Σερβική γλώσσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ένα άλλο σπάνιο χαρακτηριστικό της Σερβικής γλώσσας είναι η παρουσία δύο αλφαβήτων: του [[Κυριλλικό αλφάβητο|Κυριλλικού]] και του [[Λατινικό αλφάβητο|Λατινικού]]. Τα δύο αλφάβητα είναι σχεδόν ισοδύναμα. Αυτό οφείλεται σε ιστορικούς λόγους, καθώς μέρος του πληθυσμού που μιλούσε τη γλώσσα ήταν υπό τη δυτική ( νεώτερη ) επιρροή της Αυστρο-Ουγγαρίας και το υπόλοιπο υπό την ανατολική (παλαιότερη) επιρροή της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]]. Όλοι οι μορφωμένοι κάτοικοι είναι εξοικειωμένοι και με τα δύο αλφάβητα.

 

Πριν το 1400, οι Σερβικές διάλεκτοι είχαν δύο προφορές, τη βραχύα και τη μακρά. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο αποκαλούνται "αρχαίες προφορές". Προς το 1500, οι παλιές προφορές κινήθηκαν κατά μία συλλαβή προς την αρχή των λέξεων. Για παράδειγμα, η λέξη ''τζουνάκ'' (''junâk'',ήρωας) έγινε ''τζούνακ''. Όσες λέξεις τονίζονταν ήδη στην πρώτη συλλαβή από παλιά, κράτησαν την παλιά προφορά τους. Οι διάλεκτοι που εξελίχθηκαν κατ'αυτόν τον τρόπο ονομάζονται νεο[[Στοκαβική διάλεκτος|στοκαβικές]]. Το μέρος απ'όπου άρχισε να εξαπλώνεται η νέα διάλεκτος ήταν η ανατολική [[Ερζεγοβίνη]]. Από τον 16ο αιώνα μετανάστευαν λαοί από τη συγκεκριμένη περιοχή, προς την περιοχή των Πολεμικών Συνόρων (Σερβικά: ''Vojna krajina'') και αργότερα προς τις περιάκτιες περιοχές ([[Δαλματία]], [[Ίστρια]] και [[Ντουμπρόβνικ]]. Το 1920 και το 1930 το βασιλικό καθεστώς προσπάθησε να "φυτέψει" πληθυσμό από την Ερζεγοβίνη στο [[Κοσσυφοπέδιο]]. Η [[Βοϊβοντίνα]] δέχτηκε μεταναστευτικά ρεύματα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

 

* Στις πολυσύλλαβες λέξεις, αν μια συλλαβή μέσα στη λέξη τονιστεί, τότε ο τόνος θα μεταφερθεί μπροστά κατά μια συλλαβή.

* Σε λέξεις με δύο ή περισσότερες συλλαβές, αν η πρώτη συλλαβή τονίζεται, τότε μπορούμε να έχουμε οποιαδήποτε από τις τέσσερις προφορές.

Η Σερβική λογοτεχνία ανεδύθη τον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] και συμπεριελάμβανε έργα όπως το ''Miroslavljevo jevandjelje'' (Το Ευαγγέλιο του Μίροσλαβ) το [[1192]] και τον ''Dušanov zakonik'' ( Κώδικας του Dušanov ) το [[1349]]. Λίγη μη εκκλησιαστική μεσαιωνική λογοτεχνία έχει διατηρηθεί, αλλά ό,τι υπάρχει δείχνει πως ήταν σύμφωνη με την εποχή της. Παραδείγματος χάριν το ''Serbian Alexandride'', ένα βιβλίο για τον [[Μέγας Αλέξανδρος|Μέγα Αλέξανδρο]], και μία μετάφραση του Τριστάνος και Ιζόλδη στα Σερβικά.

 

 

{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Serbian language}}

[[Κατηγορία:Νοτιοσλαβικές γλώσσες]]

[[Κατηγορία:Γλώσσες της Σερβίας| ]]

[[fr:Serbe]]

[[frp:Sèrbo]]

[[fy:Servysk]]

[[gd:Searbais]]