|
}}
Η '''Νάουσα της Πάρου''' είναι η δεύτερη σε πληθυσμό κωμόπολη της νήσου [[Πάρος|Πάρου]] μετά την [[Παροικιά]], από την οποία και απέχει 10 χλμ.. Είναι παράλια πόλη, ιδιαίτερα γραφική, με μικρό ασφαλή λιμένα στον ανατολικό μυχό του ομώνυμου γραφικού όρμου, [[Όρμος Νάουσας|Όρμου Νάουσας]], στο βόρειο άκρο του νησιού. Ο πληθυσμός της το [[1928]] ήταν 959 κάτοικοι, ενώ στην απογραφή του [[2001]] έφθανε τους 2.316 κατοίκους. Από το 1926 διέθέται δημοτικό σχολείο, αστυνομικό σταθμό και τηλεγραφείο.
Σήμερα η Νάουσα αποτελεί έδρα ενός των επτά δημοτικών διαμερίσματων του Δήμου Πάρου στο οποίο και υπάγονται όλα τα βόρεια χωριά, μεταξύ των οποίων ο [[Αμπελάς Πάρου|Αμπελάς]], οι [[Καμάρες Πάρου|Καμάρες]], οι [[Κολυμπήθρες Πάρου|Κολυμπήθρες]], η [[Λάγκερη Πάρου|Λάγκερη]], τα [[Λιβάδια Πάρου|Λιβάδια]], η [[Ξιφάρα Πάρου|Ξιφάρα]], τα [[Πρωτόργια Πάρου|Πρωτόργια]] καθώς και κάποια Μοναστήριαμοναστήρια. Ο συνολικός πληθυσμός του Δημοτικού διαμερίσματος της Νάουσας φθάνει τους 3027 κατοίκους (2001).<br />
Παλαιότερα αποτελούσε Δήμο, "τέως Δήμος Ναούσης", της Επαρχίας Νάξου, στον οποίο συμπεριλαμβάνονταν όλα τα χωριά της Β. Πάρου όπως και το χωριό [[Κώστος Πάρου]] με συνολικό πληθυσμό 1750 κατοίκους.
== Αξιοθέατα ==
Ειδικά τη θερινή περίοδο η Νάουσα συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό επισκεπτών που απολαμβάνουν τις υπέροχες παραλίες της στους παρακείμενους της πόλης ορμίσκους αλλά και τα πολλά αξιοθέατα αρχαιολογικά, πολιτιστικά και φυσικά που την πλουτίζουν ιδιαίτερα.
=== Αρχαιολογικά ===
=== Ιστορικά ===
Στα ιστορικά αξιοθέατα περιλαμβάνονται το αρχαίο τείχος και το τμήμα του Καστελλίου που διασώζονται καθώς και η εντός του όρμου νησίδα Αγία Καλή επί της οποίας είχαν στήσει το στρατηγείο τους οι Ρώσοι όταν κατέλαβαν τις Κυκλάδες το 1770 με αρχηγούς τους Ορλώφ.
Σπουδαίο ενδιαφέρονΕνδιαφέρον επίσης παρουσιάζει η ιστορική Μονή Αγίου Αθανασίου στα Πρωτόρια Νάουσας, της οποίας τα κελιά μετά από ανακαίνιση έχουν μετατραπεί σε βυζαντινό μουσειακό χώρο όπου εκτίθενται ξυλόγλυπτα, γλυπτά βυζαντινής και ενετικής περιόδου, πολλά λατρευτικά σκεύη, εικόνες Παριανών και Κρητικών αγιογράφων του 12ου και 13ου αιώνα από τις οποίες σπουδαιότερες είναι η «Δέηση» (15ου αι.), η «Αποκαθήλωση» (16ου αι.) και η «Παναγία η βρεφοκρατούσα» (επίσης 16ου αι.), καθώς και το μοναδικό τμήμα αγιογραφίας που σώθηκε από τον βυζαντινό ναό. Σημειώνεται ότι το μοναστήρι αυτό επί τουρκοκρατίας ήταν σχολείο των Καθολικών.
=== Λαογραφικά ===
Αξιόλογα επίσης είναι τοΣο Λαογραφικό Μουσείου Νάουσας Πάρου στο οποίο εκτίθενται μεταξύ άλλων παραδοσιακές φορεσιές (ανδρικές και γυναικείες) όχι μόνο από τις Κυκλάδες αλλά και από διάφορες άλλες περιοχές του Ελληνισμού που δημιούργησε το χορευτικό φολκλορικό συγκρότημα «Νάουσα Πάρος», καθώς και η λαογραφική συλλογή του ιατρού Όθωνα Κάπαρη που κληροδότησε στη κοινότητα η οποία περιλαμβάνει βιβλιοθήκη, πλούσιο φωτογραφικό αρχείο και κάποια αρχαιολογικά ευρήματα. Τέλος το λαογραφικό ενδιαφέρον για την περιοχή συμπληρώνει το «Μουσείο οίνου» που αποτελεί ειδικό διαμορφωμένο χώρο του οινοποιείου της οικογένειας Μωραΐτη, με αίθουσα γευσιγνωσίας και προβολής πολυθεάματος όπου οι επισκέπτες καλούνται να γευθούν τις μεθυστικές αξίες της παριανής πολιτιστικής κληρονομιάς.
== Πηγές ==
| 