Θεσσαλονίκη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Το μεγαλύτερο μέρος της πόλης καταστράφηκε σε μια [[Μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης 1917|μεγάλη πυρκαγιά]] το [[1917]], πιθανότατα από ατύχημα. Ως αποτέλεσμα, το μισό μέρος του Εβραϊκού πληθυσμού της πόλης που είχε χάσει τα υπάρχοντά του στην πυρκαγιά μετανάστευσε. Πολλοί έφυγαν για την [[Παλαιστίνη]], το [[Παρίσι]] και ορισμένοι την [[Αμερική]]. Ο πληθυσμός αυτός αντικαταστάθηκε γρήγορα από τους πρόσφυγες μιας άλλης καταστροφής. Έλληνες πρόσφυγες από την [[Σμύρνη]] και άλλες περιοχές της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] και του [[Πόντος|Πόντου]] έφτασαν στην πόλη μετά την [[Μικρασιατική Καταστροφή]] του [[1922]]. Μαζί τους έφεραν και τα ήθη και έθιμά τους επηρεάζοντας τον χαρακτήρα της πόλης.

 

Ο [[Ελευθέριος Βενιζέλος]] απαγόρευσε την ανοικοδόμηση της πόλης, μέχρι να ετοιμαστεί ένα σύγχρονο σχέδιο πόλης. Αυτό παραδόθηκε λίγα χρόνια αργότερα από τον αρχιτέκτονα [[Ερνέστ Εμπράρ]].Ένα ρημοτομικό σχέδιο το οποίο έμεινε μόνο στα σχέδια, λόγο των μεγάλων ''πιέσεων'' που άσκησαν στην επιτροπή και τον ίδιο το Βενιζέλο διάφοροι μεγαλο-οικοπεδούχοι της εποχής(Φραγκολεβαντίνοι-Εβραίοι).Το σχέδιο προέβλεπε υψηλά κτήρια για την εποχή(5 όροφα ή 6όροφα)και μεγάλους ανοιχτούς χώρους και μετατροπή αυτών σε πάρκα ή άλση.Το μόνο κομματί που κατάφερε να υλοποιηθεί είναι η Πλατεία Αριστοτέλους από την Ρωμαική αγορά ως την παραλία.Δυστυχός όμως η ατολμία της επιτροπής να υπερπηδήσει τις πιέσεις καταδίκασε τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης να ζούν στο σημερινό μόρφωμα τους.