Σουμπκομαντάντε Μάρκος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.1) (Ρομπότ: Προσθήκη: uk:Субкоманданте Маркос |
η σωστή προφορά για Guillén είναι Γκιγιέν |
||
Γραμμή 18:
==Το μυστήριο της ταυτότητας==
[[File:SubMarcosHorseFromAfar.jpg|thumb|220px|left|Ο Κομαντάντε Μάρκος πάνω στο άλογό του, στην επαρχία Τσιάπας του Μεξικού]]
Η μεξικανική κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι ο Κομαντάντε Μάρκος ονομάζεται Ραφαέλ Σεμπαστιάν
An abbreviated version of the Cambio article, in English.</ref>(κίνημα της χριστιανικής θεολογίας που ερμηνεύει τη διδασκαλία του Ιησού με όρους απελευθέρωσης από τις άδικες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές δομές, επηρεασμένο κατά πολλούς από το [[Μαρξισμός|Μαρξισμό]] και τον [[Κομμουνισμός|Κομμουνισμό]]).
Αργότερα μετακόμισε στην Πόλη του Μεξικού και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο UNAM με ειδίκευση στη [[Φιλοσοφία]]. Στη Σχολή Φιλοσοφίας ήρθε σε επαφή με τη μαρξιστική ρητορική της σχολής και κέρδισε βραβείο για την καλύτερη διατριβή στην τάξη του. Ξεκίνησε να εργάζεται ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο UAM ενώ έκανε τη διατριβή του για το UNAM, όμως ύστερα από λίγα χρόνια εγκατέλειψε τη διδασκαλία. Πιστεύεται ότι τα πολλά χρόνια που κινείτο στους πανεπιστημιακούς χώρους και συγκεκριμένα στο UAM ήρθε σε επαφή με τη μαοϊκή οργάνωση ''Δυνάμεις Εθνικής Απελευθέρωσης'' (FNL, αριστερών προσανατολισμών οργάνωση, οργανωμένη σε μαοϊκά πρότυπα, τη μητέρα οργάνωση από την οποία θα ξεπηδούσε αργότερα το EZLN). Η γνωριμία σηματοδότησε την εξαφάνιση του
Η οικογένεια
Σε μια συνέντευξη με τον σπουδαίο λογοτέχνη [[Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες]], μίλησε για την ανατροφή του: ''Προέρχομαι από τη μεσαία τάξη. Ο πατέρας μου, κεφαλή της οικογένειας, δίδασκε σε ένα αγροτικό σχολείο, όπου, όπως συνήθιζε να μας λέει, οι δάσκαλοι είχαν τα αυτιά τους κομμένα επειδή ήταν κομμουνιστές. Η μητέρα μου επίσης δίδασκε σε ένα σχολείο στην επαρχία. Είμαστε μια οικογένεια χωρίς οικονομικές δυσκολίες. Οι γονείς μου έτρεφαν μεγάλη αγάπη για το διάβασμα. Στην οικογένειά μας, οι λέξεις είχαν μια πολύ ξεχωριστή σημασία. Ο τρόπος που προσεγγίζαμε τον κόσμο ήταν μέσω της γλώσσας. Μάθαμε να διαβάζουμε, όχι τόσο τα σχολικά μαθήματα, όσο τις στήλες στις εφημερίδες. Πολύ νωρίς, οι γονείς μας μας έδωσαν βιβλία που περιείχαν και άλλα πράγματα. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αποκτήσαμε συνείδηση της γλώσσας, όχι ως εργαλείου και τρόπου επικοινωνίας, αλλά ως μέσου κατασκευής κάποιου πράγματος. Σαν να αποτελούσε μια απόλαυση και όχι κάποιο καθήκον.'' Όταν ρωτήθηκε στην ίδια συνέντευξη πόσο ετών ήταν απάντησε γελώντας ''Είμαι 518''.<ref name="punchcard">[http://www.newleftreview.org/A2322 The Punch Card and the Hourglass] by García Márquez and Roberto Pombo, New Left Review, May – June 2001, Issue 9</ref>
|