Δημήτριος Δίγκας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Ο '''Δημήτριος Δίγκας''' ήταν [[Έλληνας]] δικηγόρος και πολιτικός απο τις [[Σέρρες]].
==Τα πρώτα χρόνια==
Γεννήθηκε το [[1876]] στις [[Σέρρες]] ως Οθωμανός υπήκοος, και σπούδασε νομικά στην [[Αθήνα]] και στην [[Κωνσταντινούπολη]] όπου μετά το πέρας των σπουδών του εγκαταστάθηκε. μόνιμαΑργότερα μετακόμισε στην [[Θεσσαλονίκη]], ασκώντας το επάγγελμα του δικηγόρου διακρινόμενος για την επαγγελματική, κοινωφελή και εθνική του δράση.<br />
Μετά την επανάσταση των Νεότουρκων και την επαναφορά σε λειτουργία του συντάγματος διατέλεσε βουλευτής στο Οθωμανικό Κοινοβούλιο κατά την περίοδο [[1908]] - [[1912]] , εκπροσωπώντας την περιοχή του βιλαετίου Θεσσαλονίκης και επιδεικνύοντας σημαντική εθνική δράση σε συνεργασία με το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης και τους υπόλοιπους [[Έλληνες]] στην καταγωγή βουλευτές.
 
==Μετά την απελευθέρωση==
Μετά την θριαμβευτική απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης υπό τον ελληνικό στρατό, το [[1915]] αναμίχθηκε στην ελληνική πολιτική και εξελέγη βουλευτής Σερρών. Το [[1916]] συμμετείχε στο [[Κίνημα Εθνικής Αμύνης]] όπου ο [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ε. Βενιζέλος]] τον συμπεριέλαβε στη Προσωρινή Κυβέρνηση διορίζοντάς τον υπουργό Δικαιοσύνης από τις [[6 Οκτωβρίου]] του [[1916]] έως τις [[13 Ιουνίου]] του [[1917]]. Με την ολοκληρωτική επικυριαρχία της Ελλάδας υπό την [[Αντάντ]] και την δι΄ αυτής εγκατάσταση της προσωρινής κυβέρνησης Βενιζέλου στην [[Αθήνα]], ο Δ. Δίγκας ανέλαβε το [[Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (Ελλάδα)|Υπουργείο Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως]], θέση στην οποία διατηρήθηκε μέχρι τον Νοέμβριο του [[1920]], μεέχοντας ως σημαντικότερο επίτευγμα του, την εισαγωγή της διδασκαλίας της δημοτικής γλώσσας στα δημοτικά σχολεία.
 
Στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1920|Εκλογές του 1920]] ήταν ο μοναδικός βενιζελικός βουλευτής της Θεσσαλονίκης. Γενικά όμως οι πολύ επιδεικτικές του εμφανίσεις αλλά και οι πράξεις του γενικότερα συνέτειναν στη αποστροφή τόσο των κατοίκων όσο και των μειονοτικών κοινοτήτων (μουσουλμανική, εβραϊκή, και προσφύγων) προς αυτόν ώστε το [[Κόμμα των Φιλελευθέρων]] να καταποντιστεί και ούτε ο ίδιος να εκλεγεί.