Φρανσουά-Ρενέ ντε Σατωμπριάν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 4:
Γεννήθηκε στο Σαιν Μαλό της Βρετάννης, και μεγάλωσε στον οικογενειακό πύργο του Κομπούργκ της ίδιας περιοχής. Προερχόταν από παμπάλαια, αλλά ξεπεσμένη, αριστοκρατική οικογένεια. Σπούδασε (1777-1783) στα κολλέγια της Dol (Ντολ), Rennes (Ρεν) και Dinan (Ντινάν), όπου διακρίθηκε όλως ιδιαιτέρως, και ενώ ταλαντευόταν μεταξύ της ναυτικής και της εκκλησιαστικής σταδιοδρομίας, γίνεται ανθυπολοχαγός στην φρουρά του Καμπραί το 1786. Το 1788, λοχαγός πλέον, είναι στο Παρίσι όπου συναναστρέφεται συγγραφείς της εποχής και δημοσιεύει τους πρώτους του στίχους στο Almanach des Muses. <br />
Το 1789 ξεσπά η [[Γαλλική Επανάσταση]]. Ο Σατωμπριάν, συμπαθών αρχικά, γρήγορα απογοητεύεται και φεύγει στις Ηνωμένες Πολιτείες για να γνωρίσει τους
Την ίδια χρονιά κατατάσσεται στο στρατό των πριγκίπων (émigrés) και πολεμά εναντίον της Επανάστασης. Η γυναίκα του και η αγαπημένη του αδελφή Λουσίλ συλλαμβάνονται κατά την Τρομοκρατία και ο αδελφός του καρατομείται. Πληγώνεται στην πολιορκία της Τιονβίλ και παίρνει τον δρόμο της εξορίας, στο Λονδίνο. Ζει στην Αγγλία επτά χρόνια σε εσχάτη ένδεια, δίνοντας μαθήματα Γαλλικής και κάνοντας μεταφράσεις. Τότε δημοσιεύει το πρώτο του έργο, το ''Δοκίμιο για τις Επαναστάσεις'', όπου εκφράζει την δυσπιστία του για την Γαλλική αλλά και για όλες τις επαναστάσεις και που πέρασε απαρατήρητο. Περί το 1798 επανέρχεται στο Ρωμαιοκαθολικό δόγμα από το οποίο είχε αποστασιοποιηθεί.<br />
Γραμμή 21:
Το 1826 εκδίδεται το μυθιστόρημά του ''Οι Νατσέζ'', εμπνευσμένο από το ταξίδι του της Αμερικής, επεξεργασμένα επεισόδια του οποίου ήταν η ''Αταλά'' και ο ''Ρενέ''.<br />
Το 1828 διορίζεται πρεσβευτής στην Αγία Έδρα αλλά τον επόμενο χρόνο παραιτείται. Το 1830 μετά την πτώση των Βουρβώνων, ο Σατωμπριάν αρνείται να δώσει όρκο πίστεως στον Λουδοβίκο Φίλιππο, του δευτερότοκου κλάδου (των Ορλεανιδών), και αποσύρεται από τον δημόσιο βίο. <br />
Ήδη από το 1817 είχε αρχίσει να γράφει το μεγαλόπνοο έργο του ''Απομνημονεύματα πέραν του τάφου'', με την προοπτική να εκδοθεί το βιβλίο αυτό πενήντα χρόνια μετά τον θάνατό του.
Το 1844 εκδίδει την ''Ζωή του Ρανσέ'', ενός κοσμικού αριστοκράτη που αποσύρθηκε από την κοινωνία για να ιδρύσει το αυστηρότατο τάγμα των Τραπιστών μοναχών. Πρόκειται για έργο με εμφανή αυτοβιογραφικά στοιχεία και μια προσπάθεια εκτίμησης της πορείας του 19ου αιώνα.<br />
Γραμμή 32:
Η ζωή του Σατωμπριάν ήταν ένα υπόδειγμα εντονότατων αντιφάσεων. Η σχέση του με την αγαπημένη του αδελφή Λουσίλ σκιάζεται από την υπόνοια (αν όχι την βεβαιότητα) της αιμομιξίας. Ήταν υπέρμαχος της θρησκείας αλλά ζούσε τόσο εκτός των επιταγών της που ο Λουδοβίκος ΙΗ΄αναφώνησε κάποτε : «Πολύ θα ήθελα να γνώριζα το όνομα του εξομολογητή του κυρίου ντε Σατωμπριάν!».
Στο Οδοιπορικό του ο Σατωμπριάν, που πίστευε ότι η Γαλλία ήταν «η πρωτότοκος θυγάτηρ της Ελλάδος κατά τε την ανδρίαν, την ευφυΐαν και τας τέχνας», έψαξε αλλά δεν βρήκε την αρχαία Ελλάδα («"Λεωνίδα" έκραξα...αλλ’ ουδέν των ερειπίων επανέλαβε το μέγα τούτο όνομα» - οι μεταφράσεις του Εμμανουήλ Ροΐδη). Τους νέους Έλληνες δεν τους καλογνώρισε αλλά εκφράζει την αισιοδοξία του για το μέλλον τους βασιζόμενος στο λαμπρό παρελθόν τους αλλά και τους φόβους του για τις συνέπειες της δουλείας. Όταν άρχισε η Ελληνική Επανάσταση, συνδέθηκε με τις φιλελληνικές εταιρείες και σε νέα έκδοση του Οδοιπορικού προέταξε το ''Υπόμνημα περί Ελλάδος'', όπου υποστήριζε από νομικής, ιστορικής και ηθικής απόψεως τα δίκαια της Ελλάδος.
Γραμμή 44:
*''Le Génie du Christianisme'' (Το Πνεύμα του Χριστιανισμού, 1802)
*''Les Martyrs, ou le Triomphe de la foi chrétienne'' (Οι Μάρτυρες, ή Ο θρίαμβος της Χριστιανικής πίστης, 1809)
*''Itinéraire de Paris à Jérusalem et de Jérusalem à Paris, en allant par la Grèce et revenant par l’Égypte, la Barbarie et l'Espagne'' (Οδοιπορικό από το Παρίσι στην Ιερουσαλήμ και από την Ιερουσαλήμ στο Παρίσι, κατά την μετάβαση μέσω Ελλάδος και κατά την επιστροφή μέσω Αιγύπτου, Μπαρμπαριάς και Ισπανίας
*''De Buonaparte, des Bourbons, et de la nécessité de se rallier à nos princes légitimes pour le bonheur de la France et celui de l'Europe'' (Περί του Βοναπάρτη, των Βουρβώνων, και περί της ανάγκης συσπείρωσης γύρω από τους νόμιμους ηγεμόνες μας για την ευτυχία της Γαλλίας και της Ευρώπης, 1814)
*''Aventures du dernier Abencerage'' (Οι περιπέτειες του τελευταίου Αβενσεράγου, 1826)
*''Les Natchez'' (Οι Νατσέζ, 1827)
*''Voyages en Amérique et en Italie'' (
*''Vie de Rancé'' (Η ζωή του Ρανσέ, 1844)
*''Mémoires d'outre-tombe'' (Απομνημονεύματα πέραν του τάφου, 1848, μεταθανάτια έκδοση)
Γραμμή 54:
==Ελληνικές μεταφράσεις==
*''Αταλά'' – ''Ρενέ'' : Ευγ.Τσελέντη ("Printa")
*''Το Πνεύμα του Χριστιανισμού''
*''Οι Μάρτυρες'' (τμήμα) : Εμμανουήλ Ροΐδης (μαζί με το ''Οδοιπορικό'')
*''Οδοιπορικό από το Παρίσι στην Ιερουσαλήμ'' :
**Εμμανουήλ Ροΐδης, 1860 (φωτοτυπική επανέκδοση που περιλαμβάνει και το ''Υπόμνημα περί Ελλάδος'', "Αφοι Τολίδη", 1979)
**Αντρέας Καραντώνης (τα περί Ελλάδος και Μικράς Ασίας, «Δωδώνη», 1979)
*''Οι περιπέτειες του τελευταίου Αβενσεράγου'' : Εμμανουήλ Ροΐδης (μαζί με το ''Οδοιπορικό'')
*''Οι Νατσέζ'' : Κ.Ι.Δραγούμης, ως ''Οι Νατσαίοι'', 1864
Το έργο του [[Αντρέ Μωρουά]] ''René ou La vie de Chateaubriand'' (Ρενέ ή Η ζωή του Σατωμπριάν, 1938) μεταφράστηκε στα Ελληνικά από τον Γιώργο Πράτσικα (Νέα Εστία 1957 Α΄ και «Γκοβόστης» χχ)
| |||