Ο [[Μακεδονικός αγώνας]] ήταν αντάρτικος πόλεμος στις αρχές του 20ου αιώνα στη Μακεδονία μεταξύ Βουλγάρων και Ελλήνων.
Από το 1890 και ιδιαίτερα κατά το 1900 ο ανταγωνισμός των βαλκανικών κρατών στο μακεδονικό χώρο κορυφώθηκε. Οι Βούλγαροι οργάνωσαν αντάρτικες ομάδες (κομιτατζήδες) οι οποίες από το 1897 άρχισαν να δρουν στη Μακεδονία και με την απειλή των όπλων και χρήση βίας ανάγκαζαν τους κατοίκους της Μακεδονίας να δηλώσουν ότι ανήκαν στη βουλγαρική (Εξαρχική) εκκλησία με στόχο την προσάρτηση της Μακεδονάις στη Βουλγαρία.
Για την αντιμετώπιση της βουλγαρική απειλής οι Έλληνες οργάνωσαν κι αυτοί αντάρτικες ομάδες και επαναστατικά σώματα με επικεφαλείς αξιωματικούς του τακτικού στρατού για την προστασία του ελληνικού πληθυσμού.
Τον αγώνα τους συντόνιζαν ο μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης, ο Ίωνας Δραγούμης από το προξενείο της Ελλάδας στο Μοναστήρι, ο Λάμπρος Κορομηλάς από το προξενείο της Θεσσαλονίκης και ο Δημήτριος Καλαποθάκης από την Αθήνα.
Από το Σεπτέμβριο του 1904, που την γενική αρχηγία των ελληνικών σωμάτων ανέλαβε ο Παύλος Μελάς, οι Έλληνες άρχισαν να επικρατούν σε πολλές περιοχές.
Ο αγώνας των υπερασπιστών των Ελλήνων της Μακεδονίας κράτησε ως το 1908 και απέτρεψε την πραγματοποίηση των βουλγαρικών σχεδίων.
