Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1806–1812): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[1810]] οι εχθροπραξίες άρχισαν εκ νέου από τα αδέρφια [[Καμένσκι]] (''Kamensky''), τα οποία νίκησαν τις Οθωμανικές ενισχύσεις που κατευθύνονταν προς τη Σιλίστρια και εκδίωξαν τους Τούρκους από το [[Παζαρντζίκ]] (''Pazardzhik'') στις [[22 Μαΐου]]. Η ήττα αυτή των Τούρκων έφερε τη Σιλίστρια σε δεινή θέση και η φρουρά της πόλης παραδόθηκε στις [[30 Μαΐου]]. Δέκα μέρες αργότερα, ο Καμένσκι άρχισε την πολιορκία ενός άλλους ισχυρού [[οχυρό|οχυρού]], αυτού της πόλης [[Σούμλα]] (''Shumla''). Η έφοδος του προς το [[φρούριο]] αποκρούστηκε με μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές (Ανάμεσα στούς νεκρούς ήταν ο [[Εμμανουήλ Παπαδόπουλος]] Ρώσος Υποστράτηγος, Ελληνικής καταγωγής), ενώ περισσότερη αιματοχυσία επήλθε κατά τη δολοφονική έφοδο στην πόλη [[Ρους]] (''Rousse''), στις [[22 Ιουλίου]]. Το οχυρό της Ρους αντιστάθηκε στις επιθέσεις των Ρώσων μέχρι τις [[9 Σεπτεμβρίου]], και μετά από τον αιφνιδιασμό ενός μεγάλου Τουρκικού αποσπάσματος και την εκδίωξή του στο [[Μπατίν]] (''Batyn'') από τον στρατό του Καμένσκι στις [[26 Αυγούστου]]. Λίγο αργότερο ο Καμένσκι πέθανε και ο νέος διοικητής, [[Μιχαήλ Κουτουζόβ]] (''Mikhail Kutuzov''), εγκατέλειψε τη Σιλίστρια και άρχισε σταδιακά να υποχωρεί προς το Βορρά.