Ιφιγένεια εν Ταύροις: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Προτέρημα: προσθήκη ενότητας :Θεολογική σκέψη του Ευριπίδη, σήμανση σημαίνοντος λόγου, εξ. σύνδ. η θεϊκή επενέργεια και παρέμβαση |
|||
Γραμμή 17:
Φτάνει στο μεταξύ ο [[Ορέστης]] με τον [[Πυλάδης|Πυλάδη]] και κατά το χρησμό και την εντολή του [[Φοίβος|Φοίβου]] πρέπει να πάρει από το ναό το άγαλμα της θεάς και να το φέρει στην Αθήνα· έτσι θα λυτρωθεί από τη μανία των [[Ερινύες|Ερινύων]] που τον κυνηγάνε σαν μητροκτόνο. Αλλά οι δύο ήρωες συλλαμβάνονται από βαρβάρους ως ιερόσυλοι, που σύμφωνα με δικούς τους νόμους και καθώς ο βασιλιάς της Ταυρίδας, [[Θόας]], μισούσε τους ξένους και τους Έλληνες, έπρεπε να θυσιαστούν. Προτού λοιπόν θανατωθούν ως θυσία προς τη Θεά Αρτέμιδα, οδηγούνται για εξαγνισμό, στο ναό της Θεάς, από την ιέρεια του ναού. Όμως ιέρεια του Ναού της Θεάς τυγχάνει να είναι η αδελφή του Ορέστη η [[Ιφιγένεια]] με την οποία αναγνωρίζονται. Έτσι με τέχνασμα αυτής οι ήρωες και μαζί τους η Ιφιγένεια καταφέρνουν με την βοήθεια της Θεάς [[Αθηνά|Αθηνάς]] να αποδράσουν αποκομίζοντας και το ιερό ξόανο της Θεάς.
==Θεολογική σκέψη==
{{Quote box
| width = 38em
| bgcolor = #c6dbf7
| align = right
| quote = Οὐδένα γάρ οίμαι δαιμόνων είναι κακόν. (Κανένα θεό δεν τον νομίζω κακό). στχ. 391
}}
Η ΑΠΟΨΗ αυτή του Ευριπίδη που προϋποθέτει «κάθαρση» παραδοσιακών μύθων που περιείχαν απάνθρωπες συμπεριφορές θεών και αναίρεση της αντίληψης για το φθόνο των θεών (η οποία κυριαρχεί στον [[Όμηρος|Όμηρο]] και τον [[Ηρόδοτος|Ηρόδοτο]])<ref>[[Αναστάσιος Αρβανιτάκης]], Σέβας και Φόβος των Θεών, Θεσσαλονίκη 1984</ref> δείχνει τη σημαντική πρόοδο που σημείωσε η θεολογική σκέψη των Ελλήνων και που επιγραμματικά διατυπώνεται για πρώτη φορά από τον [[Ευριπίδης|Ευριπίδη]] στην [[Ιφιγένεια εν Ταύροις]]: <ref>[http://www.archive.gr/news.php?readmore=53 Η θεϊκή επενέργεια και παρέμβαση]</ref>
==Προτέρημα==
Ο θρήνος της Ιφιγένειας με την αναφορά του στη σχέση [[Ύβρη]]- [[ Άτη]] της γενιάς της και με την παραφορά για την προσωπική της τύχη και την ένταση που προκαλεί το όνειρο σε συνδυασμό και με του χορού τη σύμπραξη είναι από τα πιο λυρικά και ωραιότερα μέρη της τραγωδίας ή ακόμα και άλλων τραγωδιών. (στροφές 205-235 και 392-465)
| |||