Πτολεμαίος Δ΄ Φιλοπάτωρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.2+) (Ρομπότ: Τροποποίηση: hu:IV. Ptolemaiosz ptolemaida király |
μ Διόρθωση συντακτικών λαθών με τη χρήση AWB |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Octadrachm Ptolemy IV BM CMBMC33.jpg|thumb|220px|Χρυσό οχτάδραχμο που εξέδωσε ο Πτολεμαίος Δ' ο Φιλoπάτωρ, [[Βρετανικό Μουσείο]].]]
Ο '''Πτολεμαίος Δ' ο Φιλοπάτωρ''' ( [[245 π.Χ.|245]] – [[204 π.Χ.]] ), υπήρξε ο τέταρτος φαραώ της [[Δυναστεία των Πτολεμαίων|Πτολεμαϊκής]] [[Αρχαία Αίγυπτος|Αιγύπτου]]. Ήταν γιος του [[Πτολεμαίος Γ' Ευεργέτης|Πτολεμαίου Γ' του Ευεργέτη]] και της συζύγου του [[Βερενίκη Β' της Αιγύπτου|Βερενίκης Β']]. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, που κράτησε από το [[222 π.Χ.]] μέχρι και το [[204 π.Χ.]], ξεκίνησε η παρακμή του πτολεμαϊκού βασιλείου. Το επώνυμο « Φιλοπάτωρ », που του είχε αποδοθεί ήδη από νεαρή ηλικία, σημαίνει « αυτός που αγαπά τον πατέρα του ».
== Άνοδος στο Θρόνο ==
Γραμμή 27 ⟶ 26 :
</table>
|}
Την έναρξη της βασιλείας του, τους πρώτους μήνες του [[222 π.Χ.]], σηματοδότησε η δολοφονία της δυναμικής μητέρας του και μιας σειράς από κοντινούς συγγενείς, ανάμεσα στους οποίους ο αδερφός του, [[Μάγας της Αιγύπτου|Μάγας]], ο εκλεκτός του στρατού, και ο θείος του [[Λυσίμαχος (γιος Πτολεμαίου Β')|Λυσίμαχος]]. Ακολούθησε ο θάνατος του εξόριστου από την [[Αρχαία Ελλάδα|Ελλάδα]], βασιλιά των [[Αρχαία Σπάρτη|Σπαρτιατών]] [[Κλεομένης Γ'|Κλεομένη Γ']]. Ο Πτολεμαίος ήταν πάντοτε κάτω από την εξουσία των ευνοούμενων του αυλικών, ανδρών και γυναικών, που ικανοποιούσαν τις επιθυμίες του για να τους παρέχει τη δυνατότητα να καθοδηγούν τα πολιτικά πράγματα, ακόμη κι αν αυτό σήμαινε πως τα συγγενικά του πρόσωπα έπρεπε να εξοντωθούν. Οι πιο διαβόητοι από αυτούς είναι οι υπουργοί του [[Αγαθοκλής (υπουργός)|Αγαθοκλής]] και [[Σωσίβιος]], ένας Έλληνας από την [[Αλεξάνδρεια]] που είχε καταλάβει ανώτατες θέσεις και φρόντιζε να είναι απαραίτητος στο βασιλιά. Ο Πτολεμαίος παντρεύτηκε την αδερφή του [[Αρσινόη Γ' της Αιγύπτου|Αρσινόη την Γ']], ωστόσο συνέχισε να αφήνεται στην καθοδήγηση της ερωμένης του [[Αγαθόκλεια
== Τέταρτος Συριακός Πόλεμος ==
Η ιδιοτέλεια έκανε τους υπουργούς του να κάνουν σημαντικές προετοιμασίες για να αποκρούσουν τις επιθέσεις το [[221 π.Χ.]] του [[Αντίοχος Γ' ο Μέγας|Αντίοχου Γ' του Μέγα]], ηγεμόνα των [[Δυναστεία των Σελευκιδών|Σελευκιδών]]. Ο τελευταίος, έχοντας πληροφορηθεί από τους κατασκόπους του την αδυναμία της κεντρικής κυβέρνησης στην Αίγυπτο, ξεκίνησε να κινείται διαμέσου της [[Φοινίκη
Η ολιγόμηνη ανακωχή, έδωσαν στον Πτολεμαίο και το Σωσίβιο χρόνο να προσλάβουν ξένους μισθοφόρους και να εκπαιδεύσουν ένα στρατό περίπου τριάντα χιλιάδων γηγενών Αιγυπτίων. Το [[219 π.Χ.]] έχοντας λύσει μέρος των προβλημάτων του, ο Αντίοχος Γ' συνέχισε την εκστρατεία κατά της Αιγύπτου. Μετά τις επιτυχίες του στην Ανατολή, ο Θεόδοτος θεωρήθηκε επικίνδυνος για την αλεξανδρινή αυλή, που έβλεπε με καχυποψία όποιον γινόταν δημοφιλής ή έμενε για καιρό σε κάποιο αξίωμα (εξού και η προτίμηση στους μισθοφόρους). Μετά από απόπειρα κατά της ζωής του, ο Θεόδοτος διέκρινε το χέρι του Σωσίβιου. Αφού άφησε λοιπόν, σε έμπιστούς του την [[Τύρος|Τύρο]] και την Πτολεμαΐδα, έγραψε στον Αντίοχο προσφέροντας του τις δύο αυτές πόλεις. Κατόπιν ο δρόμος για την Αίγυπτο διαμέσου της [[Παλαιστίνη (ιστορική περιοχή)|Παλαιστίνης]] ήταν ανοιχτός. Η εξέλιξη αυτή άφησε την αλεξανδρινή αυλή πανικόβλητη. Οι τελευταίοι αποφάσισαν να αρχίσουν διαπραγματεύσεις κερδίζοντας χρόνο για τις προετοιμασίες τους. Ορίστηκε τετράμηνη ανακωχή κατά τη διάρκεια της οποίας οι Αιγύπτιοι ετοιμάστηκαν πυρετωδώς και με άκρα μυστικότητα, με τη βοήθεια Ελλήνων εμπειρογνωμόνων που είχαν λάβει μέρος στους πρόσφατους πολέμους με τη [[Μακεδονικό βασίλειο|Μακεδονία]].
[[Αρχείο:Near east lrg.jpg|thumb|200px|Εικόνα από δορυφόρο της Κοίλης-Συρίας, όπου διεξήχθησαν οι Συριακοί Πόλεμοι.]]
Την άνοιξη του [[218 π.Χ.]] οι διαπραγματεύσεις έφτασαν όπως ήταν σχεδιασμένο από την αρχή σε αδιέξοδο και ο Αντίοχος συνέχισε να κατακτά την μία πόλη μετά την άλλη. Το καλοκαίρι του [[217 π.Χ.]], ως επικεφαλής πενήντα πέντε χιλιάδων αντρών και συνοδευόμενος από τη μικρότερη αδερφή του [[Αρσινόη Γ' της Αιγύπτου|Αρσινόη Γ']], ο Πτολεμαίος Δ', έλαβε θέση προσωπικά στο πεδίο της μάχης, ενάντια στους άντρες του Αντίοχου Γ'. Πέτυχε μια σημαντική νίκη στη [[Μάχη της Ράφια]], εξασφαλίζοντας την ακεραιότητα των βορείων συνόρων του βασιλείου μέχρι το πέρας της βασιλείας του. Στην Αίγυπτο η νίκη αυτή αποδόθηκε στην [[Ίσις|Ίσιδα]] και το [[Σέραπις|Σέραπι]]. Εντούτοις η νίκη αυτή τελικά έφερε δικά της προβλήματα, εφόσον πλέον στη χώρα υπήρχαν εκπαιδευμένοι ντόπιοι στρατιώτες.
Ο Πτολεμαίος Δ' γύρισε αφύσικα γρήγορα στην Αλεξάνδρεια προτού ολοκληρώσει με σπουδή το έργο του. Ίσως να βιαζόταν να επιστρέψει στις πολυτέλειες της Αλεξάνδρειας, ίσως βρισκόταν σε δεινή οικονομική κατάσταση καθώς η έλλειψη σε ασήμι δεν του επέτρεπε να συντηρεί μακροπρόθεσμα στρατό μισθοφόρων. Μετά την επιστροφή του το [[217 π.Χ.]], νυμφεύθηκε την αδερφή του Αρσινόη Γ', η οποία του χάρισε ένα Διάδοχο λίγα χρόνια αργότερα, το [[210 π.Χ.]] Εκείνος τότε στράφηκε στην Αγαθόκλεια, την οποία και έκανε ερωμένη του. Η τελευταία, μαζί με τον αδερφό της Αγαθοκλή, ενθάρρυναν την έκλυτη ζωή του Πτολεμαίου. Η Αρσινόη πέρασε μια μοναχική και δυστυχισμένη ζωή, νιώθοντας πικρία για την κατάντια του βασιλείου του πατέρα της.
Γραμμή 45 ⟶ 40 :
== Αποστασία της Άνω Αιγύπτου ==
Την επιστροφή του φαραώ, ακολούθησε μια σειρά από προβλήματα στο εσωτερικό του Αιγυπτίου κράτους. Από την αρχή της βασιλείας των Πτολεμαίων, ηγεμόνες της Αιγύπτου ήταν οι Μακεδόνες και άλλα άτομα ελληνικής καταγωγής. Όσο κι αν σεβάστηκαν οι Πτολεμαίοι τον τρόπο ζωής των ντόπιων πληθυσμών, παρέμεναν ξένοι, των οποίων το πρώτο σημάδι αδυναμίας πιθανώς να τους στερούσε την εξουσία. Η περίοδος αυτή ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για δύο λόγους: πρώτον οι Αιγύπτιοι είχαν πρόσφατα λάβει στρατιωτική εκπαίδευση, κάτι που στο παρελθόν έκαναν μόνο οι Έλληνες. Δεύτερον, η επιστράτευση Αιγυπτίων στην εκστρατεία που μόλις είχε λάβει τέλος έπληξε τον ντόπιο πληθυσμό επιτείνοντας το εθνικιστικό τους αίσθημα. Ως αποτέλεσμα η Άνω Αίγυπτος αποστάτησε υπό νέους τοπικούς φαραώ. Αυτοί κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα βασίλειο το οποίο καταλάμβανε μεγάλο κομμάτι της χώρας και που έμεινε ζωντανό για περίπου είκοσι χρόνια. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης αυτής, ο στρατός των μισθοφόρων ήταν απαραίτητος για να τους αποκρούει, με αποτέλεσμα να απομυζούν τα οικονομικά της πρωτεύουσας και να δυσχεραίνουν ακόμη και το εμπόριο, κάνοντας την οικονομική κατάσταση αθλιότερη.
Από την εποχή του Πτολεμαίου Δ' και μετά, η μείωση του γοήτρου των Πτολεμαίων στο εξωτερικό συνοδεύτηκε από διστακτικές κινήσεις στην εσωτερική πολιτική, αν και είναι δύσκολο να αποφασιστεί τι συνετέλεσε περισσότερο στην παρακμή: οι ενδοοικογενειακές ίντριγκες, η άνοδος στο θρόνο από ανηλίκους, οι στρατιωτικές ανατροπές, η οικονομική κρίση ή ένα επίμονο συναίσθημα του απλού λαού ενάντια στους κυβερνώντες. Οι Αιγύπτιοι περίμεναν ένα και μοναδικό αδύναμο σημείο, για να ξεσπάσουν μια σειρά από βίαιες διαμάχες, ώστε να εγκατασταθεί εκ νέου η παλαιά παράδοση των φαραώ και να μεταφερθεί και πάλι το κέντρο εξουσίας στη [[Μέμφιδα]].
Αν και πρόσφατα έχουν ακουστεί γνώμες που αποδίδουν στον Πτολεμαίο μια ενεργή εξωτερική πολιτική, σε γενικές γραμμές η ιστορία του καταλογίζει πως αφέθηκε να παρασυρθεί από τους συμβούλους του και από το πάθος του στις γυναίκες.
== Πολιτιστικό έργο ==
Παρά το άσχημο πολιτικό κλίμα, τα γράμματα, η οικοδομική δραστηριότητα και οι τέχνες ανθούσαν στην Αλεξάνδρεια. Ο ίδιος ο Πτολεμαίος ήταν αφοσιωμένος στις [[Διόνυσος (μυθολογία)|διονυσιακές]] οργιαστικές τελετές και στην ερασιτεχνική λογοτεχνία. Έχτισε ένα ναό τον οποίο και αφιέρωσε στον [[Όμηρος|Όμηρο]] μέσα στον οποίο υπήρχε ένα άγαλμά του περιστοιχισμένο από τις προσωποποιήσεις των πόλεων που διεκδικούσαν την καταγωγή του. Ακόμη συνέγραψε μια τραγωδία με τίτλο «Άδωνις», στην οποία δεν είναι απίθανό να πρωταγωνίστησε.
Πιστεύεται πως ο Πτολεμαίος έχτισε ένα πλοίο τεραστίων διαστάσεων γνωστό ως ''τεσσαρακοντιήρης''. Το «τεσσαράκοντα» στο όνομά του (ο αριθμός σαράντα), ίσως να αναφέρεται στον αριθμό των πάγκων των κωπηλατών. Η μόνη καταγεγραμμένη δημιουργία έναν τέτοιου πλεούμενου ωστόσο, είναι η [[γαλέρα]] επιδείξεων που χτίστηκε για τον Πτολεμαίο τον Δ', και που περιέγραψαν ο [[Καλλίξενος]] της [[Ρόδος|Ρόδου]] τον 3 π.Χ. αιώνα και ο [[Αθήναιος]] το [[2ος αιώνας|2ο μ.Χ.]] αιώνα. Και ο [[Πλούταρχος]] επίσης κάνει αναφορά στο γιγάντιο αυτό σκάφος στο Βίο του, αφιερωμένο στο [[Δημήτριος ο Πολιορκητής|Δημήτριο των Πολιορκητή]]. Η σημερινή θεωρία θέλει το πλοίο του Πτολεμαίου να είναι μια γαλέρα 129 μέτρων.
Γραμμή 61 ⟶ 52 :
== Η Σκιά της Ρώμης ==
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Πτολεμαίου, συντελέστηκε ένα από τα μεγαλύτερης σημασίας γεγονότα για την κατοπινή ιστορία της Ελλάδας: ο [[Δεύτερος Καρχηδονιακός Πόλεμος]], ανάμεσα στη [[Ρωμαϊκή Δημοκρατία|Ρώμη]] και την [[Καρχηδόνα]] του [[Αννίβας|Αννίβα]]. Ήδη ορισμένοι διορατικοί άνθρωποι μπορούσαν να δουν αυτό που ερχόταν: πως ο νικητής του πολέμου σύντομα θα υπέτασσε τις ελληνικές πόλεις – κράτη. Αργότερα ο βασιλιάς της Μακεδονίας συνετάχθη με την Καρχηδόνα, ενώ η [[Αιτωλική Συμπολιτεία]] με τη Ρώμη. Ανάμεσα στο [[215 π.Χ.]] και το [[210 π.Χ.]] κατέφτασαν στην Αίγυπτο πρέσβεις από τη Ρώμη, με σκοπό να προμηθευτούν τρόφιμα, καθώς λόγω των πολέμων υπήρχε έλλειψη στην [[Ιταλία|ιταλική χερσόνησο]]. Η απάντηση του Πτολεμαίου ωστόσο είναι άγνωστη σήμερα.
== Θάνατος & Διαδοχή ==
Στις [[29 Νοεμβρίου]] [[205 π.Χ.]], ο γιος του από την Αρσινόη, ορίζεται συμβασιλέας υπό το όνομα [[Πτολεμαίος Ε' Επιφανής|Πτολεμαίος Ε' ο Επιφανής]]. Το επόμενο καλοκαίρι πεθαίνει και κηδεύεται στην Αλεξάνδρεια. Η Αρσινόη Γ' ήταν ακόμη στα επίσημα έγγραφα σύζυγός του, αλλά ο γιος της από τον Πτολεμαίο ήταν ακόμη παιδί. Εκείνη θέλησε να βασιλέψει δια μέσου του μικρού Πτολεμαίου, αλλά το ίδιο είχαν σκοπό να κάνουν ο Σωσίβιος και ο Αγαθοκλής. Η βασίλισσα δολοφονήθηκε και ο Αγαθοκλής έγινε για λίγο αντιβασιλιάς χάρις σε μια πλαστή διαθήκη του εκλιπόντος φαραώ. Τελικά λιντσαρίστηκε ανατριχιαστικά μαζί με τους οικείους του από τον όχλο, που πλέον ήταν μια ενεργή πολιτική δύναμη.
== Χρονολόγιο ==
Γραμμή 118 ⟶ 107 :
* [[Αρχαία Αίγυπτος]]
* [[Ελληνιστική περίοδος]]
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Ptolemy IV Philopator}}
| |||