Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μικρές διορθώσεις που ατυχώς αναιρέθηκαν |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Ελληνικό Φεστιβάλ.jpg|thumb|Το λογότυπο του Ελληνικού Φεστιβάλ]]
== Ελληνικό Φεστιβάλ Α.Ε. ==
Σήμερα, την ευθύνη της διεξαγωγής του έχει η «Ελληνικό Φεστιβάλ» Α.Ε., που μέτοχοί της είναι τα Υπουργεία [[Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού (Ελλάδα)|Πολιτισμού]], [[Υπουργείο Οικονομίας (Ελλάδα)|Οικονομίας]] και [[Υπουργείο Οικονομικών (Ελλάδα)|Οικονομικών]] (έτος ίδρυσης 1998). Σκοπό έχει την οργάνωση μουσικών, θεατρικών και άλλων καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, την έκδοση και διάθεση εντύπων, βιβλίων και άλλων εκδόσεων, καθώς και οπτικοακουστικών μέσων με θέματα που αφορούν στην προβολή των εκδηλώσεων της.
===Εκδηλώσεις-Χώροι===
Μέχρι το 2005 το Ελληνικό Φεστιβάλ χρησιμοποιούσε ως χώρους παραστάσεων το [[Ηρώδειο|Ωδείο Ηρώδου Αττικού]], τα αρχαία θέατρα της Επιδαύρου (Θέατρο του Ασκληπιείου και Θέατρο Αρχαίας Πόλεως), και το [[θέατρο Λυκαβηττού]]. Από το καλοκαίρι του 2006 η εταιρεία ξεκίνησε ένα πρόγραμμα επέκτασης των χώρων στους οποίους πραγματοποιούνται οι παραστάσεις της: χάρη στην παραχώρηση της [[Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος|Εθνικής Τράπεζας]], δημιούργησε ένα νέο θέατρο αναπαλαιώνοντας ένα κτήριο (κτήριο Δ) στο πρώην εργοστάσιο Τσαούσογλου, στην οδό Πειραιώς 260, ενώ χρησιμοποίησε για πρώτη φορά και άλλους χώρους μέσα στην πόλη, όπως «Το Σχολείον» της [[Ειρήνη Παππά|Ειρήνης Παππά]], το Θέατρο Κοτοπούλη, το [[Μουσείο Μπενάκη]], το Ολυμπιακό Κλειστό Γυμναστήριο Φαλήρου, το Θέατρο Πόρτα και άλλους. Το 2007 με συγχρηματοδότηση του Υπουργείου Πολιτισμού και του Ελληνικού Φεστιβάλ, μετά από ανακαίνιση του κτηρίου Η, δημιουργήθηκε ένα ακόμη θέατρο στην Πειραιώς 260.
Εκτός από τη δημιουργία νέων χώρων για τις παραστάσεις της, η εταιρεία στοχεύει στη διεύρυνση του κοινού που τις παρακολουθεί, στην ανάδειξη και προβολή του έργου νέων καλλιτεχνών, στην παρουσίαση μέσα από την πρόσκληση και τη συνεργασία με ενδιαφέροντα καλλιτεχνικά σχήματα των σύγχρονων τάσεων στο χορό, τη μουσική και το θέατρο. Προσπάθεια γίνεται για να συντονίσει το βηματισμό της με τα σημαντικά, ομοειδή ευρωπαϊκά φεστιβάλ.
Γραμμή 13 ⟶ 14 :
== Ιστορία ==
[[Αρχείο:Ραλλης_Ηρώδειο.JPG|thumb|Ο Γ.Ράλλης κατά την αναδιαμόρφωση του Ωδείου Ηρώδου Αττικού (1956).]]
"''Το Φεστιβάλ Αθηνών, το οποίον εγκαινιάζεται σήμερον με τους λαμπροτέρους οιωνούς και έχει συγκεντρώσει ζωηρότατον το ενδιαφέρον του ελληνικού και του διεθνούς κοινού, αποτελεί την μεγαλυτέραν καλλιτεχνικήν και τουριστικήν προσπάθειαν που εσημειώθη ποτέ εις την χώραν μας''", δήλωνε τη μέρα της έναρξης του Φεστιβάλ (24.8.1955) ο εμπνευστής του Γεώργιος Ράλλης<ref> Τάκης Καλογερόπουλος, Λεξικό της Ελληνικής μουσικής, εκδόσεις Γιαλλελή, 2001</ref>.
===Σημαντικές Στιγμές ===
[[
* Η παρουσίαση για πρώτη φορά, αποσπασμάτων από τους «''36 ελληνικούς χορούς''» του [[Νίκος Σκαλκώτας|Ν. Σκαλκώτα]] υπό τη διεύθυνση του Δημητρίου Μητρόπουλου. (1955)<br />
* Η παρουσίαση των [[Όρνιθες (κωμωδία)|Ορνίθων]] του Αριστοφάνη από τον [[Κάρολος Κουν|Κάρολο Κουν]] (Θέατρο Τέχνης -1959), που τελικώς αποσύρθηκαν. Η εμφάνιση του ιερέα με καλυμμαύχι ορθοδόξου παπά σε μια σκηνή θυσίας ήταν η σκηνή που πυροδότησε την αγανάκτηση μερίδας του κοινού. Ο [[Μάριος Πλωρίτης]], από τα αντιπολιτευόμενα τότε [[Τα Νέα|«Νεα»]], πρότεινε την αφαίρεση της σκηνής, ενώ ο [[Κωνσταντίνος Τσάτσος]], Υπουργός Προεδρίας που αποφάσισε τη μη επανάληψη της παράστασης, γελοιογραφείτο έκτοτε από τον Φωκίωνα Δημητριάδη, συνοδευόμενος από μια κότα. Η παράσταση, σε μουσική [[Μάνος Χατζιδάκις|Μάνου Χατζιδάκι]], επιδοκιμάσθηκε από το διεθνή τύπο και βραβεύθηκε.<ref> «Οι «Ορνιθες» του Κουν μισό αιώνα μετά», Η Καθημερινή, 13/7/2008, http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_13/07/2008_277212</ref> <br />
* Η ερμηνεία της [[Μαρία Κάλλας|Μαρίας Κάλλας]] στη [[Νόρμα (όπερα)|Νόρμα]] του [[Βιντσέντσο Μπελλίνι]] (1960) και τη [[Μήδεια (Κερουμπίνι)|Μήδεια]] του [[Λουίτζι Κερουμπίνι]] (1961). Αξίζει να σημειωθεί πως η αμοιβή της Μαρίας Κάλλας παραχωρήθηκε για τη δημιουργία των ομώνυμων υποτροφιών. Κατά την πρώτη παρουσία της στο Φεστιβάλ (1959), είχε κατηγορηθεί για υπερβολικές απαιτήσεις , απρεπή συμπεριφορά κ.α., στο πλαίσιο της πολιτικής τακτικής της τότε αντιπολίτευσης<ref>Μπαστιάς, Γ., « Η ελληνική περιπέτεια της Μαρίας Κάλλας», Ιστορία Εικονογραφημένη, τ. 488-2/2009, σελ. 84-89</ref> . <br />
* Η «Ζιζέλ» με
* Η παράσταση της «Ηλέκτρας» του Σοφοκλή, από το [[Εθνικό Θέατρο]] σε σκηνοθεσία του μετέπειτα ιδρύτη του «Αμφι-θεάτρου» και ακαδημαϊκού, [[Σπύρος Ευαγγελάτος|Σπύρου Α. Ευαγγελάτου]]. Με την παράσταση αυτή, η οποία θεωρείται πως αναζωογόνησε τόσο την παράδοση του Εθνικού Θεάτρου όσο και το θεσμό του Φεστιβάλ. Αξίζει να σημειωθεί πως αποτελεί ότι στην ίδια παράσταση συνεργάζονται για πρώτη φορά οι Γιώργος Πάτσας (σκηνικά) και [[Κώστας Γεωργουσόπουλος]] (μετάφραση)(1972)<ref>http://www.ithacanews.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1052&Itemid=29</ref><br />
Γραμμή 31 ⟶ 33 :
* Η Ορέστεια του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Πήτερ Χολ, με το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, που ήταν και η πρώτα φορά όπου ξένος σκηνοθέτης παρουσίαζε παράσταση στην Επίδαυρο (1982)<ref>http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=159384</ref>.
==Πηγές
[http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=0000024870&tsz=0&autostart=0
Άφιξη του Ρ. Νουρέγιεφ στην Ελλάδα για το Φεστιβάλ (βίντεο)
==Παραπομπές==
|