Κασταμονίτσα Ηρακλείου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Εκκλησίες: επεξεργασία παραγράφου |
μ εμπλουτισμός ενότητας "Ιστορικά στοιχεία" |
||
Γραμμή 11:
| ιστοσελίδα =
}}
Η '''Κασταμονίτσα''' είναι ένα
Γραμμή 32:
Όταν οι Ενετοί κατέκτησαν την Κρήτη, οι κάτοικοι του νησιού, κατά τη διάρκεια των 450 χρόνων της υποδούλωσής τους, έκαναν αλλεπάλληλες επαναστάσεις για να αποτινάξουν τον ενετικό ζυγό, αλλά αποτύγχαναν. Μετά από κάθε αποτυχημένη επανάσταση, τα ζωτικότερα στοιχεία των Κρητικών σχημάτιζαν επαναστατικές ομάδες, οι οποίες υποστηρίζονταν από τους κατοίκους της ορεινής Κρήτης.
Η ενετική κυβέρνηση, για την απαλλαγή από τους επαναστάτες αυτούς, διέταξε την εκκένωση του οροπεδίου του Λασιθίου και των ριζίτικων χωριών της επαρχίας Πεδιάδας, το 1364 μ.Χ. Το χωριό Κασταμονίτσα και η γύρω περιοχή κηρύχτηκαν νεκρή ζώνη και απαγορεύτηκε, με ποινή θανάτου, η είσοδος σε αυτό. Από το 961 μέχρι το 1271, το χωριό καταστράφηκε πολλές φορές. Η απαγόρευση της εισόδου στην περιοχή κράτησε μέχρι το 1514 μ.Χ.
Με την επάνοδο των κατοίκων στο χωριό είναι αμφίβολο αν εγκαταστάθηκαν οι απόγονοι των πρώτων κατοίκων ή ένα μέρος απ' αυτούς. Κατά τη διάρκεια της απαγόρευσης, εγκαταστάθηκε στο χωριό ένας Ενετός, από την τότε επαρχία Αμορίου του Ρεθύμνου και κατέλαβε όλη τη γύρω αγροτική περιοχή, με αποτέλεσμα μικρή, μόνο, αγροτική έκταση να περιέλθει στην κατοχή των εγκατασταθέντων εκεί Ελλήνων.
Το 1363 μ.Χ. κήρυξαν αποστασία οι Ενετοί κάτοικοι της Κρήτης μαζί με ντόπιους. Τότε έγινε πεισματώδης, πολύνεκρη μάχη μεταξύ των επαναστατών και του ενετικού στρατού, στην τοποθεσία μεταξύ Κασταμονίτσας και Αμαριανού, στη θέση που βρίσκεται σήμερα ο Άγιος Γεώργιος ο Κεφαλιώτης. Οι επαναστάτες κατατροπώθηκαν και έφυγαν προς το οροπέδιο Λασιθίου. Στο μέρος αυτό υπάρχουν πολλοί τάφοι νεκρών της μάχης.
== Σήμερα ==
| |||