Σίγρι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 15:
Οι πρόσφυγες κάτοικοι έχουν παράδοση στη ναυτιλία και την αλιεία και τα εμπορικά πλοία των Σιγριανών οργώνουν το Αιγαίο, μέχρι τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου καταρρέουν οι μικρές αυτές επιχειρήσεις. Στη δεκαετία του 50 και του 60 αρκετοί κάτοικοι μεταναστεύουν στην περιοχή των Αθηνών, αλλά και σε Αυστραλία, ΗΠΑ και Καναδά - κυρίως.
 
Τον Ιούνιο του 1959 επισκέπτεται το Σίγρι ο Γάλλος Νομπελίστας συγγραφέας Albert[[Αλμπερ CamusΚαμύ]] με το σκάφος του εκδότη του Gallimard. Ο CamusΚαμύ, γοητευμένος από το τοπίο και συγκλονισμένος από τους ανθρώπους, δηλώνει ''«Αργότερα, όταν αράξαμε στο Σύγρι, μαγεύτηκα από τη γραφική λιτότητα του τοπίου, τους απλούς ανθρώπους, το απολιθωμένο δάσος και το μύθο για κείνο το άλλο, που λένε πως βρίσκεται στο βυθό. Εδώ θέλω να ‘ρθω να ζήσω και να εργαστώ. Είναι ο τόπος των θεών!»''. {{πηγή}}
 
Σήμερα, οι κάτοικοι ασχολούνται με την αλιεία, την κτηνοτροφία και τον τουρισμό, καθώς το ιδιαίτερο ηφαιστειακό τοπίο της περιοχής, τα Απολιθωμένα Δέντρα και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, αλλά και οι παραλίες αποτελούν πόλο έλξης για τους τουρίστες.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Σίγρι"