Ο πατέρας του Νικόλαος Ι. Γρυπάρης (Αρτεμώνας Σίφνου 1832-1910) ήταν δάσκαλος και κατόπιν βιβλιοπώλης. Ο Ιωάννης Γρυπάρης γεννήθηκε στον Αρτεμώνα της Σίφνου στις 17/29 Ιουλίου 1870 όπου είχαν πάει για διακοπές οι γονείς του, οι οποίοι ήταν εγκατεστημένοι στην [[Κωνσταντινούπολη]]. ΣτηνΕκεί οποίσάλλωστε μεγάλωσε και σπούδασε -στη [[Μεγάλη του Γένους Σχολή]]-. καιΑργότερα αργότεραβέβαια φοίτησε και στο [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστήμιο Αθηνών]]. Στην Κωνσταντινούπολη επέστρεψε ως δάσκαλος ενώ ταυτόχρονα έγραφε σε λογοτεχνικά περιοδικά μέχρι το 1897 που θα επανέλθει στην Αθήνα και θα αριστεύσει τελικά στις πτυχιακές εξετάσεις Φιλολογίας. Από τότε θα εργαστεί ως καθηγητής σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Το 1898 ίδρυει μαζί με τους [[Κωνσταντίνος Χατζόπουλος|Κώστα Χατζόπουλο]] και [[Γιάννης Καμπύσης|Γιάννη Καμπύση]] το προοδευτικό [[περιοδικό "Η Τέχνη"]], το οποίο θα προκαλέσει μεγάλη αίσθηση.Το 1911 παντρεύεται και φεύγει με υποτροφία στην Ευρώπη όπου και θα διαμείνει ως το 1914. Επανέρχεται στην Ελλάδα και στην εκπαίδευση ως γυμνασιάρχης, έπειτα ως Επιθεωρητής και αργότερα ως υψηλόβαθμος υπάλληλος του [[Υπουργείο Παιδείας|Υπουργείου Παιδείας]] (Τμηματάρχης Α΄ στο Τμήμα Γραμμάτων και Τεχνών και Διευθυντής Επιστημών και Τεχνών). Το 1925 θα αρνηθεί θέση καθηγητή Μεσαιωνικής & Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστημίο, ενώ από το 1932 μέχρι το 1935 θα οριστεί πρώτος καλλιτεχνικός διευθυντης του Εθνικού θεάτρου. Θα τον βρεί θάνατος από πείνα κατά την περίοδο της [[Κατοχή|κατοχής]] (1942).
Ο Γρυπάρης συνέβαλε τα μέγιστα στην αναβίωση του αρχαίου [[δράμα|δράματος]] με τις θεωρούμενες πλέον ως κλασσικές μεταφράσεις του των αρχαίων τραγωδιών και για αυτόν τον λόγο έγινε γνωστός περισσότερο ως μεταφραστής. Μετέφρασε επίσης έργα ξένου ρεπερτορίου αλλά και άλλους αρχαίους έλληνες συγγραφείς. Στην ποίηση επηρεάστηκε από τον [[συμβολισμός|συμβολισμό]] και τον [[παρνασσισμός|παρνασσισμό]] και θεωρείται ότι εντάσσεται στα πλαίσια της [[Νέα Αθηναϊκή Σχολή|Νέας Αθηναϊκής Σχολής]].
