Άλις Πάσκους: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Αλίς Πάσκους''' (γερμ. Alice Pashkus, [[1911]]-[[1972]]), υπήρξε [[Γερμανία|Γερμανίδα]] [[βιολί|βιολονίστα]] (απόφοιτος της Κρατικής Ακαδημίας Μουσικής της Βιέννης) και παιδαγωγός του βιολιού και του πιάνου. Σε συνεργασία με τον, επίσης βιολονίστα και παιδαγωγό, σύζυγό της Τεοντόρ (Theodore Pashkus, 1905-1970), προχώρησαν σε ριζική ανανέωση της παιδαγωγικής του βιολιού, λαμβάνοντας υπόψη τη σοβαρή μελέτη της φυσιολογίας του ανθρώπινου χεριού (ώμος, βραχίονας, αντιβραχίονας, αγκώνας, δάχτυλα) καθώς και την πρωτοποριακή μέθοδο του Έλληνα βιολονίστα Δημήτριου Κωνσταντίνου Δούνη<ref>http://www.musipedia.gr/wiki/%CE%94%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84.</ref> (1886-1954), καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι ο καλύτερος τρόπος λειτουργίας τους είναι αυτός που υπακούει στους νόμους της φύσης: οικονομία κινήσεων, χρήση των απολύτως απαραίτητων μυών, χαλάρωση κ.α. Το 1955 οι Πάσκους εξέδωσαν στη Remington Records<ref>http://www.soundfountain.org/rem/remyoungv.html</ref>, το ''Young Violinist's Practice Guide'', μία σημαντική μέθοδο εκμάθησης του βιολιού για αρχάριους, στην οποία, μέσα από ασκήσεις βασισμένες σε έργα του ρεπερτορίου του βιολιού καθώς και τους δίσκους βινυλίου που συνόδευαν τα βιβλία της έκδοσης, επιδιώκεται το μέγιστο αποτέλεσμα με τη λιγότερη δυνατή σωματική προσπάθεια εκ μέρους του μαθητή, χάρη στη χρήση των φυσικών νόμων που αφορούν τη φυσιολογία και την ανατομία και οι οποίοι επηρεάζουν άμεσα την [[κινησιολογία]] και κατ' επέκταση διευκολύνουν την έκφραση.