Παύλος ο Σιλεντιάριος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

==Συγγραφικό έργο==

Μας σώζονται εβδομήντα τρία από τα επιγράμματα που συνέταξε, κυρίως ερωτικού περιεχομένου. Αν και επιδέξια συντεθειμένα ως προς τη μορφή, χαρακτηρίζονται από υπερβολική δόση ερωτισμού<ref>Herbert Hunger, Βυζαντινή Λογοτεχνία, τομ.Β, μτφρ. Ιωάννης Βάσσης, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 1992, σελ.591</ref>

Μεταξύ άλλων μνημονεύει τη λαμπρότητα των χρωματιστών μαρμάρων, τον τρόπο στήριξης του τρούλου, τα ψηφιδωτά των τόξων τα οποία παρομοιάζει με το ‘’πολύχρωμο τόξο της Ίριδος’’, το ασημένιο κιβώριο, και την ολόχρυση πλάκα της Αγίας Τράπεζας στηριγμένης σε χρυσούς κίονες, το μεταξωτό κάλυμμά της επενδυμένο από χρυσό και άργυρο. <ref>Γεώργιος Γαλάβαρης, ‘’Η Αγία Σοφία’’, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους , Εκδοτική Αθηνών, τομ.Ζ, (1978), σελ.382</ref>

Αργότερα γράφτηκε η έκφραση του μεγάλου άμβωνα της Αγίας Σοφίας σε 275 εξαμέτρους και εισαγωγή σε ιαμβικό μέτρο και αποτελείται από είκοσι εννέα ιάμβους.

==Αποτίμηση του συγγραφικού έργου του==

Η σημασία των δύο αυτών έργων είναι μεγάλη για την ιστορία της αρχιτεκτονικής και της τέχνης. Επίσης, τέτοια κείμενα όπως αυτά εξυπηρετούσαν την αυτοκρατορική προπαγάνδα του Ιουστινιανού τόσο για τον ίδιο όσο και για την αυτοκρατορία την ίδια. <ref>Herbert Hunger, όπ.π., σελ.513</ref> Η ποιητική περιγραφή του Σιλεντιάριου μας επιτρέπει να υποθέσουμε πως ο βυζαντινός άνθρωπος μέσα σε μνημεία όπως η Αγία Σοφία «αντιδρούσε όχι μόνο ως πιστός, αλλά και ως θεατής έργων τέχνης εκφράζοντας το θαυμασμό του και εντυπωσιασμένος από τα σαφώς αισθητικά αποτελέσματα αυτού του αριστουργήματος…»<ref>Κώστας Μπαρούτας, Το πρόβλημα της ελευθερίας στη Βυζαντινή τέχνη, εκδ.Σαββάλας, Αθήνα, 2002, σελ.234</ref>