Οικοαναρχισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Astraor (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Astraor (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{Αναρχισμός}}
Ο '''Οικοαναρχισμός''' (ή αλλιώς: '''Οικολογική Αναρχία''') υποστηρίζει ότι μικρές [[οικοκοινότητες]] (των 50-150 ανθρώπων) είναι η μορφή που πρέπει να έχουν οι ανθρώπινοι οικισμοί ώστε να αναπτυχθεί ο ανθρώπινος πολιτισμός. Τα πολιτικά συστήματα –και κάθε είδους κοινωνικοπολιτική δομή- οφείλουν να αλλάξουν και να οργανωθούν ξανά ώστε να εξασφαλιστούν οι συνθήκες για τη δημιουργία αυτών των οικοκοινοτήτων. Οι οικοαναρχικοί επίσης υποστηρίζουν ότι κάθε είδους κοινωνικός οργανισμός πρέπει να λειτουργεί υπέρ της φύσης και όχι ενάντιά της.
 
[[Image:Green and Black flag.svg|none|left|thumb|151px|Η Πράσινη και Μαύρη σημαία του Οικοαναρχισμού.]]
 
Ο οικοαναρχισμός δεν είναι μια ξεκάθαρη θεωρία, αφού η ίδια η έννοια δεν έχει διατυπωθεί ή οριστεί μονάχα από έναν άνθρωπο. Οι ιδέες και οι προτάσεις του για τη διακυβέρνηση της κοινωνίας είναι πολύ όμοιες με τις ιδέες του [[Μιχαήλ Μπακούνιν|Μ. Μπακούνιν]] και του [[αναρχοκολεκτιβισμός|αναρχοκολεκτιβισμού]]. Προτάσσουν δηλαδή τη δημιουργία πολλών αυτόνομων κολεκτίβων ως τον υγιή τρόπο που θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι.
Γραμμή 16 ⟶ 18 :
 
== Κριτική ==
Ο οικοαναρχισμός έχει δεχτεί κριτική επειδή εμφανίζεται ως «ελαφρύςαναχωρητικός» στην παραδοσιακή σχολή του κοινωνικού αναρχισμού ([[αναρχοκολεκτιβισμός]], [[αναρχοκομουνισμός]]). Πολλές φορές οι οικοαναρχικοί δεν αγωνίζονται και δεν προτάσσουν ξεκάθαρα πολιτικές ή οικονομικές θεωρίες, αλλά επικεντρώνονται σε κοινωνικά και οικολογικά ζητήματα. Στην προσπάθειά τους για δημιουργία οικοκοινοτήτων μπορούν να έρθουν σε επαφή με κοινωνικές και πολιτικές δομές της υπάρχουσας κοινωνίας (π.χ. ένα απλό χωριό της περιοχής ή έναν δήμαρχο) και να συνεννοηθούν ή να συνεργαστούν με αυτές. Αυτό αντιμετωπίζεται με έντονο σκεπτικισμό από τους παραδοσιακούς κοινωνικούς αναρχικούς, αφού αυτοί είναι οργανισμοί που τους βλέπουν και τους αντιμετωπίζουν ως εχθρούς.
 
Ασκείται έντονη κριτική, επίσης, για τάσεις «αναχωρητισμού».
 
==Δες επίσης==