Πτολεμαίος Β΄ Φιλάδελφος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:PtolemyIIPhiladelphos-RedGraniteRelief BrooklynMuseum.png|thumb|right|250px|Ο Πτολεμαίος Β', εικόνα χαραγμένη σε κόκκινο γρανίτη, μουσείο Μπρούκλιν.]]'''Πτολεμαίος Β’ ο Φιλάδελφος''' ([[Κως]] [[309 π.Χ.]] – [[Αλεξάνδρεια]] [[246 π.Χ.]]) Φαραώ της [[Αρχαία Αίγυπτος|Αιγύπτου]] από το [[283 π.Χ.|283]] έως το [[245 π.Χ.]] , ο δεύτερος της [[Δυναστεία των Πτολεμαίων|Δυναστείας των Πτολεμαίων]], οι οποίοι κυβέρνησαν τη χώρα κατά την [[Ελληνιστική περίοδος|ελληνιστική]] περίοδο. Πατέρας του ήταν ο [[Πτολεμαίος ο Σωτήρ|Πτολεμαίος Α’ ο Σωτήρ]], στρατηγός του [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Αλεξάνδρου του Μέγα]] και ιδρυτής της δυναστείας. Μητέρα του ήταν η τέταρτη και ευνοούμενη σύζυγος του βασιλιά, η [[Βερενίκη Α’ της Αιγύπτου|Βερενίκη Α’]]. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του ισχυροποίησε τον έλεγχο της Αλεξάνδρειας πάνω στην [[Παλαιστίνη (ιστορική περιοχή)|Παλαιστίνη]] και τη Βόρεια [[Αφρική]] και τη μεταμόρφωσε σε κέντρο του ελληνικού πολιτισμού.

 

== Νεανικά Χρόνια & Μόρφωση ==

|}

Το κλίμα της Αιγύπτου δεν είχε αλλάξει ακόμη τα ευρωπαϊκά μακεδονικά χαρακτηριστικά των Πτολεμαίων, όπως συνέβη στους μεταγενέστερους από αυτούς. Ο Πτολεμαίος είχε ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα και ίσως και μια τάση να παχύνει. Θεωρείται πως στη δυναστεία υπήρχε η γενετική προδιάθεση τα άτομα να γίνονται παχουλά σε μεγαλύτερες ηλικίες.

 

Ο πατέρας του Πτολεμαίου, ο Πτολεμαίος ο Σωτήρ, ήταν ένας από τους στρατηγούς του Αλεξάνδρου, αυτός στον οποίο επίσημα ανατέθηκε το βασίλειο της Αιγύπτου μετά τη διάσπαση του απέραντου κράτους του Μακεδόνα στρατηλάτη. Είχε τέσσερις γνωστές σε εμάς συζύγους. Όταν η τρίτη από αυτές η [[Ευρυδίκη της Αιγύπτου|Ευρυδίκη]], πριγκίπισσα της [[Μακεδονικό βασίλειο|Μακεδονίας]] και κόρη του [[Αντίπατρος|Αντίπατρου]], έφτασε στην Αίγυπτο για να παντρευτεί, έφερε μαζί της μια νεαρή χήρα, τη Βερενίκη ως κυρία επί των τιμών της. Ωστόσο η τελευταία σύναψε σχέσεις με το βασιλιά, έγινε η ευνοούμενη του και τον παντρεύτηκε αποτελώντας την τέταρτη σύζυγό του. Του χάρισε τρία παιδιά: την [[Αρσινόη Β' της Αιγύπτου|Αρσινόη]], τη [[Φιλωτέρα]] και τον Πτολεμαίο. Ο θρόνος ανήκε δικαιωματικά στο γιο της Ευρυδίκης, τον [[Πτολεμαίος Κεραυνός|Πτολεμαίο Κεραυνό]] που ήταν μεγαλύτερος, όμως ο πατέρας του επέλεξε το γιο της Βερενίκης, τον Πτολεμαίο. Σε ηλικία 18 ετών, το [[290 π.Χ.]] έγινε συμβασιλέας του πατέρα του για να εξασφαλιστεί η διαδοχή του. Ο ετεροθαλής αδερφός του, ο Πτολεμαίος Κεραυνός, φιλονίκησε με τον πατέρα του και εγκατέλειψε την Αλεξάνδρεια. Αργότερα έγινε βασιλιάς της [[Μακεδονικό βασίλειο|Μακεδονίας]].

 

Ο Πτολεμαίος λοιπόν, ο γιος της Βερενίκης, διαδέχτηκε τον πατέρα του στην ηλικία των 25 ετών το έτος [[283 π.Χ.]] Την εποχή εκείνη ήταν απλά γνωστός με τον όνομα “Πτολεμαίος ο γιος του Πτολεμαίου”. Ακόμη το όνομα Πτολεμαίοι δεν είχε καθιερωθεί στις συνειδήσεις ως μια μακριά δυναστεία αντρών με το ίδιο όνομα. Απλά έτυχε πατέρας και γιος να έχουν το ίδιο όνομα. Δεν υπήρχε ακόμη η πρόθεση όλοι οι βασιλείς που θα τους διαδέχονταν, υποθέτοντας πάντα πως η δυναστεία θα συνεχιζόταν, θα ονομάζονταν Πτολεμαίοι. Αργότερα οι σύγχρονοί τους θα απένειμαν στον καθένα από ένα τίτλο - παρατσούκλι ώστε να γίνεται η διάκριση μεταξύ τους. Οι σύγχρονοι μελετητές τούς παρείχαν και αριθμούς. Το δεύτερο μέλος της δυναστείας λοιπόν, έμεινε στην ιστορία ως ο Πτολεμαίος Β’ ο Φιλάδελφος, δηλαδή αυτός που αγαπά την αδερφή του. Το επίσημο αιγυπτιακό του όνομα ήταν Meryamun Setepenre, που σημαίνει “Πολυαγαπημένος του Άμμωνος, Εκλεκτός του Ρε”.

 

Ο Πτολεμαίος ως χαρακτήρας ήταν πολύ διαφορετικός από τον πατέρα του. Το σκληροτράχηλο στρατηγό του Αλεξάνδρου διαδέχτηκε ένας άντρας με αγάπη για τις επίγειες απολαύσεις, με ενδιαφέρον για τις επιστήμες και τις τέχνες. Η συνήθεια τού να προσλαμβάνονται οι καλύτεροι εκπαιδευτικοί ή ποιητές για να μορφώσουν τον πρίγκιπα – διάδοχο, ήταν κάτι που ο Πτολεμαίος ο Σωτήρ γνώριζε από την πατρίδα του, τη Μακεδονία, όπου ο νεαρός Αλέξανδρος διδάχτηκε από τον ίδιο τον [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]]. Παιδαγωγός του υπήρξε ο [[Στράτων της Λαμψάκου]], ένας από τους κύριους αντιπροσώπους της Σχολής του Αριστοτέλη. Θεωρείται πως από εκεί πηγάζει το ενδιαφέρον που επέδειξε ο μετέπειτα βασιλιάς για τη [[ζωολογία]] και τη [[γεωγραφία]], μιας και ο Αριστοτέλης και οι αρχές του ήταν στραμμένες προς τη μελέτη των επιστημών.

Η Αλεξάνδρεια δεν μεγάλωσε όμως μόνο σε μέγεθος, αλλά και σε ποιότητα. Ήταν ο Πτολεμαίος ο Β’ που κάλεσε στην Αίγυπτο τα πιο λαμπρά πνεύματα των επιστημών και των γραμμάτων κάνοντάς την λαμπρό κέντρο πολιτισμού. Τους ενέταξε στην τοπική κοινωνία και τους χάρισε απαλλαγές από φόρους και άλλες υποχρεώσεις, επιτρέποντάς τους να ασχοληθούν απερίσκεπτοι με το πνευματικό τους έργο. Κάτω από την καθοδήγησή του τα έργα ανοικοδόμησης που είχε ξεκινήσει ο πατέρας του, όπως ο [[Φάρος της Αλεξάνδρειας|Φάρος]] και η [[Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας|Βιβλιοθήκη]], ολοκληρώθηκαν και το Μουσείον έγινε κέντρο των ελληνικών γραμμάτων, που θα μπορούσε να ανταγωνιστεί την Ακαδημία των Αθηνών.

 

 

Για να προωθήσει το εμπόριο με την Ανατολή κατασκεύασε ένα κανάλι ώστε να ενώσει το [[Νείλος|Νείλο]] με τον κόλπο του [[Σουέζ]]. Η κατασκευή για την ακρίβεια είχε ξεκινήσει υπό τον φαραώ [[Νεκώ]] και συνεχίστηκε από το [[Δαρείος Α΄|Δαρείο]], που όμως εγκατέλειψε τα σχέδιά του όταν του είπαν πως η [[Ερυθρά θάλασσα]] βρισκόταν σε υψηλότερο επίπεδο από το Νείλο. Το κανάλι ονομάστηκε προς τιμήν του βασιλιά «Ποτάμι του Πτολεμαίου». Κι ακόμη κι αν πολλά από τα επιτεύγματα του Πτολεμαίου χάθηκαν για εμάς από την αναπόφευκτη φθορά του χρόνου, μια από τις συνεισφορές του που άντεξαν περισσότερο στο χρόνο είναι ορατή ακόμη και σε εμάς σήμερα. Ήταν ο πρώτος που έφερε [[καμήλα|καμήλες]] στην Αίγυπτο.

 

Έθεσε έτσι τις βάσεις για όλα εκείνα τα πράγματα που έκαναν την Αλεξάνδρεια γνωστή. Δεν προήλθαν βέβαια όλα αυτά από την ανιδιοτελή αγάπη του βασιλιά για τα γράμματα. Ήταν και ένα τρόπος αυτοπροβολής, όχι και τόσο διαφορετικό από τη σημερινή χρήση της του τύπου και της τηλεόρασης. Όπως ακριβώς οι λόγιοι επωφελούνταν της πατρωνίας του βασιλιά, έτσι ήταν υποχρεωμένοι να τον εκθειάζουν στα γραπτά τους και να του αποδίδουν θεϊκά χαρακτηριστικά. Φυσικά, αυτή η διαφήμιση δεν έφτανε και πολύ καλά μέχρι τα πέρατα του βασιλείου. Η χώρα αποτελούνταν από δυο διαφορετικούς κόσμους που δεν συμφιλιώθηκαν κατά το μεγαλύτερο μέρος της βασιλείας των Πτολεμαίων φαραώ. Πολλοί από τους Έλληνες δεν έμπαιναν στον κόπο να μάθουν την [[Αρχαία αιγυπτιακή γλώσσα|αιγυπτιακή γλώσσα]], και πιστεύεται πως η πρώτη ηγεμόνας που το έκανε δεν είναι άλλη από τη διάσημη [[Κλεοπάτρα Ζ'|Κλεοπάτρα]], την τελευταία μονάρχη της δυναστείας. Οπότε όλες οι διαδικασίες γίνονταν διαμέσου διερμηνέων. Η περίπλοκη γραφειοκρατία ήταν αυτή που κυβερνούσε, αλλά και αυτή που αυστηρά απέδιδε στον Πτολεμαίο το μερίδιό του.

 

== Εξωτερική Πολιτική ==

 

 

[[Αρχείο:Oktadrachmon Ptolemaios II Arsinoe II.jpg|thumb|250px|'''Χρυσά οκτάδραχμα''' ( 260 π.Χ. ). Από τη μία όψη απεικονίζεται ο Πτολεμαίος Β' και η Αρσινόη Β' με την επιγραφή “αδελφών”. Από την άλλη όψη ο Πτολεμαίος Α' και τη Βερενίκη Α' με την επιγραφή “θεών”. Βερολίνο.]]Μια ευκαιρία για τον Πτολεμαίο να κυριαρχήσει στον ελλαδικό χώρο προέκυψε όταν η Μακεδονία γνώριζε μια περίοδο παλινόρθωσης υπό την ηγεμονία του Αντίγονου Β' Γονατά. Η Ελλάδα και το [[Αιγαίο πέλαγος|Αιγαίο]] βρίσκονταν στη μακεδονική σφαίρα επιρροής ήδη από τις μέρες του [[Φίλιππος Β' ο Μακεδών|Φιλίππου του Β’]] και ο Γονατάς δεν σκόπευε να εγκαταλείψει το ρόλο του αυτό. Όταν ο Γονατάς ξεκίνησε να ξαναχτίζει την ναυτική κυριαρχία των Μακεδόνων στη θάλασσα, ο Πτολεμαίος θορυβήθηκε. Άρχισε λοιπόν να υποδαυλίζει την ανησυχία των εχθρών της Μακεδονίας στην περιοχή. Η [[Αθήνα]], που βρισκόταν κάτω από τον έλεγχο των Μακεδόνων, ήταν ένας από τους εχθρούς αυτούς. Η Αίγυπτος ήδη ήταν αυτή που προμήθευε [[σιτάρι]] στους Αθηναίους. Γνώριζε καλά πως η πλειοψηφία των κατοίκων της πόλης επιθυμούσε βαθιά την ελευθερία της και την αυτονομία της από τη Μακεδονία. Επιπροσθέτως ήθελαν να ανακτήσουν τον έλεγχο του [[Πειραιάς|Πειραιά]]. Επίσης ο Πτολεμαίος απευθύνθηκε στο [[Αρχαία Σπάρτη|Σπαρτιάτη]] βασιλιά [[Αρεύς Α'|Αρέο]] για συμμαχία. Τελικά, όταν κατάλαβε πως η στιγμή ήταν κατάλληλη, μέσω των πρακτόρων του, ενθάρρυνε τους Αθηναίους να κηρύξουν τον πόλεμο στον Αντίγονο. Τη δουλειά αυτή στην Αθήνα έκανε ένας ιδεαλιστής και όμορφος πολίτης που ονομαζόταν [[Χρεμονίδης]], από τον οποίο πήρε και ο [[Χρεμονίδειος πόλεμος|πόλεμος]] αυτός το όνομά του.

 

Ωστόσο ο πόλεμος αυτός είχε το αντίθετο αποτέλεσμα για τον Πτολεμαίο Β’ και τους Έλληνες. Ο Πτολεμαίος στην πραγματικότητα έκανε ελάχιστα για να βοηθήσει τους Αθηναίους. Όταν ο Σπαρτιάτης βασιλιάς συνάντησε τον Αντίγονο έξω από την [[Αρχαία Κόρινθος|Κόρινθο]], σκοτώθηκε στη πεδίο της μάχης, αφήνοντας στον Αντίγονο την ευκαιρία να πολιορκήσει την Αθήνα. Η Αίγυπτος δεν αντέδρασε και τελικά οι Έλληνες βρέθηκαν σε κατάσταση χειρότερη από την προπολεμική. Πάντως ο Πτολεμαίος κέρδισε έδαφος και συνέχισε να ανάβει σπίθες κατά των Μακεδόνων. Καμιά φορά κέρδιζε περιοχές, κι άλλοτε τις έχανε με τον ίδιο τρόπο.

 

== Πρώτος και Δεύτερος Συριακός Πόλεμος ==

Ο πολιτικός ανταγωνισμός ανάμεσα στη Δυναστεία των Σελευκιδών και των Πτολεμαίων ήταν σχεδόν μόνιμος. Τελικά οδηγήθηκε σε πραγματικό πόλεμο μάλλον την άνοιξη του [[276 π.Χ.]], όταν ο Πτολεμαίος εισέβαλε στη Συρία, όπως μας πληροφορεί μια επιγραφή από τη [[Βαβυλώνα]]. Το περιστατικό αυτό ονόμασαν οι σύγχρονοι μελετητές “[[Πρώτο Συριακό Πόλεμο]]”. Δεν γνωρίζουμε τίποτα για το τι συνέβη τότε. Μόνο σκόρπια στοιχεία. Ο Παυσανίας σύντομα αναφέρει πως οι αιγυπτιακές δυνάμεις, χτυπώντας εδώ κι εκεί στα εδάφη των αντιπάλων τους εμπόδισαν την εισβολή τους στην Αίγυπτο. Επίσης είναι γνωστό πως ο Αιγύπτιοι περίμεναν κάποια επίθεση. Η στήλη του Pithom αναφέρει μια επίσκεψη του Πτολεμαίου στην [[Ηρωόπολη]], στον Ισθμό του Σουέζ, τον Ιανουάριο του [[273 π.Χ.]], να επιθεωρήσει τα αμυντικά μέτρα. Η σύζυγός του, η Αρσινόη Β', ήταν μαζί του, ήταν πιθανόν ο πραγματικός επιθεωρητής. Από την αιγυπτιακή πλευρά έχουμε μόνο δύο αναφορές του πολέμου: μια [[Ιερογλυφικά|ιερογλυφική]] επιγραφή, που σήμερα βρίσκεται στο [[Μουσείο του Λούβρου]], και ένα ποίημα του [[Θεόκριτος|Θεόκριτου]].

 

Στο “[[Δεύτερος Συριακός Πόλεμος|Δεύτερο Συριακό Πόλεμο]]”, με αντίπαλο τον [[Αντίοχος Β' Θεός|Αντίοχο Β' τον Θεό]] ο Πτολεμαίος υπέφερε σημαντικές απώλειες στις ακτές της Μικράς Ασίας και συμφώνησε να κάνει ειρήνη παντρεύοντας τον Αντίοχο με την κόρη του [[Βερενίκη Φερνοφόρος|Βερενίκη]].

 

Αυτό ήταν το πολιτικό κλίμα την εποχή του Πτολεμαίου Β’, κατά τη βασιλεία του οποίου η Αίγυπτος έφτασε σε μεγάλα ύψη δύναμης και δόξας. Ιστορίες σχετικά με τις πράξεις του βασιλιά αυτού, των στρατηγών και των πρέσβεών του, έχουν χαθεί για πάντα. Ωστόσο διαθέτουμε πληροφορίες από τις επιτομές μεταγενέστερων συγγραφέων, από κάποιες αναφορές και λίγες σποραδικές επιγραφές, πράγμα που μας επιτρέπει να φτιάξουμε ένα αμφίβολο χρονικό της βασιλείας του Πτολεμαίου Φιλάδελφου.

 

== Πτολεμαίος και Αρσινόη ==

Μεταξύ του [[279 π.Χ.|279]] και του [[274 π.Χ.]] μια βούληση ισχυρότερη από αυτή του Πτολεμαίου κατέφθασε στην Αλεξάνδρεια: η αδερφή του Αρσινόη, μετέπειτα γνωστή ως [[Αρσινόη Β' της Αιγύπτου|Αρσινόη Β’ η Φιλάδελφος]]. Ήταν αδερφή του από τους ίδιους γονείς, και είχε παντρευτεί αρχικά το βασιλιά της Θράκης Λυσίμαχο. Δολοπλοκώντας ενάντια στους πολιτικούς της αντιπάλους, είχε συμβάλει στα γεγονότα που οδήγησαν στην πτώση του συζύγου της. Κατέφυγε με τα παιδιά της στην [[Κασσάνδρεια]], όπου και ο Πτολεμαίος Κεραυνός, που ήταν ετεροθαλής αδερφός της, τής πρότεινε γάμο ώστε να συμμαχήσουν. Εκείνη θεώρησε την προσφορά συμφέρουσα, αλλά ξεγελάστηκε: ο Κεραυνός θανάτωσε δύο από τα τρία παιδιά της, που στο μέλλον πιθανόν να διεκδικούσαν το θρόνο του στη Μακεδονία. Μετά από μια σύντομη περιπλάνηση και διαμονή στη [[Σαμοθράκη]], η Αρσινόη επέστρεψε στην ασφάλεια του πατρικού της σπιτιού. Με τα όνειρά της να γίνει βασίλισσα της Μακεδονίας κατεστραμμένα, κουβάλησε στις αποσκευές της ένα φιλόδοξο σχέδιο. Να βασιλέψει στο βασίλειο του πατέρα της.

 

Ο Πτολεμαίος ο Β’ ήταν ήδη παντρεμένος με την [[Αρσινόη Α’ της Αιγύπτου|Αρσινόη Α’]], κόρη του αποθανόντα συζύγου της Αρσινόης Β’, του Λυσίμαχου. Του είχε μάλιστα χαρίσει ήδη τρία παιδιά: δυο γιους, τον [[Πτολεμαίος Γ' Ευεργέτης|Πτολεμαίο]] και το [[Λυσίμαχος (γιος Πτολεμαίου Β')|Λυσίμαχο]], και μια κόρη, τη [[Βερενίκη Φερνοφόρος|Βερενίκη τη Φερνοφόρο]]. Αυτό δεν εμπόδισε την Αρσινόη τη Β’ να πραγματοποιήσει τα σχέδια της. Κατάφερε να πείσει τον βασιλιά Πτολεμαίο πως η σύζυγός του συνομωτούσε κατά της ζωής του. Δυο από τους υποτιθέμενους συνεργούς της, κάποιος Αμύντας και ένας [[Ρόδος|Ροδίτης]] με το όνομα [[Χρύσιππος ο ιατρός|Χρύσιππος]], ο γιατρός της, θανατώθηκαν και η ίδια η βασίλισσα εξορίστηκε στην Άνω Αίγυπτο. Με την ανταγωνίστριά της μακριά, η Αρσινόη παντρεύτηκε τον αδερφό της Πτολεμαίο Β' και έγινε βασίλισσα της Αιγύπτου. Ο γάμος μεταξύ δυο ομοαίματων αδερφών ήταν ανήκουστος στον ελληνικό κόσμο, και πολλοί σκανδαλίστηκαν. Μάλιστα η Αρσινόη εκείνη την εποχή ήταν περίπου σαράντα ετών, μερικά χρόνια μεγαλύτερη από τον άνδρα της. Ωστόσο η πρακτική αυτή ήταν συνηθισμένη στις δυναστείες των φαραώ της αρχαίας Αιγύπτου. Κι εφόσον οι Πτολεμαίος και Αρσινόη θεωρούνταν θεοί, οι Έλληνες έπρεπε να θεωρήσουν πως ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] και η [[Ήρα (μυθολογία)|Ήρα]] που ήταν επίσης αδέρφια και σύζυγοι, έδιναν τη συγκατάθεσή τους για το γάμο αυτό. Ο Πτολεμαίος και η Αρσινόη έλαβαν το επίθετο “Φιλάδελφος”, δηλαδή αυτός που αγαπά τον αδερφό του. Η Αρσινόη μάλλον δεν μπόρεσε να προσφέρει άλλα παιδιά στο βασιλιά, ωστόσο από τα επίσημα έγγραφα φαίνεται πως υιοθέτησε εκείνα της άλλης Αρσινόης. Υπάρχει και μια πιθανότητα να υιοθέτησε και ο Πτολεμαίος τον επιζήσαντα γιο της Αρσινόης από το γάμο της με τον Λυσίμαχο, τον [[Πτολεμαίος Νιος|Πτολεμαίο Νιο]], τον οποίο έκανε συμβασιλέα την περίοδο [[267 π.Χ.|267]] - [[259 π.Χ.]] Αυτή η συμβασιλεία πιθανώς έληξε μετά την επανάσταση που αυτός υποκίνησε με τον [[Τίμαρχος της Μιλήτου|Τίμαρχο]], τύραννο της [[Μίλητος|Μιλήτου]], το [[259 π.Χ.]]

 

 

[[Αρχείο:PtolemyIIAndArsinoeII-ROM.png|thumb|right|Στήλη που απεικονίζει τη θεοποιημένη Αρσινόη Β' να δέχεται προσφορές από τον Πτολεμαίο Β'.]]Σύμφωνα με ένα σύντομο σχόλιο του ιστορικού [[Παυσανίας|Παυσανία]], ήταν κάτω από τη δραστική καθοδήγηση της Αρσινόης που πολλά ανεπιθύμητα μέλη της οικογένειας εξολοθρεύτηκαν. Ο αδερφός του Πτολεμαίου, ο [[Αργαίος της Αιγύπτου|Αργαίος]], θανατώθηκε με την κατηγορία της προδοσίας. Με την Αρσινόη στο τιμόνι, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν οι κατηγορίες ήταν κατασκευασμένες ή όχι. Επίσης, ένας άλλος ανώνυμος ετεροθαλής αδερφός τους από τη σύζυγο του πατέρα τους, την Ευρυδίκη, κατηγορήθηκε πως προκαλούσε αναστάτωση στην Κύπρο και θανατώθηκε και αυτός. Επιπροσθέτως, ήδη από την εποχή εκείνη είχε γίνει αντιληπτό στον ελληνικό κόσμο πως την εξωτερική πολιτική του κράτους χάραζε το στιβαρό χέρι της Αρσινόης. Για κάποιους μελετητές απλά ασκούσε μεγάλη επιρροή, αλλά ο Πτολεμαίος ήταν εξίσου ικανός να τα καταφέρει μόνος του. Δεν θα μάθουμε ποτέ πως αισθανόταν ο Πτολεμαίος για όλα αυτά. Έκανε μεγάλη επίδειξη σεβασμού προς το πρόσωπό της μετά το θάνατό της το [[268 π.Χ.]] , μα αυτό δεν αποδεικνύει και πολλά. Μα ακόμη κι αν δεν είχε τα αισθήματα ενός εραστή απέναντι στην αδερφή του, είναι σχεδόν σίγουρο πως λυπήθηκε για την απώλεια του καθοδηγητικού και πρακτικού μυαλού της συντρόφου του. Προώθησε όχι μόνο τη λατρεία των γονέων τους σαν θεούς, αλλά και απεικόνισε αυτόν και την Αρσινόη ως αδερφές θεότητες. Το όνομα της Αρσινόης επικαλούνταν οι ψαράδες για να τους προστατεύει ακόμη κι όσο ζούσε, ίσως γιατί έβλεπαν σε αυτή μια ενσάρκωση της [[Ίσις|Ίσιδας]]. Αργότερα αυτή την τακτική υιοθέτησαν οι μετέπειτα Σελευκίδες, για παράδειγμα ο [[Αντίοχος Γ' ο Μέγας]] και ο [[Αντίοχος Δ' Επιφανής]], αλλά και οι [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαίοι]] αυτοκράτορες, καθώς επίσης και οι δικοί του απόγονοι.

|-

! 275 π.Χ.

|-

! 273 π.Χ.

* [http://www.tyndale.cam.ac.uk/Egypt/ptolemies/ptolemy_ii.htm Βιογραφία από τον Christopher Bennett].

* [http://www.livius.org/ps-pz/ptolemies/ptolemy_ii_philadelphus.html www.livius.org]

 

== Δείτε Επίσης ==