Λουίτζι Πιραντέλλο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.3) (Ρομπότ: Τροποποίηση: mk:Лујџи Пирандело
Pagaeos (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 5:
 
Γεννήθηκε στο [[Αγκριτζέντο]] της [[Σικελία|Σικελίας]], τον αρχαίο Ακράγαντα. Προερχόταν από μια αστική οικογένεια του Risorgimento που ήταν ιδιοκτήτρια κτημάτων και ορυχείων θείου. Αρχικά, ήθελε να ακολουθήσει σταδιοδρομία φιλολόγου και διαλεκτολόγου (υποστηρίζει στη Βόννη μια διατριβή για τη φωνητική και τη μορφολογία του ιδιώματος της γενέτειράς του πόλης) και εισοδηματία ποιητή -τα πρώτα του δημοσιεύματα είναι πράγματι μικροί τόμοι λυρικών ποιημάτων που κλίνουν προς την ευαισθησία του λυκόφωτος και του ρομαντισμού, όπως τα ''Mal giocondo'' (Χαρούμενο κακό, 1889), Pasqua di Gea (Πάσχα της Γης, 1891) και ''Elegia renane'' (Ελεγεία του Ρήνου, 1895)- που έχουν συντεθεί λίγο πολύ πάνω στο πρότυπο των Ρωμαϊκών ελεγείων του Γκαίτε τα οποία μετέφρασε τον επόμενο χρόνο. Ο ίδιος ο συγγραφέας έλεγε πως ήταν ελληνικής καταγωγής και πως το επίθετό του είναι παραφθορά του ελληνικού Πυράγγελος{{πηγή}}. Σπούδασε φιλολογία στο [[Παρίσι]] και στη [[Βόννη]] και δίδαξε ως καθηγητής της ιταλικής φιλολογίας στο ανώτατο ινστιτούτο της ιταλικής πρωτεύουσας. Στη [[Ρώμη]] ο Πιραντέλο συνεργάστηκε με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά. δημοσιεύοντας ποιήματα και πεζογραφήματά του. Έγινε γνωστός στο ευρύτερο κοινό με το μυθιστόρημά του "Ο μακαρίτης Ματθαίος Πασκάλ". Εκείνο όμως που τον έκανε παγκοσμίως γνωστό ήταν το θεατρικό του έργο. Το πρώτο μέρος του συνολικού θεατρικού του έργου ο Πιραντέλο το έγραψε σε μια ιδιαίτερα οδυνηρή εποχή γι' αυτόν, εξαιτίας του θανάτου της μητέρας του και της διανοητικής αρρώστιας της συζύγου του. Από τα πολλά έργα του Πιραντέλο αναφέρουμε τα : "Όταν ήμουν τρελός", "Όπως με θέλεις", "Να ντύσουμε τους γυμνούς", "Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα", "Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε","Απόψε αυτοσχεδιαζουμε".
 
==Ελληνικές μεταφράσεις έργων του Πιραντέλλο==
'''Θέατρο'''
*''Così è (se vi pare)'' (Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε, 1916) : Μάριος Πλωρίτης ("Γκόνη")
*''Liolà'' (Λιολά, 1916) : Πάρις Θεοφανίδης ("Δωδώνη")
*''Il piacere dell'onestà'' (Η ηδονή της τιμιότητος, 1917) : Μάριος Πλωρίτης ("Γκόνη")
*''La patente'' (Η πατέντα, 1918) : Μάνθος Κρίσπης (Νέα Εστία, 1961 Β΄)
*''Sei personaggi in cerca d'autore'' (Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα, 1921) : Αλέξης Σολομός ("Δωδώνη")
*''Enrico IV'' (Ερρίκος Δ΄) : Γ.Ρούσος ("Γκόνη")
*''L'imbecille'' (Ο ηλίθιος, 1922) : Μάριος Πλωρίτης ("Δωδώνη")
*''Vestire gli ignudi'' (Να ντύσουμε τους γυμνούς, 1922) : Μάριος Πλωρίτης ("Γνώση")
*''L'uomo dal fiore in bocca'' (Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα, 1923) : Λ.Μυριβήλη ("Γκόνη")
*''Come tu mi vuoi'' ('Οπως με θέλεις, 1930) : Μάριος Πλωρίτης ("Δωδώνη")
*''Questa sera si recita a soggetto'' (Απόψε αυτοσχεδιάζουμε, 1930) : Δημήτρης Μυράτ ("Δωδώνη")
'''Πεζογραφία'''
*''L’ esclusa (Η αποδιωγμένη, 1901) : Πάνος Ράμμος ("Παρατηρητής")
*''Il fu Mattia Pascal (Ο μακαρίτης Ματία Πασκάλ, 1904) : Μανώλης Γιαλουράκης ("Πανεπιστημιακός Τύπος")
*''Quaderni di Serafino Gubbio, operatore (Τετράδια του Σεραφίνο Γκούμπιο, κινηματογραφιστή, 1916 & 1925) : Γ.Λαμπιδώνης ("Αστάρτη")
*διηγήματα : πλείονες ("Δίφρος")
*διηγήματα : Κατ.Γλυκοφρύδη ("Καστανιώτης")
 
 
''Ευρωπαϊκά γράμματα: ιστορία της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας''. Αθήνα: Σοκόλης, 1999.