Λουκίνο Βισκόντι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|url=http://www.bloomberg.com/news/2011-06-14/visconti-s-neglected-senso-snubbed-brando-missed-bergman-peter-rainer.html

|title=Visconti’s Neglected ‘Senso’ Snubbed Brando, Lost Bergman |publisher = Bloomberg

 

Το 1956 ο Βισκόντι αντιτίθεται δημόσια στη σοβιετική επέμβαση στην [[Ουγγαρία]]<ref name = emm/> και το 1957 γυρίζει τις ''Λευκές Νύχτες'', που αποτελούν διασκευή διηγήματος του [[Ντοστογιέφσκι]] και βραβεύονται με τον Αργυρό Λέοντα στο [[Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας|Φεστιβάλ Βενετίας]] του 1957. Η ταινία, όμως, που ο Βισκόντι αγαπούσε περισσότερο, όπως ο ίδιος είχε δηλώσει, είναι ''O Ρόκο και τα αδέρφια του'' (1960).<ref>Luchino Visconti, 19</ref> Με αυτήν επιστρέφει στο νεορεαλισμό και καταπιάνεται, για δεύτερη φορά μετά το έργο ''[[Η Γη Τρέμει]]'', με το θέμα του [[Ιταλία|ιταλικού]] Νότου: Τα μέλη μιας οικογένειας του Νότου μεταναστεύουν στο [[Μιλάνο]], ελπίζοντας να ξεφύγουν από τη μιζέρια και να βρουν ένα καλύτερο μέλλον. Παρά, όμως, τις προσπάθειές τους, η βαθμιαία διάλυση της οικογένειας, η δυστυχία και η ηθική κατάπτωση είναι αναπόφευκτες.<ref>Luchino Visconti, 22</ref><br />