Λουίτζι Κερουμπίνι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η επιτυχία της όπερας ''Les deux journées'' άνοιξε τον δρόμο για την ανάδειξη νεότερων συνθετών, όπως τον [[Φρανσουά Μπουαλντιέ]]. Η οπερατική σταδιοδρομία του Κερουμπίνει αρχίζει να φθίνει, με σημείο καμπής την παταγώδη αποτυχία την όπερα-μπαλέτο "Ανακρέων" (''Anacréon '')· μετέπειτα σκηνικά του έργα είχαν παρόμοια τύχη με το απαιτητικό παρισινό κοινό, με εξαίρεση την όπερα "Φανίσκα" (1806), η οποία ενθουσίασε, μεταξύ άλλων τον [[Γιόζεφ Χάυντν]] και τον Μπετόβεν. Ανταγωνιζόμενος την όπερα ''La Vestale'' του [[Γκασπάρε Σποντίνι]], ο Κερουμπίνι ανεβάζει το 1813 το έργο ''Les abencérages'', ένα ηρωικό δράμα με θέμα την πτώση του Μαυριτανικού βασιλείου στη Γρανάδα· η μάλλον θερμή υποδοχή δεν ήταν εντούτοις αρκετή για τη μακρά παρουσίασή του επί σκηνής.

 

 

Το ''Ρέκβιεμ σε ντο ελάσσονα'' του 1816, επί της επετείου της εκτέλεσης του [[Λουδοβίκος ΙΣΤ' της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΣΤ']], αποτέλεσε τεράστια επιτυχία, αποσπώντας τον μεγάλο θαυμασμό του Μπετόβεν, του [[Ρόμπερτ Σούμαν]] καθώς και του [[Γιοχάνες Μπραμς]]. Το 1836, ένα δεύτερο ρέκβιεμ σε ρε ελάσσονα, απευθυνόμενο στον ίδιο του τον εαυτό, χρησιμοποιεί μόνο τις ανδρικές φωνές της [[χορωδία]]ς, καθώς το προηγούμενο είχε δεχθεί κριτική από τις θρησκετικές αρχές (ΣτΣ: η γυναικεία συμμετοχή στην ψαλμωδία της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας θεωρούνταν παραδοσιακά βέβηλη).