Ο προσευχόμενος παις: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το άγαλμα βρέθηκε στα τέλη του 15ου αιώνα στη Ρόδο. Έλειπαν τα χέρια και το αριστερό πόδι, ενώ ήταν επιφανειακά διαβρωμένο. Συντηρήθηκε το 1558 στην Βενετία, όπου και συγκολλήθηκε το αριστερό του πόδι, το οποίο είχε στο μεταξύ βρεθεί. Το 1576 μεταφέρθηκε από την Βενετία στη Αγγλία, και από εκεί στην Γαλλία, όπου ξανά συντηρήθηκε το 1651-1655 και προστέθηκαν τα χέρια. Προστέθηκαν επίσης οι οφθαλμοί και διορθώθηκε μια ρωγμή. Περιήλθε στην ιδιοκτησία του Νικολά Φουκέ (''Nicolas Fouquet'') και ήταν μέρος της συλλογής του στην έπαυλή του στο Βω-λε-Βικόντ (''Vaux-le-Vicomte''). Ο γιος του Φουκέ το πούλησε στον πρίγκηπα Ευγένιο της Αυστρίας (Prinz Eugen) έναντι δεκαοκτώ χιλιάδων [[γαλλικό Φράγκο|γαλλικών φράγκων]]. Μετά τον θάνατο του πρίγκηπα Ευγένιου, το άγαλμα πέρασε στα χέρια ενός έμπορου από την Βενετία, ονόματι Αντόνιο Μαρία Ζανέττι, ο οποίος το μεταπώλησε στον πρίγκηπα Βέντσελ Λίχτενσταϊν έναντι πεντακοσίων [[δουκάτοΔουκάτο (νόμισμα)|δουκάτων]]. Ξανά συντηρήθηκε στην Βιέννη και φινιρίστηκε με μελανό βερνίκι. Μετά από μακρά αλληλογραφία πέρασε στην ιδιοκτησία του [[Φρειδερίκος Β΄ της Πρωσίας|Φρειδερίκου Β΄ της Πρωσίας]] και τοποθετήθηκε το 1747 στο παλάτι [[Σανσουσί]]. Λόγω των καιρικών συνθηκών άρχισε ξανά να αλλοιώνεται η επιφάνειά του, και γιαυτό μεταφέρθηκε το 1786 στο κρατικό κάστρο του Βερολίνου. Για άλλη μια φορά συντηρήθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα στο Βερολίνο, κατακτήθηκε στη συνέχεια από τον Ναπολέοντα και μπήκε στο [[Μουσείο του Λούβρου]]. Τέθηκε σε δημοπρασία και αγοράστηκε από κάποιον Ελβετό. Τελικά, ο ιδιοκτήτης του το 1830 το κληροδότησε στα Αρχαιολογικά Μουσεία του Βερολίνου, όπου και φιλοξενείται μέχρι σήμερα.