|
=== Άνοδος ===
Οι απόφοιτοι της Σχολής Ευελπίδων της τάξης του 1940 σύντομα θα εισέρχονταν στον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]]. Στις 28 Οκτωβρίου 1940 όταν ο [[Ιωάννης Μεταξάς]] είπε το ιστορικό [[«OXI»]] στις ιταλικές δυνάμεις για την παράδοση της χώρας στον [[Μπενίτο Μουσολίνι]] και ξεκίνησε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος συμμετείχε σ΄ αυτόν ως διοικητής ουλαμού πυροβολικού και στη συνέχεια κατά των Γερμανών στις 6 Απριλίου 1941. Με την έναρξη της κατοχής, τον Απρίλιο του 1941 εγγράφεται στην σχολή πολιτικών μηχανικών του Πολυτεχνείου, χωρίς να αποφοιτήσει. Το 1943 όταν δημιουργήθηκαν τα [[Τάγματα Ασφαλείας]] από την δεύτερη κατοχική κυβέρνηση, την κυβέρνηση του Δ. Ράλλη, κατ΄ επιταγή του δικαίου πολέμου, προσκλήθηκε και συμμετείχε ως οργανωτής στο Τάγμα της Πάτρας που τελούσε υπό τη διοίκηση του συνταγματάρχη Κουρκουλάκου.<ref>Kloby, 2004</ref> Παράλληλα, εντάσσεται στην οργάνωση [[Μίδας 614]] του συνταγματάρχη [[Ιωάννης Τσιγάντες|Τσιγάντε]], και μετά την διάλυσή της στην «[[Οργάνωση Χ]]» του [[Γεώργιος Γρίβας|Γεωργίου Γρίβα]]. Το [[1944]], με τη βοήθεια των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, διέφυγε στην [[Μέση Ανατολή]] όπου και του απονεμήθηκε ο βαθμός του [[Υπολοχαγός|υπολοχαγού]]. Κατά την εκεί παραμονή του πιθανολογείται η ένταξή του στην αντιδημοκρατική και αντικομουνιστική ομάδα ΕΝΑ (Ένωση Νέων Αξιωματικών) της οποίας ηγετικό στέλεχος ήταν ο αντισυνταγματάρχης Καραγιάννης. Το [[1945]] όταν επανήλθε στην Ελλάδα και η οργάνωση ΕΝΑ και άλλες συγχωνεύτηκαν στον [[ΙΔΕΑ]] ο Γ. Παπαδόπουλος εντάχθηκε από τους πρώτους σ΄ αυτόν. Στη συνέχεια έλαβε μέρος στον Εμφύλιο (1946-1949) και τιμήθηκε με χρυσό αριστείο ανδρείας, μετάλλιο εξαιρέτων πράξεων και πολεμικό σταυρό<ref>Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος τομ.48ος, σελ.101-102</ref>
Κατά τη δεκαετία του '50 υπηρέτησε σε διάφορες μονάδες. Από τον Ιανουάριο του 1951 υπηρετώντας τότε στη Σχολή Πυροβολικού εμφανίζεται να επιχειρεί μυήσεις νέων αξιωματικών στον ΙΔΕΑ με την συνεργασία του τότε αντισυνταγματάρχη [[Οδυσσέας Αγγελής|Οδυσσέα Αγγελή]], γεγονός που μαρτυρεί την μακρά σχέση των δύο ανδρών<ref>Κατάθεση συνταγματάρχη Α. Παπατέρπου στο 5μελές Εφετείο Αθηνών (Δίκη Πρωταιτίων της 21ης Απριλίου 1967 - Πλήρη Πρακτικά σ.601-602.</ref> Την ίδια εποχή ξεκίνησε και τη σχέση του με τον Αλέξανδρο Χατζηπέτρο, που αργότερα επί δικτατορίας ανέλαβε διοικητής της ΚΥΠ.<br />
== Οικογενειακή κατάσταση ==
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε τελέσει δύο γάμους. Από τον πρώτο του γάμο με την Νίκη Παπαδοπούλου (1942) απέκτησε δύο γιους και μία κόρη τους οποίους στη συνέχεια απέστειλε στις ΗΠΑ για σπουδές και μόνιμη διαμονή. Παράλληλα όμως φέρεται από το 1957-1958 να διατηρούσε παράνομο δεσμό με την Δέσποινα Σερέτη, πρώην πολιτική υπάλληλο στη [[Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού]] (ΓΥΣ) απ΄ όπου ήταν αποσπασμένη στη Διεύθυνση Α2 του ΓΕΣ. Όταν διατάχθηκε η επάνοδός της στη ΓΥΣ απολύθηκε, πλην όμως επί εποχής Νάτσινα προσελήφθη στη ΚΥΠ. Την ίδια εκείνη εποχή ο Γ. Παπαδόπουλος ήταν αποσπασμένος στη Διεύθυνση πυροβολικού της VI Μεραρχίας. Οι διάφορες κινήσεις της και οι ύποπτες έξοδοί της από το ΓΕΣ είχαν προκαλέσει το ενδιαφέρον της παρακολούθησής της από την ίδια την υπηρεσία κατ΄ εντολή του τότε Α/ΓΕΣ Πέτρου Νικολόπουλου. Πολύ αργότερα μετά από 10 περίπου χρόνια παράνομου δεσμού ο Γ. Παπαδόπουλος χωρίζοντας την γυναίκα του νυμφεύθηκε την Δέσποινα Σερέτη (εκ του επιθέτου του συζύγου της αστυνομικού, τον οποίον επίσης χώρισε). Ο γάμος τους τελέσθηκε το 1968, σε κλειστό κύκλο, τον οποίον και ευλόγησε ο [[αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Α']]. Από τον γάμο αυτόν και εκ του παράνομου δεσμού, ο Γεώργιος και η Δέσποινα Παπαδόπουλου απέκτησαν μία κόρη την Μάχη (Υπερμαχεία), την οποία νυμφεύθηκε ο Β. Ζάπας.
=== Σκάνδαλα και διαφθορά ===
Η επταετία της Χούντας σημαδεύτηκε από σκάνδαλα και πολλές περιπτώσεις χρηματισμού και ευνοιοκρατίας. Τα πιο γνωστά είναι το σκάνδαλο με τα λεγόμενα θαλασσοδάνεια του συνταγματάρχη Ιωάννη Λαδά<ref>Πολιτικά Θέματα, 8.2.75</ref> που έμεινε κοροϊδευτικά στην ιστορία ως «ο κύριος καθαρά χέρια», το σκάνδαλο με τα σάπια κρέατα του συνταγματάρχη Μπαλόπουλου<ref>Λεωνίδας Παπάγος Σημειώσεις 1967-1977</ref> και οι τεράστιες χρηματικές δαπάνες για τα κοσμικά πάρτι και την πολυτελή ζωή του αντισυνταγματάρχη (ο Παπαδόπουλος τον έκανε υποστράτηγο) Μιχάλη Ρουφογάλη, που του είχε ανατεθεί η διεύθυνση της ΚΥΠ, δηλαδή του εθνικά κρίσιμου τομέα των μυστικών υπηρεσιών, ο οποίος επίσης εξασφάλιζε τη χορήγηση δανείων σε υποστηρικτές της χούντας, επιβαρύνοντας τις ελληνικές δημόσιες τράπεζες <ref>Ταχυδρόμος, 12.9.74</ref>. Η ευνοιοκρατία και το ρουσφέτι επί χούντας γιγαντώθηκαν: ο Μακαρέζος διόρισε τον κουνιάδο του Αλέξανδρο Ματθαίου Υπουργό Γεωργίας, ο Λαδάς έκανε τον ένα ξάδερφό του στρατηγό και διοικητή της ΑΣΔΕΝ και έναν άλλο ξάδερφό του Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών, και ο γαμπρός του Παττακού Ανδρέας Μεϊντάσης έγινε βαθύπλουτος παίρνοντας χαριστικά δουλειές από το Δήμο Αθηναίων. Ο στρατηγός Βασίλης Καρδαμάκης διορίστηκε διοικητής της ΔΕΗ και ο στρατηγός Αλέξανδρος Νάτσινας (πρώην αρχηγός ΚΥΠ με τεράστιες ευθύνες για το σχέδιο ΠΕΡΙΚΛΗΣ και το παρακράτος) διορίστηκε Πρόεδρος στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών.<ref>Αλέξανδρος Δρεμπέλας ο θρήνος του Χωροφύλακα 1998</ref> Ο ίδιος ο Παπαδόπουλος διόρισε τον αδελφό του Κωνσταντίνο Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Προεδρίας της Κυβερνήσεως, περιφερειακό διοικητή Αττικής και Υπουργό παρά τω Πρωθυπουργό διαδοχικά. Τον άλλο αδελφό του, Χαράλαμπο, τον διόρισε Γενικό Γραμματέα στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Ο Χαράλαμπος αποκαλούνταν ειρωνικά "μπον φιλέ" από τους αξιωματικούς της Χωροφυλακής, επειδή συνήθιζε να τρώει καθημερινά στα εστιατόρια ακριβών ξενοδοχείων μαζί με τη φρουρά του και τους υπαλλήλους του.<ref>Δρεμπέλας 1998 </ref>
Τις χειρότερες εντυπώσεις (ακόμη και σε χουντικούς) προκάλεσε η διαμονή του Παπαδόπουλου σε πολυτελέστατη βίλα στο Λαγονήσι, που του παραχώρησε ο [[Αριστοτέλης Ωνάσης]], ως αντάλλαγμα στη σκανδαλώδη εύνοια με την οποία η Χούντα αντιμετώπιζε τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου.
== Παραλειπόμενα ==
|
