Πέραμα Ιωαννίνων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
παράγραφοι , διόρθωση βιβλιογραφίας , σύνδεσμοι , πλάγια γράμματα |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{μορφοποίηση}}
Το ''Πέραμα'' είναι ένα μικρό
Γίνεται αναφορά για αυτό το χωριό πρώτη φορά στα 1378 και ακόμα και σήμερα η ονομασία του μένει ίδια .Σύμφωνα με τον Παναγιώτη Αραβαντινό το Πέραμα αυτή τη χρονολογία ήταν χωριό όταν έγινε επίθεση στο κάστρο της πόλης των Ιωαννίνων, όπου δεσπότης της ήταν ο Σέρβος Θωμάς Πρεάλουμπος ή Πρελούμποβιτς, από τριακόσιους Μαλακασίους πολεμιστές, οι οποίοι βρίσκονταν στην περιοχή της Δραμπάτοβας και έψαχναν πλεούμενο να τους μεταφέρει, μέσω της λίμνης, για να επιτεθούν στο κάστρο.
Βάσει των ιστοριών που διηγήθηκαν οι ντόπιοι στα παιδιά και τα εγγόνια τους , γίνεται γνωστό ότι οι πρώτοι που έφτασαν στην περιοχή, γύρω στον όγδοο αιώνα, κατοίκησαν στην περιοχή «Σαϊτό», δεξιά του χώρου όπου βρίσκεται τώρα το στρατόπεδο Κατσιμήτρου, η οποία φέρει ως σήμερα αυτό το όνομα. Τότε τα νερά της λίμνης έφθαναν ως εκεί και οι άνθρωποι αυτοί ασχολήθηκαν με το ψάρεμα και τη μεταφορά ανθρώπων και αγαθών με τα καΐκια τους στην πόλη των Ιωαννίνων. Αποτελούσε δηλαδη ‘’πέρασμα’’ από το οποίο περνούσαν για να πάνε στην πόλη και έτσι πήρε και το χωριό αυτή την ονομασία που έχει μέχρι και σήμερα. Όσο τα νερά της λίμνης «έπεφταν», τόσο μεταφέρονταν και οι κάτοικοι προς τον πρώτο οικισμό της σημερινής περιοχής, ο οποίος, όπως αναφέρθηκε, συναντάται με το όνομα Πέραμα το 1378 και λέγεται ότι υπήρχε από τον 10ο ή 11ο αιώνα.
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας το Πέραμα ανήκε στην ιδιοκτησία Τούρκων μπέηδων και αγάδων, γνώρισε πολλά δεινά, και αυτό γιατί [
Στο πιο κεντρικό σημείο του χωριού ο Αλή πασάς είχε κτίσει τα θερινά ανάκτορά του, τα ερείπια των οποίων, με το όνομα «Κονάκι» διασώζονταν μέχρι το 1960 περίπου. Ο λόφος του ονομάζεται «Γορίτσα», σημείο στο οποίο βρίσκεται το Σπήλαιο, όπου οι Τούρκοι είχαν στήσει αμυντικό μηχανισμό, για την προστασία των Ιωαννίνων, με πολυβολεία ή «Στικάμια», όπως είναι γνωστά και σήμερα. Οι κάτοικοι του, όσες φορές χρειάστηκε, πολέμησαν με κάθε τρόπο τους κατακτητές και συνέβαλαν στον απελευθερωτικό αγώνα του 1912-13, μεταφέροντας με τα καΐκια τους άλλους ανθρώπους και πυρομαχικά από τη μονή Ντουραχάνης προς τη λίμνη Λαψίστας διαμέσου της πυκνής υδρόφιλης βλάστησης, τα κατατόπια της οποίας γνώριζαν πολύ καλά. Παράλληλα διακρίνονταν για τη φιλοπατρία και την αγωνιστικότητά τους. Πολλοί κάτοικοι του χωριού συμμετείχαν στους μετέπειτα εθνικούς αγώνες, τόσο στη Μικρά Ασία, όσο και στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, όπου άλλοι τραυματίσθηκαν κι άλλοι έπεσαν για την πατρίδα.
Γραμμή 11:
Ζώντας κοντά στη λίμνη και στην πόλη των Ιωαννίνων, οι κάτοικοι του Περάματος δραστηριοποιήθηκαν στην αλιεία, στη γεωργία και στην κτηνοτροφία, χωρίς όμως το χωριό να γνωρίσει μεγάλη ανάπτυξη. Αντίθετα, λόγω της φτώχειας που επικρατούσε, αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό από πολύ παλιά. Μαζική όμως φυγή παρατηρήθηκε τη δεκαετία τον 1950 προς την Αυστραλία, όπου σήμερα ζούν περίπου εξακόσιους Περάτες, μετανάστες πρώτης δεύτερης και τρίτης γενιάς. Όσοι έφυγαν από το Πέραμα, αναζητώντας καλύτερους πόρους και πρόκοψαν στα ξένα, ευεργέτησαν τον τόπο τους, όπως παλιά οι αδελφοί Φίλιππος και Γεώργιος Περάτης (το πραγματικό τους επώνυμο ήταν Γούσιας), οι οποίοι με διαθήκη τους άφησαν πολλά χρήματα για αγαθοεργούς σκοπούς.
Από τη στιγμή που ανκαλύφθηκε τυχαία το 1940, κατά τη διάρκεια του [
[[Αρχείο:[[Αρχείο:Paradeigma.jpg]]]]
==Πηγές==
|