Η διαμάχη έγινε εντονότερη με τη συμπλοκή του [[ Μανώλης Καλομοίρης | Μανώλη Καλομοίρη]] στο ζήτημα. Ο Καλομοίρης, που ήταν κι εκείνος μουσικά «γερμανόφρονας», υποστήριξε τον Νάζο λέγοντας πως η προσπάθεια του για μουσική μόρφωση των Ελλήνων είναι η σημαντικότερη που έχει γίνει στην Ελλάδα και παράλληλα επιτίθεται στους Επτανήσιους (ειδικά στον [[ΣπύροΣπύρος ΣαμάραΣαμάρας | Σπύρο Σαμάρα]] που εκείνη την εποχή έκανε φήμη στο εξωτερικό) καθώς, λέει, πως η μουσική τους είναι ιταλική και πως δεν ενδιαφέρονται για την ιδέα δημιουργίας εθνικής ελληνικής μουσικής. Οι άποψη για την επτανησιακή μουσική ήταν λανθασμένη, καθώς χρησιμοποιεί και ελληνικά στοιχεία, καθότι και δύο από τους πατέρες της Εθνικής Σχολής ήταν Επτανήσιοι ( ο [[Γεώργιος Λαμπελέτ | Γεώργιος Λαμπελέτ]] και ο [[Διονύσιος Λαυράγκας | Διονύσιος Λαυράγκας]]). Ο Καλομοίρης γράφει στο περιοδικό ''[[Νουμάς | Νουμάς]]'' σε άκρα δημοτική:
