουλειά δύο ανθρώπων: του [[Μάρεϋ Μπούκτσιν]] (Murray Bookchin) και του [[Τζων Σερζάν]] (John Zerzan). Η [[Κοινωνική_οικολογία]] του πρώτου και ο [[Πριμιτιβισμός|Πρωτογονισμός]] του δεύτερου άσκησαν ιδιαίτερη επιρροή.

Ο οικο-αναρχισμόςοικοαναρχισμός, στη συνέχεια, κράτησε αποστάσεις από τη σχολή του John Zerzan και διαφοροποίησε τη θέση του και τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την έννοια του «Πολιτισμού» και της «Τεχνολογίας». Επικεντρώνεται σε ιδέες όπως το «κοινωνικό κεφάλαιο» ή «κεφάλαιο ενός χωριού» παρά στο ζήτημα αν «δεχόμαστε ή απορρίπτουμε την τεχνολογία» ή αν «ο πολιτισμός είναι ή όχι η αιτία της εξουσίας». Οι περισσότεροι οικο-αναρχικοίοικοαναρχικοί δεν είναι πρωτογονιστές, δέχονται δηλαδή την ύπαρξη κάποιας ελάχιστης τεχνολογίας (π.χ. [[Ανανεώσιμες_πηγές_ενέργειας|Α.Π.Ε.]]). Υπάρχει μια ακόμη διαφορά μεταξύ του [[Πράσινος_Aναρχισμός|Πράσινου Αναρχισμού]] και του οικο-αναρχισμούοικοαναρχισμού: Ο μεν πρώτος πιστεύει ότι ένα γενικό πλαίσιο κανόνων πρέπει να εφαρμοστεί σε κάθε οικοπεριοχή (βιοπεριοχή) και σε κάθε οικοκοινότητα της κάθε οικοπεριοχής. Αντίθετα ο οικο-αναρχισμόςοικοαναρχισμός επικεντρώνεται στη πλήρη αποκέντρωση θεωρώντας ότι κάθε οικοκοινότητα (και κατά επέκταση κάθε οικοπεριοχή) μπορεί να ορίσει τους δικούς της, ιδιαίτερους, κανόνες για την ίδια. Δεν υπάρχει δηλαδή κάποιο «οικολογικό πρότυπο». (προσωπική σημείωση: Θα τολμήσω να πω ότι αυτό θυμίζει την κριτική που άσκησαν οι ιταλοί αναρχοκομουνιστές στο κολεκτιβισμό και μουτουαλισμό του Μ. Μπακούνιν και Ζ. Προυντόν, αντίστοιχα)

Κάποιοι από τους οικο-αναρχικούςοικοαναρχικούς πιστεύουν ότι το χωριό (ή η φυλή) είναι η προτιμώμενη μονάδα ανθρώπινης ζωής, σε αντίθεση με την οικογένεια ή το σόι. Το κομμάτι αυτό των οικο-αναρχικώνοικοαναρχικών θεωρεί ως σημαντικότερο το ζήτημα της οικογένειας παρά τις θεωρίες για την οργάνωση των οικονομικών ή εργασιακών ρόλων. Προωθούν δηλαδή τον τρόπο ζωής σε μικρές ομάδες (φυλές) επειδή πιστεύουν ότι αυτό λειτουργεί καλύτερα από τον συγκεντρωτισμό που δημιούργησε ο αστικός πολιτισμός. Δεν πρέπει, όμως, να συγχέεται αυτή η αντίληψη με τον [[Πριμιτιβισμός|Πρωτογονισμό]] διότι δεν καταλήγουν εκεί έπειτα από κριτική της τεχνολογίας και μια αντι-πολιτισμική διάθεση, αλλά από υπεράσπιση των μικρών (σε αριθμό) κοινωνικών ομάδων. Έχουν δηλαδή μια κοινωνική εστίαση.

Πολλοί οικο-αναρχικοίοικοαναρχικοί ζουν και εργάζονται σε κοινότητες όπου είναι έντονο το στοιχείο της κοινωνικής μέριμνας. Φροντίζουν για τη επιμόρφωση των νέων (σε «εναλλακτικά σχολεία») όπως επίσης και την φροντίδα των μεγαλύτερων.

Ο οικο-αναρχισμόςοικοαναρχισμός δεν είναι κάτι δεδομένο και βρίσκεται υπό διαμόρφωση. Σαν γενικό πλαίσιο ιδεών, αποτελεί τη βάση για το κίνημα των [[Συνειδητή Κοινότητα|Συνειδητών Κοινοτήτων]] (Intentional Communities).