Ανδρόνικος Δ´ Παλαιολόγος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
κατηγορίες |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 40:
Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας '''Ανδρόνικος Δ' Παλαιολόγος''' ([[1348]]-[[1385]], βασιλεία: [[1376]]-[[1379]]) υπήρξε πρωτότοκος υιός του [[Ιωάννης Ε'|Ιωάννη Ε']] και της Ελένης Καντακουζηνής<ref>κόρη του [[Ιωάννης ΣΤ'|Ιωάννη Καντακουζηνού]]</ref>, άνθρωπος με ακτινοβολούσα, λαοφιλή αλλά και κενόδοξη προσωπικότητα, που αδημονούσε για την αυτόνομη άσκηση της εξουσίας, μιας και ο πατέρας του ήταν μόλις 16 χρόνια μεγαλύτερός του. Είχε νυμφευθεί την κόρη του Βουλγάρου τσάρου [[Ιβάν Αλεξάνταρ|Ιβάν Αλεξάνδρου]], [[Μαρία Κυράτζα]] και διατηρούσε φιλικές σχέσεις με το διάσημο αστρολόγο Αβράμιο.
== Πριν την ανταρσία==
Ο Ανδρόνικος αρχικά επιχείρησε να εκμεταλλευτεί την απουσία του πατέρα του σε διπλωματική περιοδεία στο εξωτερικό έως το [[1369]]. Οι αποτυχημένες διαπραγματεύσεις με τον Ούγγρο ηγεμόνα [[Λουδοβίκος Α' της Ουγγαρίας|Λουδοβίκο]], η αισχρή για το λαό υποταγή του [[Ιωάννης Ε'|Ιωάννη]] στον [[Πάπας Ουρβανός Ε΄|πάπα Ουρβανό]] και η ένδεια του αυτοκράτορα κατά την επίσκεψή του στη [[Βενετία|Βενετία]], για διευθέτηση οφειλών, δημιουργούσαν στην πρωτεύουσα κλίμα αγανάκτησης και απογοήτευσης προς τον απροκάλυπτα δυτικόφιλο Ιωάννη. Ο Ανδρόνικος δε φανέρωσε έμπρακτα τις προθέσεις του. Όμως αδράνησε προκλητικά, όταν ουσιαστκά ο πατέρας του ήταν όμηρος των Βουλγάρων ([[Βίντιν]], [[1366]]) και χρειάστηκε η επέμβαση του [[Αμεδέος
==Η σύγκρουση με την πατρική εξουσία==
Η πρώτη, όμως, ένοπλή του προσπάθεια το [[1373]] απέτυχε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να φυλακιστεί μαζί με το γιο του, αφού τιμωρήθηκαν με τύφλωση. Η εκτέλεση της εντολής δεν επέφερε βέβαια πλήρη τύφλωση<ref>μαρτυρείται ότι χρησιμοποιήθηκε καυτό ξύδι</ref>, μιας και σε διάστημα σχεδόν δύο χρόνων η όραση των κρατουμένων επανήλθε σε τέτοια επίπεδα, ώστε να διεκδικήσουν την εξουσία. Με τη βοήθεια, λοιπόν, των Γενουατών απέδρασε ο Ανδρόνικος και οργάνωσε πραξικόπημα που πέτυχε (Μάιος του [[1376]]). Συνέλαβε και φυλάκισε τον Ιωάννη και τον αδελφό του [[Μανουήλ Β'|Μανουήλ]]. Κάθισε, επομένως, στο θρόνο από το [[1376]] μέχρι το [[1379]], παρεμβάλλοντας τη βασιλεία του σε αυτή του πατέρα του. Το [[1379]] Ιωάννης και Μανουήλ απελευθερώθηκαν πιθανόν από τους Τούρκους και τους Βενετούς, σταθερά εχθρούς του Ανδρόνικου, λόγω της φιλικής προς τους [[Γενουάτες]] πολιτικής του. Μετά από συμβιβασμό, στον Ανδρόνικο αποδόθηκε ο τίτλος του συναυτοκράτορα και του παραχωρήθηκε μια περιοχή στη [[Σηλυμβρία]], καθώς και δικαίωμα διαδοχής στο βυζαντινό θρόνο από το γιο του [[Ιωάννης Ζ'|Ιωάννη]]. Πέθανε το [[1385]] στις 28 Ιουνίου.
Γραμμή 58:
[[Κατηγορία:Βυζαντινοί Αυτοκράτορες]]
[[Κατηγορία:Δυναστεία των Παλαιολόγων]]
[[an:Andronico IV Paleologo]]
| |||