Αίας ο Λοκρός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
''Λοκρών δ’ ηγεμόνευεν Οϊλήος ταχύς Αίας'',
Ο '''Αίας ο Λοκρός''' υπήρξε εθνικός [[ήρωας]] των [[Λοκροί|Λοκρών]] , γιος του [[Οϊλέας|Οϊλέα]], ο ένας από τους δύο γνωστούς ήρωες με αυτό το όνομα (ο άλλος ήταν ο [[Αίας ο Τελαμώνιος]] από την [[Σαλαμίνα]]) που έλαβαν μέρος στον [[Τρωικός πόλεμος|Τρωικό πόλεμο]]. ▼
''μείων, ούτε τόσος γε όσος Τελαμώνιος Αίας'',
''αλλά πολύ μείων, ολίγος μέν έην, λινοθώρηξ'',
''εγχείη δ’ εκέκαστο Πανέλληνας και Αχαιούς''.
«Τους Λοκρούς κυβερνούσε ο γρήγορος Αίας, γιος του Οϊλέα, πολύ πιο μικρόσωμος απ’ τον (άλλον) Αίαντα, το γιο του Τελαμώνα. Ήταν μικρόσωμος και φορούσε λινό θώρακα, στο κοντάρι όμως ξεπερνούσε όλους τους Έλληνες και τους Αχαιούς»
[[Όμηρος|Ομήρου]] [[Ιλιάδα]] Β 527-530
▲Ο '''Αίας ο Λοκρός''' υπήρξε εθνικός [[ήρωας]] των [[Λοκροί|Λοκρών]] , γιος του [[Οϊλέας|Οϊλέα]], ο ένας από τους δύο γνωστούς ήρωες με αυτό το όνομα (ο άλλος ήταν ο [[Αίας
Κατά τη μυθολογία ο Αίας περιγράφεται ως τρομερός μαχητής, άψογος ακοντιστής και τοξότης και απίστευτα ταχύς αν και μικρόσωμος. Τα φυσικά του αυτά γνωρίσματα οδήγησαν σε πράξεις ξακουστές και έγραψαν τελικά το όνομα του στην ιστορία.
Οι [[Λοκροί]], πήραν μέρος στον [[Τρωικός πόλεμος|Τρωικό πόλεμο]] υπέρ των [[Αχαιοί|Αχαιών]] με 40 ολόμαυρα πλοία και με 4.800 άνδρες αφού η χωρητικότητα του κάθε πλοίου ήταν 120 άτομα.
Ο αρχηγός τους Αίας πάντα με ελαφριά πανοπλία και οπλισμό αναδείχθηκε σε έναν από τους σπουδαιότερους ήρωες σε μάχες σώμα με σώμα. Η ιστορία θέλει και το στρατό των Λοκρών να είναι ελαφρά οπλισμένος με [[τόξο|τόξα]] και [[σφεντόνα|σφεντόνες]] που όμως δεν τον ακολουθεί όταν πολεμά ως πρόμαχος αφού χρησιμοποιούν τα προορισμένα για μάχη από απόσταση όπλα τους.
Αν και πολύ διαφορετικός έως και εντελώς αντίθετος από τον συνώνυμο του, [[Αίαντας ο Τελαμώνιος|Αίαντα τον Τελαμώνιο]] από τη [[Σαλαμίνα]], συνενώνει το στράτευμα του μαζί του και κατατροπώνει [[Τρώες]] εχθρούς οι οποίοι οπισθοχωρούν τρομαγμένοι αλλά εκείνος τους προφταίνει και τους σκοτώνει.
Ο Αίας ξεχώρισε επίσης και στους επιτάφιους αγώνες του Πάτροκλου όπου κατατάσσεται δεύτερος μετά τον [[Οδυσσέας|Οδυσσέα]] ύστερα από παρέμβαση της θεάς [[Αθηνά]]ς που του στερεί τη νίκη.
Πέρα όμως από τα θετικά χαρακτηριστικά του ο Αίας διακρίνεται για την αλαζονεία και υπεροψία του.
Διέπρεψε στον πόλεμο εναντίον των Τρώων και μετά την άλωση της [[Τροία|Τροίας]]και καθώς οι Αχαιοί ορμούν στο εσωτερικό της πόλης, ο Αίας μπαίνει στο ναό της Αθηνάς. Εκεί η Κασσάνδρα η κόρη του [[Πρίαμος|Πριάμου]] και της [[Εκάβη|Εκάβης]] που περιγράφεται από τον Όμηρο ως η «''καλλίστην πασών''» ζητά προστασία από τη θεά, όμως παρόλα αυτά ο Αίας ατίμασε την ιέρεια μέσα στον ναό της θεάς [[Αθηνά|Αθηνάς]].
[[Image:Aias Kassandra Louvre G458.jpg|thumb|200px|Ο Αίας ο Λοκρός ατιμάζοντας την Κασσάνδρα.]]
Διέπρεψε στον πόλεμο εναντίον των Τρώων και μετά την άλωση της [[Τροία|Τροίας]], ο Αίας ατίμασε την ιέρεια [[Κασσάνδρα]] μέσα στον ναό της θεάς [[Αθηνά|Αθηνάς]]. Κατά την επιστροφή στην Λοκρίδα, ξέσπασε καταιγίδα κοντά στην [[Εύβοια]] και ο Αίας σώθηκε πάνω σε έναν βράχο λέγοντας προς τους [[Θεοί του Ολύμπου|θεούς]] ότι θα επιβιώσει παρά την θέληση τους. Τότε ο [[Ποσειδώνας (μυθολογία)|Ποσειδώνας]] προσβεβλημένος από την αλαζονεία του, διέλυσε τον βράχο με την τρίαινα του και ο Αίας χάθηκε. Η θεά Αθηνά, εξαιτίας της ασέβειας του Αίαντα, προκάλεσε τα δεινά της φυλής των Λοκρών για χίλια χρόνια και τους υποχρέωσε να στέλνουν κάθε χρόνο παρθένες καλών οικογενειών στο [[Ίλιον Αττικής|Ίλιον]] της [[Αθήνα|Αθήνας]], για να υπηρετούν σαν δούλες στον ναό της. ▼
Το ατίμασμα της μάντισσας Κασσάνδρας κάνει το ξόανο της θεάς Αθηνάς να ζωντανεύσει και να στυλώσει τα μάτια της στον ουρανό. Οι Αχαιοί για να την εξευμενίσουν αποφασίζουν να προχωρήσουν στο λιθοβολισμό και το θάνατο του Αίαντα αφού δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να χάσουν την προστασία της θεάς.
Οι Λοκροί πολεμώντας με την φάλαγγα τους, άφηναν πάντα μια θέση κενή γιατί πίστευαν ότι ο Αίας πολεμούσε πάντα μαζί τους και μετά τον θάνατό του. Η γιορτή των Λοκρών προς τιμήν του ήρωά τους ήταν τα "[[Αιάντεια]]", ενώ πολλά νομίσματά τους τον απεικόνιζαν σαν τον αγέρωχο και περήφανο πολεμιστή.▼
Εκείνος όμως καταφέρνει προσωρινά να γλυτώσει με ικεσίες στο βωμό της Αθηνάς.
Μετά το τέλος του τρωικού πολέμου οι Λοκροί ξεκινούν το ταξίδι της επιστροφής στην πατρίδα. Η ακόλαστη όμως πράξη του Αίαντα δεν έχει ξεχαστεί από τη Θεά Αθηνά η οποία με [[κεραυνός|κεραυνούς]] βυθίζει το πλοίο.
▲
Πιστεύεται ότι το σώμα του έχει θαφτεί είτε στη [[Μύκονος|Μύκονο]] ή στη [[Δήλος|Δήλο]] σύμφωνα με μια ταφική επιγραφή που αναφέρει: «''Αίαντος του Οϊλέως κειμένου εν Μυκόνω τη νήσω''».
Η θεά Αθηνά, εξαιτίας της ασέβειας του Αίαντα, προκάλεσε τα δεινά της φυλής των Λοκρών για χίλια χρόνια και τους υποχρέωσε να στέλνουν κάθε χρόνο παρθένες καλών οικογενειών στο [[Ίλιον Αττικής|Ίλιον]] της [[Αθήνα|Αθήνας]], για να υπηρετούν σαν δούλες στον ναό της.
▲Οι Λοκροί πολεμώντας με την φάλαγγα τους, άφηναν πάντα μια θέση κενή γιατί πίστευαν ότι ο Αίας πολεμούσε πάντα μαζί τους και μετά τον θάνατό του. Η γιορτή των Λοκρών προς τιμήν του ήρωά τους ήταν τα "[[Αιάντεια]]"
Πολλά νομίσματά τους τον απεικόνιζαν σαν τον αγέρωχο και περήφανο πολεμιστή.Στην πρόσθια όψη αναγνωρίζεται η μορφή της [[Περσεφόνη]]ς και στην οπίσθια αναπαριστάται ο μαχητής Αίας, γυμνός και σε επιθετική στάση μόνο με μια περικεφαλαία .
Στο δεξί του χέρι κρατά ένα [[ξίφος]] ενώ στο αριστερό μια [[ασπίδα]] που την κοσμεί ένας [[δράκος]]. Το σώμα του αποδίδεται ως γυμνασμένο και στιβαρό όπως θα φανταζόμασταν κάθε γενναίο πολεμιστή έτοιμο για μάχη.
Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι ο αρχαίος τραγικός ποιητής [[Σοφοκλής]] έγραψε και σχετική [[τραγωδία]], «Αίας ο Λοκρός» η οποία δυστυχώς δε διασώθηκε.
Στη [[Λοκρίδα]] τιμάται ακόμη σήμερα. Η αγέρωχη μορφή του αναδεικνύεται σε επίσημο έμβλημα του [[Δήμος Λοκρών|δήμου Λοκρών]].
==Πηγές==
#Αβραάμ Δημήτριος Π. 2001. «Λοκρικά – Περιβοάγρια-Επικνυμίδια ». Λαμία 2001.
#Δακορώνια Φ., Κωτούλας Δ., Μπαλτά Ε. Συθιακάκη Β. Τόλιας Β. «Λοκρίδα – Ιστορία & Πολιτισμός». Εκδόσεις: Κτήμα Χατζημιχάλη.
#Μαραθάκη Ειρήνη, Franke Peter R., “Οίνος και νόμισμα” Εκδόσεις Χατζημιχάλη.
#Πρωτόπαπας Ζήσης. 1952. «Λοκρίδα». Αθήνα 1952.
#Χριστοφόρου Μάνθος Κ. 1991. «Η Οπουντία Λοκρίδα και η Αταλάντη – Μνήμες και μαρτυρίες». Μέρος 1ο. Αθήνα: Εταιρεία Ιστορικών και Λαογραφικών Ερευνών Αταλάντης (Ε.Ι.Λ.Ε.Α.).
==Δείτε επίσης==
*[[Λοκροί]]
| |||