Συζήτηση:Εθνικός Διχασμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Προτείνω το νέο κείμενο να έχει την παρακάτω μορφή. Εάν διαφωνείτε καλώς, βλέπουμε...

 

Ο '''Εθνικός Διχασμός''' (1914-1917) υπήρξε μία σειρά γεγονότων που επικεντρώνονται στη διένεξη μεταξύ του τότε πρωθυπουργού της Ελλάδας, [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθερίου Βενιζέλου]] και του Βασιλιά [[Κωνσταντίνος Α' της Ελλάδας|Κωνσταντίνου Α΄]] σχετικά με την είσοδο ή μη της Ελλάδας στον [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκόσμιο Πόλεμο]]. Τα κύρια γεγονότα της διένεξης αφορούν διαδοχικά την παραίτηση του Βενιζέλου, τη δημιουργία ξεχωριστού κράτους με πρωτοβουλία του στην Βόρεια Ελλάδα με πρωτεύουσα τη [[Θεσσαλονίκη]] και την εκδίωξη του Κωνσταντίνου από την Ελλάδα μετά από παρέμβαση των δυνάμεων της [[Αντάντ]]. Η διένεξη αυτή χώρισε την χώρα σε δύο διαφορετικά στρατόπεδα και προκάλεσε εξαιρετικά βαθύ χάσμα στην ελληνική κοινωνία. Οι επιπτώσεις του χάσματος παρέμειναν ως το τέλος της δεκαετίας του '30. Ορισμένοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι και η [[Μικρασιατική Εκστρατεία|Μικρασιατική καταστροφή]] μετέπειτα, ήταν σε μεγάλο βαθμό απόρροια του Εθνικού Διχασμού.

 

==Αίτια==

Ως κύριο αίτιο του Εθνικού Διχασμού θεωρείται η διαμάχη μεταξύ Ε. Βενιζέλου και Βασιλιά Κωνσταντίνου του Α΄. Ο Κωνσταντίνος, βάσει του Συντάγματος, είχε δικαιοδοσίες εξαιρετικά περιορισμένες, όμως η επιρροή του σε πολιτικούς της εποχής ήταν παραπάνω από έντονη. Ο αποτυχημένος για την Ελλάδα [[ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897]] οφείλεται στις ραδιουργίες της μασονικής και αντιβασιλικής μυστικής οργάνωσης "[[Εθνική Εταιρεία]]". Το 1900 ο Διάδοχος Κωνσταντίνος διορίστηκε Γενικός Διοικητής του Ελληνικού Στρατού. Προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στην Ελλάδα και τα επιτεύγματά του ήταν σημαντικά. Πολεμικές προμήθειες, εκπόνηση επιστρατευτικού σχεδίου, πραγματοποίηση γυμνασίων, επιμόρφωση και εκπαίδευση των αξιωματικών. Συμμετοχή στον Μακεδονικό αγώνα. Ωστόσο, το 1909 ξέσπασε το [[Κίνημα στο Γουδί|κίνημα στο Γουδί]], που απαιτούσε άμεσες ανακατατάξεις στο Στράτευμα με κύριο αίτημα την αποχώρηση του Διαδόχου και των πριγκίπων από την διοίκηση των Ενόπλων Δυνάμεων.

Στο πρόσωπο του Ε. Βενιζέλου, το στρατιωτικό κίνημα βρήκε τον κύριο εκφραστή του, τον οποίο και κάλεσε από την Κρήτη για να αναλάβει την πολιτική ηγεσία της χώρας.

 

 

==Η επίσημη είσοδος της Ελλάδας στον πόλεμο (1917)==

Οι Γάλλοι, συνεπικουρούμενοι από το νέο Βρετανό Πρωθυπουργό Λόυντ Τζώρτζ, απαίτησαν από τον Κωνσταντίνο να εγκαταλείψει το θρόνο του προκειμένου να άρουν τον αποκλεισμό. Μετά λοιπόν, από τελεσίγραφο των συμμάχων ο Βασιλιάς, μπροστά στον κίνδυνο αιματοχυσίας, αποσύρεται από το θρόνο, χωρίς να παραιτηθεί τυπικά, στις 15 Ιουνίου 1917, και φεύγει στην [[Ελβετία]] αφήνοντας στη θέση του το δευτερότοκο γιο του, Αλέξανδρο. Ο Βενιζέλος έρχεται στην Αθήνα και σχηματίζει κυβέρνηση στις 13 Ιουνίου. Ο Βενιζέλος έχοντας χάσει πλέον πολλούς οπαδούς δεν διεξάγει εκλογές και ανακαλεί το διάταγμα της διάλυσης της Βουλής του 1915. Η ανασυσταθείσα Βουλή ονομάζεται ειρωνικά "Βουλή των Λαζάρων". Στις 15 Ιουνίου κηρύσσει τον πόλεμο στις Κεντρικές Δυνάμεις επισημοποιώντας την ανάλογη πράξη της προσωρινής κυβέρνησης της Θεσσαλονίκης. Η ενεργός συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο, στο πλευρό των συμμάχων έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα τη θριαμβευτική νίκη κατά των Γερμανοβουλγάρων στα υψώματα του [[Σκρα Κιλκίς|Σκρα Ντι Λέγκεν]] στις 30 Μαΐου 1918 και τη συμμετοχή των ελληνικών δυνάμεων στην τελική επίθεση και διάσπαση του μετώπου, το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους.