Στου πικραμένου την αυλή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Dgolitsis (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
LaouraFlora (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{Απόφθεγμα|μήκοςπλάτος =255px|centeralign =right|απόφθεγμα=<br/>«Τα μοιρολόγια των γυναικών μας, θαυμαστά [[Ελεγεία|ελεγειογραφίας]] αριστουργήματα, αυτόφυτα της ελληνικής ευιασθησίας προϊόντα, κινούσι<br> τον θαυμασμόν των ποιητών και εφελκύουσι των γραμματολόγων την προσοχήν όσον ουδέν άλλο, έστω και το εντεχνότερον, των λοιπών εξηυγενισμένων και τετορνευμένων ημών στιχουργημάτων».|πηγή=[[Σπυρίδων Ζαμπέλιος]], [[Άσματα δημοτικά της Ελλάδος]], 1852.
}}
'''Στου πικραμένου την αυλή''' ή «όταν ξεψυχήσει» είναι [[δημοτικό τραγούδι]] που εντάσσεται στην κατηγορία των [[Μοιρολόγια|μοιρολογιών]]. Αποτελείται από σαράντα οκτώ δεκαεξισύλλαβους στίχους των έξι <small>(3)</small> των πέντε <small>(2)</small/>, των τεσσάρων <small>(3)</small> των τριών <small>(2)</small> και των δύο <small>(1)</small> στροφών. Ο [[Νίκος Γκάτσος]] έγραψε το δικό του ποίημα που αποτελεί και ενότητα στο έργο του Αμοργός.</br>
</br>
Γραμμή 13 ⟶ 15 :
να τρών΄ οι μάνες τις κορφές κι οι αδελφές τους κλώνους, </br>
γυναίκες των καλών αντρών να τον ξεθεμελιώνουν.<ref>Στη τέταρτη στροφή: γαγερμός:επάνοδος από γαγέρνω:επανέρχομαι</ref>
</br>
</br>
 
{{Απόφθεγμα|μήκος=255px|center|απόφθεγμα=<br/>«Τα μοιρολόγια των γυναικών μας, θαυμαστά [[Ελεγεία|ελεγειογραφίας]] αριστουργήματα, αυτόφυτα της ελληνικής ευιασθησίας προϊόντα, κινούσι<br> τον θαυμασμόν των ποιητών και εφελκύουσι των γραμματολόγων την προσοχήν όσον ουδέν άλλο, έστω και το εντεχνότερον, των λοιπών εξηυγενισμένων και τετορνευμένων ημών στιχουργημάτων».
|πηγή=[[Σπυρίδων Ζαμπέλιος]], [[Άσματα δημοτικά της Ελλάδος]], 1852.
}}
</br>
</br>
==Παραπομπές-Σημειώσεις==
{{παραπομπές|2 }}
 
==Πηγές==
*[[Νικόλαος Πολίτης]], Δημοτικά Τραγούδια, σ. 173, εκδ. γράμματα, επάνεκδ. 1991 ISBN 960-329-337-7