Αλκιδάμας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Αλκιδάμας''' (4ος αι. π.Χ.) ήταν [[Ρητορική|ρήτορας]] και [[Σοφιστές|σοφιστής]] από την [[Ελαία (Μικρά Ασία)|Ελαία]] της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]]. Υπήρξε μαθητής του [[Γοργίας|Γοργία]] και ακολούθησε πιστά την ρητορική τέχνη εκείνου σε αντίθεση με το συμμαθητή του [[Ισοκράτης|Ισοκράτη]], που διαμόρφωσε περισσότερο προσωπικό χαρακτήρα. Σύμφωνος με το πνεύμα των σοφιστών τηρούσε αρνητική και κριτική στάση απέναντι στη φιλοσοφία που την αποκαλούσε επίσημα «επιτείχισμα τω νόμω», δηλαδή προμαχώνα ανάσχεσης των νόμων, προσέγγισε όμως τον [[Πλάτων| Πλάτωνα]] υπεραμυνόμενος του ρητορικού αυτοσχεδιασμού.<ref>Αλκιδάμας, Περί των τους γραπτούς λόγους γραφόντων ή περί ή περί σοφιστών</ref>

==Εργογραφία==

 

Είναι γνωστοί ακόμη τίτλοι έργων του που δεν σώθηκαν, όπως ο «Μεσσηνιακός», λόγος συμβουλευτικός, στον οποίο ανήκει η γνωστή φράση:

{{Απόσπασμα|ελευθέρους αφήκε πάντας ο θεός ουδένα δούλον η φύσις πεποίηκεν.|float=center|width=500px|Αλκιδάμας<ref>Αλκιδάμας, Μεσσηνιακός (Sauppe,Fragmenta incerta, ii,156)</ref>}}

*«''Εγκώμιον Ναϊδος της εταίρας''» και

*«''Εγκώμιον θανάτου''».

Το σπουδαιότερο από τα θεωρητικά του έργα, το «Μουσείον», άρχιζε με έναν αγλωνα ανάμεσα στον [[Όμηρος|Όμηρο]] που αυτοσχεδίαζε και τον [[Ησίοδος|Ησίοδο]] που αντιπροσώπευε τον συγγραφέα των λόγων. Στο αγώνα αυτό, που υποδήλωνε την αντίθεση ανάμεσα στον ίδιο τον Αλκιδάμαντα και στον [[Ισοκράτης|Ισοκράτη]], κέρδιζε ο Ησίοδος, αλλά μόνο χάρη στους άδικους και αμαθείς κριτές. Αυτό το έργο, που αποτελούσε συλλογή βιογραφικού και ανκδοτολογικού υλικού για ανάπτυξη σε λόγους, χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα στην αρχαιότητα και πρώτα από όλους από τον [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]] στο έργο του «Ρητορική τέχνη».

==Παραπομπές==

{{παραπομπές|2 }}