Σύμφωνα με την παράδοση εδώ οι Θεοί χαμήλωσαν απ' την κορφή του όρους ''''''Πελιναίο'''''' αναζητώντας τη θάλασσα. Στους πρόποδες του όρους Μάκρη πάνω από τον Αμυθούντα ποταμό στάθηκαν και μαζί με τους ανθρώπους έστησαν ένα ατέλειωτο παιχνίδι με τις πέτρες. Έτσι γεννήθηκαν τα Σπήλια. Οι κατοικίες των ανθρώπων. Ύστερα οι άνθρωποι χαμήλωσαν ακόμα πιο κοντά στη θάλασσα και στα Σπήλια έμειναν οι Νεράιδες και τα Ξωτικά που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά οι Αρχαίοι Θεοί.
Τα Σπήλια αγναντεύουν τον όμορφο κάμπο, την απέραντη γαλάζια θάλασσα και αφουγκράζονται τους ψιθύρους της αιώνιας γης. Τους Θεούς μπορείς ακόμα και σήμερα να τους συναντήσεις καμιά φορά ανάμεσα στις πέτρες και τα χαλάσματα. Μέχρι και πριν λίγα χρόνια τα ''''''«Σπήλια»'''''' σαν οικισμός ήταν εγκαταλελειμμένος εδώ και αρκετές δεκαετίες γι’ αυτό και κρατάει ατόφια τα υπέροχα στοιχεία της γνήσιας λαϊκής αρχιτεκτονικής . Είναι χτίσματα σίγουρα του 16ου και 17ου αιώνα όταν οι κάτοικοι άρχισαν να εγκαταλείπουν την φρουριακή δομή του χωριού. Από εδώ έχουμε μια υπέροχη θέα προς το λιμάνι και τη θάλασσα και μπορείς ακόμα να θαυμάσεις από ψηλά τον ποταμό με τους νερόμυλους ή με δέος να αντικρίσεις το μεγαλείο των γύρω βουνών που στην κυριολεξία περιβάλλουν την περιοχή.
