Κλιματισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ ορθογραφικό λάθος
Tot12 (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4:
'''Κλιματισμός είναι''' η ρύθμιση της θερμοκρασίας, της υγρασίας, της κίνησης, της καθαρότητας του αέρα ενός χώρου ο οποίος ονομάζεται κλιματιζόμενος.
 
Οι '''βασικές λειτουργίες''' που επιτελούνται σε ένα σύστημα κλιματισμού είναι: <br />
 
* '''- η θέρμανση:''' είναι η διεργασία πρόσθεσης θερμικής ενέργειας (θερμότητας) στον αέρα του κλιματιζόμενου χώρου με σκοπό την άνοδο της θερμοκρασίας ή τη διατήρηση της θερμοκρασίας σε ορισμένα όρια (βλ. θερμοστάτης).<br />
 
* '''- η ψύξη:''' είναι η διεργασία αφαίρεσης θερμικής ενέργειας (θερμότητας) από τον αέρα του κλιματιζόμενου χώρου με σκοπό την πτώση της θερμοκρασίας ή τη διατήρηση της θερμοκρασίας σε ορισμένα όρια (βλ. θερμοστάτης).<br />
 
* '''- η ύγρανση:''' είναι η διεργασία πρόσθεσης νερού (υγρασίας) στον αέρα του κλιματιζόμενου χώρου με σκοπό την άνοδο της σχετικής υγρασίας ή τη διατήρησή της σε ορισμένα όρια.<br />
 
* '''- η αφύγρανση:''' είναι η διεργασία αφαίρεσης νερού (υγρασίας) από τον αέρα του κλιματιζόμενου χώρου με σκοπό την πτώση της σχετικής υγρασίας ή τη διατήρησή της σε ορισμένα όρια.<br />
 
* '''- η ανανέωση του αέρα:''' είναι η διεργασία λήψης εξωτερικού αέρα και απόρριψης αέρα από τους χώρους του κτιρίου, με σκοπό την αραίωση των αέριων προσμίξεων του αέρα και την εξασφάλιση της απαραίτητης ποιότητας του εσωτερικού αέρα.<br />
 
'''- ο καθαρισμός του αέρα:''' είναι η διεργασία αφαίρεσης των σωματιδιακών και βιολογικών προσμίξεων του αέρα με σκοπό τη βελτίωση και τη διατήρηση της ποιότητας του εσωτερικού αέρα.<br />
 
* '''- ο καθαρισμός του αέρα:''' είναι η διεργασία αφαίρεσης των σωματιδιακών και βιολογικών προσμίξεων του αέρα με σκοπό τη βελτίωση και τη διατήρηση της ποιότητας του εσωτερικού αέρα.<br />
 
Σε μια ευρύτερη έννοια, ο όρος μπορεί να αναφέρεται σε οποιαδήποτε μορφή της ψύξης, θέρμανσης, εξαερισμού ή απολύμανσης που τροποποιεί την κατάσταση του αέρα. Σύστημα κλιματισμού είναι μια συσκευή, σύστημα ή μηχανισμός που σταθεροποιηθεί τη [[θερμοκρασία]] του αέρα και την [[υγρασία]] εντός της περιοχής που χρησιμοποιείται για την ψύξη, καθώς και τη θέρμανση ανάλογα με τις ιδιότητες του αέρα σε μια δεδομένη χρονική στιγμή, συνήθως με τη χρήση του κύκλου ψύξης αλλά μερικές φορές με τη χρήση της εξάτμισης, πλέον κοινώς άνεση για την ψύξη των κτιρίων και αυτοκινήτων οχημάτων.
Η έννοια του κλιματισμού είναι γνωστό ότι έχει εφαρμοστεί στην Αρχαία [[Ρώμη]], όπου νερό υδραγωγείου, διανεμήθηκε στους τοίχους απο ορισμένα σπίτια για να κρυώσουν. Παρόμοιες τεχνικές στην μεσαιωνική [[Περσία]] εμπλέκονται με τη χρήση των δεξαμενών και πύργων του ανέμου για την ψύξη των κτιρίων κατά τη διάρκεια της θερμής περιόδου.Ο σύγχρονος [http://www.serviceklimatistikon.gr κλιματισμός] προέκυψε από τις προόδους στη χημεία κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, και η πρώτη μεγάλης κλίμακας ηλεκτρικού κλιματισμού επινοήθηκε το 1902 και χρησιμοποιείται από Willis Haviland Carrier.
 
==Ιστορία==
{{επέκταση}}
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Air conditioning}}
Ιστορία
 
Παρόλο που η μεταφορά θερμότητας μέσω μηχανημάτων για την παροχή κλιματισμού είναι μια σχετικά σύγχρονη εφεύρεση, η ψύξη των κτιρίων δεν είναι. Οι ευκατάστατοι αρχαίοι Ρωμαίοι διοχέτευαν νερό υδραγωγείου μέσα στους τοίχους για να ψύχουν τα πολυτελή τους σπίτια.
 
Το 2ο αιώνα ο κινέζος εφευρέτης Ding Huan της Δυναστείας Han επινόησε ένα περιστρεφόμενο ανεμιστήρα για κλιματισμό, με επτά χειροκίνητους τροχούς 3 μέτρων σε διάμετρο. Το 747, ο αυτοκράτορας Xuanzong της δυναστείας Tang (618-907) είχε χτίσει στο αυτοκρατορικό ανάκτορο την Αίθουσα Δροσιάς (Liang Tian), την οποία το Tang Yulin περιγράφει ως έχουσα για κλιματισμό ανεμιστήρες τροχούς τροφοδοτούμενος με νερό, καθώς και ρεύματα πιδάκων νερού από σιντριβάνια. Κατά τη διάρκεια της μετέπειτα δυναστείας Song (960-1279), οι γραπτές πηγές ανέφεραν τον περιστρεφόμενο ανεμιστήρα κλιματισμού ως ακόμη πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο.
 
 
Η μεσαιωνική Περσία είχε κτίρια που χρησιμοποιούσαν στέρνες και αιολικούς πύργους για την ψύξη των κτιρίων κατά τη διάρκεια της θερμής περιόδου: οι στέρνες ήταν μεγάλες ανοικτές (όχι υπόγειες) δεξαμενές σε κεντρικές αυλές, που συνέλλεγαν βρόχινο νερό. Οι αιολικοί πύργοι είχαν παράθυρα που μπορούσαν να αλιεύσουν τον άνεμο και εσωτερικά πτερύγια που κατεύθυναν τη ροή αέρα προς τα κάτω, στο εσωτερικό του κτιρίου, συνήθως πάνω από την στέρνα και μέσω ενός κατάντη πύργου ψύξης. Το νερό της στέρνας εξατμιζόταν ψύχοντας τον αέρα μέσα στο κτίριο.
Γραμμή 50 ⟶ 46 :
 
Η καινοτομία στις τεχνολογίες κλιματισμού συνεχίζεται, με πολύ πρόσφατη έμφαση στην ενεργειακή απόδοση και τη βελτίωση της ποιότητας του αέρα εσωτερικών χώρων. R-744[ 10 ] Ως εναλλακτική λύση στα συμβατικά ψυκτικά μέσα, έχουν προταθεί φυσικές εναλλακτικές λύσεις όπως το CO 2 (Ε-744).
 
Το 1823 o Michael Faraday ανακάλυψε ότι τα περιορισμένα αέρια κάτω από σταθερή πίεση, θα συμπυκνωθούν κατά την ψύξη.
Το 1834 ο L.W. Wright παρήγαγε πάγο με την εκτόνωση συμπιεσμένου αέρα. Ο Jacob Perkins ανακάλυψε ένα κλειστό ψυκτικό σύστημα χρησιμοποιώντας την εκτόνωση και τη μετέπειτα συμπίεση ενός υγρού για την παραγωγή ψύξης. Ο David Perkins ανακάλυψε ένα κλειστό ψυκτικό σύστημα χρησιμοποιώντας την εκτόνωση και τη συμίιεση του αιθέρα.
Το 1842 ο John Gorrie χρησιμοποίησε αποστάζουσα αμμωνία για την παραγωγή ψύξης.
Το 1858 ο Ferdinand Carre ανακάλυψε ένα μηχανικό ψυγείο αμμωνίας και κατασκεύαζε παγάκια.
Το 1881 ο Gustavus Swift ανακάλυψε τις αυτοκινητάμαξες ψύξης.
Το 1902 ο Willis Carrier σχεδίασε ενα μηχανισμό ελέγχου της υγρασίας το οποίο έγινε ο προπομπός για τα σύγχρονα συστήματα κλιματισμού.
Το 1919 η εταιρία Guardian ανακάλυψε ένα ψυγείο που ονομάστηκε Guardian. To 1919 η General Motors αγόρασε τη Guardian και το ονόμασε Frigidaire.
Το 1928 ανακαλύφθηκε ένα ψυγείο απορροφητικού τύπου το οποιό παρείχε ψύξη στις αγροτικές περιοχές που δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρέυμα.
Το 1931 η εταιρία Thomas Midley και C.F. Kettering κυκλοφόρησε το ψυκτικό μέσο R-12.
Το 1974 οι καθηγητές Rowland και Molina παρουσίασαν τη θεωρία κατά την οποία τα ψυκτικά μέσα καταστρέφουν το στρώμα του όζοντος.
Το 1985 ανακαλύπτεται η τρύπα του όζοντος.
Το 1989 το πρωτόκολλο του Μόντρεαλ γίνεται αποδεκτό από 100 χώρες.
Το 1994 το Νοέμβριο στις Η.Π.Α. νομοθετήθηκε η κατοχή ειδικού πτυχίου για τους ψυκτικούς.
Το 1996 αποφασίστηκε η σταδιακή αντικατάσταση των ψυκτικών μέσων που καταστρέφουν το όζον.
Το 1997 το πρωτόκολλο του ΚΥΟΤΟ συνιστά τη μείωση της απελευθέρωσης επικίνδυνων αερίων.
Από το 1997 έως το 1998 έγινε επιτακτική η ανάγκη για την σωστή εκπαίδευση των ψυκτικών
πηγη http://www.klimatistika-taskonidis.com
 
{{επέκταση}}
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Air conditioning}}
 
[[Κατηγορία:Αυτοματισμός]]
Γραμμή 90 ⟶ 107 :
[[zh:空氣調節]]
[[zh-yue:空氣調節]]
Το 1823 o Michael Faraday ανακάλυψε ότι τα περιορισμένα αέρια κάτω από σταθερή πίεση, θα συμπυκνωθούν κατά την ψύξη.
Το 1834 ο L.W. Wright παρήγαγε πάγο με την εκτόνωση συμπιεσμένου αέρα. Ο Jacob Perkins ανακάλυψε ένα κλειστό ψυκτικό σύστημα χρησιμοποιώντας την εκτόνωση και τη μετέπειτα συμπίεση ενός υγρού για την παραγωγή ψύξης. Ο David Perkins ανακάλυψε ένα κλειστό ψυκτικό σύστημα χρησιμοποιώντας την εκτόνωση και τη συμίιεση του αιθέρα.
Το 1842 ο John Gorrie χρησιμοποίησε αποστάζουσα αμμωνία για την παραγωγή ψύξης.
Το 1858 ο Ferdinand Carre ανακάλυψε ένα μηχανικό ψυγείο αμμωνίας και κατασκεύαζε παγάκια.
Το 1881 ο Gustavus Swift ανακάλυψε τις αυτοκινητάμαξες ψύξης.
Το 1902 ο Willis Carrier σχεδίασε ενα μηχανισμό ελέγχου της υγρασίας το οποίο έγινε ο προπομπός για τα σύγχρονα συστήματα κλιματισμού.
Το 1919 η εταιρία Guardian ανακάλυψε ένα ψυγείο που ονομάστηκε Guardian. To 1919 η General Motors αγόρασε τη Guardian και το ονόμασε Frigidaire.
Το 1928 ανακαλύφθηκε ένα ψυγείο απορροφητικού τύπου το οποιό παρείχε ψύξη στις αγροτικές περιοχές που δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρέυμα.
Το 1931 η εταιρία Thomas Midley και C.F. Kettering κυκλοφόρησε το ψυκτικό μέσο R-12.
Το 1974 οι καθηγητές Rowland και Molina παρουσίασαν τη θεωρία κατά την οποία τα ψυκτικά μέσα καταστρέφουν το στρώμα του όζοντος.
Το 1985 ανακαλύπτεται η τρύπα του όζοντος.
Το 1989 το πρωτόκολλο του Μόντρεαλ γίνεται αποδεκτό από 100 χώρες.
Το 1994 το Νοέμβριο στις Η.Π.Α. νομοθετήθηκε η κατοχή ειδικού πτυχίου για τους ψυκτικούς.
Το 1996 αποφασίστηκε η σταδιακή αντικατάσταση των ψυκτικών μέσων που καταστρέφουν το όζον.
Το 1997 το πρωτόκολλο του ΚΥΟΤΟ συνιστά τη μείωση της απελευθέρωσης επικίνδυνων αερίων.
Από το 1997 έως το 1998 έγινε επιτακτική η ανάγκη για την σωστή εκπαίδευση των ψυκτικών
πηγη http://www.klimatistika-taskonidis.com