Πρώτη νύξη στην έννοια της αντιβαρύτητας έγινε από τον [[Άλμπερτ Αϊνστάιν]], όταν το 1915 διατύπωνε τη '''[[Γενική Θεωρία Σχετικότητας|Γενική Θεωρία της Σχετικότητας]]''' (τη γεωμετρική θεωρία της [[βαρύτητα|βαρύτητας]]). Επισημαίνεται, ότι σύμφωνα με τη γενική θεωρία, η [[βαρύτητα]] δεν είναι ακριβώς δύναμη, αλλά μία εκδήλωση καμπύλωσης του [[χωροχρόνος|χωροχρόνου]] παρουσία μάζας. Έτσι, ο Αϊνστάιν προσέθεσε στις εξισώσεις του για τη [[Γενική Θεωρία Σχετικότητας|Γενική Θεωρία της Σχετικότητας]] ένανένα νέο όρο, την '''[[κοσμολογική σταθερά]]''', '''λ'''. Σύμφωνα με τον Αϊνστάιν, η [[βαρύτητα]] και η αντιβαρύτητα δεν εχουν κάποια υλική αιτία, αλλά υπάρχουν από την αρχή μέσα στην ίδια τη δομή του [[χωροχρόνος|χωρόχρονου]]. Ο Αϊνστάιν υποστήριξε ότι ο [[χωρόχρονος]] έχει από μόνος του μία εσωτερική τάση να επεκτείνεται τόσο ακριβώς όσο χρειάζεται για να εξισορροπεί την έλξη όλης της [[ύλη|ύλης]] του σύμπαντος, οδηγώντας έτσι σε ένα "στατικό σύμπαν".
Σήμερα, έχει βρεθεί ότι το 73% του σύμπαντος αποτελείται από τη λεγόμενη [[σκοτεινή ενέργεια]] ή [[πεμπτουσία]], η οποία έχει το χαρακτήρα δύναμηςδράσης αντιβαρύτητας και διαπερνά το κενό σε ολόκληρο το διάστημα. Η ταυτότητα αυτής της ενέργειας είναι ακόμη άγνωστη και χαρακτηρίζεται ως ένα από τα μέγιστα αινίγματα στη σύγχρονη επιστήμη. Η ιδέα της σκοτεινής ενέργειας σχετίζεται πολύ με την [[κοσμολογική σταθερά]] που εισήγαγε ο Αϊνστάιν, όταν προσπάθησε να επιλύσει το πρόβλημα της ισορροπίας και του στατικού σύμπαντος. Αυτή του η προσπάθεια οδήγησε στην τότε επικρατούσα άποψη ενός "στατικού κόσμου", που σήμερα θεωρείταιόμως έχει αποδειχθεί λανθασμένη. Ακόμη και ο ίδιος ο Αϊνστάιν όταν ανακαλύφθηκε ότι το σύμπαν δεν είναι στατικό αλλά διαστέλλεται, χαρακτήρισε τη θεωρία του περί αντιβαρύτητας και κοσμολογικής σταθεράς ως το μεγαλύτερό του λάθος.
Σήμερα, υπάρχουν πολλά μοντέλα και θεωρίες αντιβαρύτητας, που υποστηρίζουν ότι βασίζονται στη γενική θεωρία της σχετικότητας.
