Οι πρώτοι Έλληνες έφτασαν στην [[Ερυθραία]] στα μέσα του 19ου αι.[[1888]] περνώντας από το [[Σουδάν]] και την [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]]. Στην πόλη [[Κερέν]], ο Βλάσης Φραγκούλης ίδρυσε μια μικρή παροικία. Η μικρή εκκλησία και το δημοτικό σχολείο, που χτίστηκαν τότε, διατηρούνται ως σήμερα. Κατά την ιταλική απογραφή του [[1894]], στην Ερυθραία κατοικούσαν 17811.078 Έλληνες. Η ελληνική κοινότητα οργανώθηκε επίσημα το [[19031897]] και λίγο αργότερα απέκτησε και σχολείο. Ο Πραξιτέλης Κυριακάκης από το χωριό [[Μελιτίνη Λακωνίας|Μελιτίνη]] της [[Σπάρτη|Σπάρτης]] ήταν από τους πιο φημισμένους Έλληνες, που έζησαν και εργάστηκαν στην Ερυθραία.
Η ελληνική παροικία της Ερυθραίας, με ιστορία ενός περίπου αιώνα, γνώρισε την ακμή της στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, όταν έφτασε να αριθμεί 40025.000 περίπου άτομα. Η ελληνική παρουσία της Ερυθραίας, άντεξε τόσο την εχθρότητα των Ιταλών, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του [[1930]] και του πολέμου, όσο και κατά την περίοδο που ακολούθησε, όταν η χώρα βρέθηκε αρχικά υπό βρετανική κατοχή ([[1941]]-[[1952]]), ύστερα υπό καθεστώς τοπικής αυτοδιοίκησης σε ομοσπονδιακή σύνδεση με την [[Αιθιοπία]] και τελικά υπό αιθιοπική εξάρτηση. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του [[1970]], όταν ανατράπηκε ο Αιθίοπας αυτοκράτορας [[Χαϊλέ Σελασιέ Α΄]] ([[1974]]) και ακολούθησαν μεγάλες οικονομικές μεταρρυθμίσεις και πολιτικές ταραχές, η ελληνική κοινότητα, αλλά και άλλες κοινότητες ξένων μεταναστών, δέχτηκε καίρια πλήγματα και σχεδόν διαλύθηκε. Το [[1996]], λόγω των γενικότερων δυσμενών συνθηκών, η ελληνική κοινότητα δεν αριθμούσε παρά 30 περίπου άτομα.
Στην πρωτεύουσα Ασμάρα βρίσκεται η Ελληνική Κοινότητα της [[Ασμάρα]] και πόλο συσπείρωσης τον ιερό ναό του [[Ευαγγελισμός της Θεοτόκου|Ευαγγελισμού της Θεοτόκου]]. Στην [[Ασμάρα]] παλιότερα λειτουργούσε και η [[Παπαφιλίππειος Δημοτική Σχολή]].
