Βασίλειο της Αγγλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σταθμό στην ιστορία της Αγγλίας αποτέλεσε η κατάκτησή της από τον [[Νορμανδοί|νορμανδό]] [[Γουλιέλμος Α'Α΄ της Αγγλίας|Γουλιέλμο τον Κατακτητή]], με τη συντριπτική νίκη του, το 1066, επί των Αγγλοσαξώνων στη [[Μάχη του Χέιστινγκς|μάχη του Χέιστινγκς]]. Η νορμανδική κατάκτηση εισήγε στην Αγγλία, μεταξύ άλλων, τη [[φεουδαρχία]] και τη [[Ρομανικές γλώσσες|ρομανική]] γλώσσα των κατακτητών, τα νορμανδικά. Από τότε άρχισαν να εισρέουν στο αγγλικό λεξιλόγιο πολλές λέξεις λατινικής προέλευσης, στοιχείο που διατηρείται μέχρι σήμερα στην [[αγγλική γλώσσα]]. Υπό τη διοίκηση των Νορμανδών, το βασίλειο αναδείχθηκε σταθερά σε ένα από τα ισχυρά κράτη της Δυτικής Ευρώπης. Μαζί με άλλα βασίλεια της Ευρώπης, η Αγγλία συμμετείχε στις [[σταυροφορίες]], με γνωστότερο ηγέτη τον [[Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος|Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο]].

Τον Ριχάρδο διαδέχθηκε ο αδελφός του, [[Ιωάννης της Αγγλίας|Ιωάννης]], ο οποίος εξέδωσε τη [[Μάγκνα Κάρτα]]. Τους επόμενους αιώνες, η Αγγλία ήταν αντίπαλος της Γαλλίας στον εξουθενωτικό [[Εκατονταετής πόλεμος|εκατονταετή πόλεμο]] (1337-1453), ο οποίος ήταν και μια από τις αιτίες του ακόλουθου [[Πόλεμος των Ρόδων|πολέμου των Ρόδων]] (1455-1485), μιας εμφύλιας σύγκρουσης μεταξύ δύο αριστοκρατικών οίκων, αυτών του [[Οίκος του Λάνκαστερ|Λάνκαστερ]] και της [[Οίκος της Υόρκης|Υόρκης]]. Σε αυτήν τη σύγκρουση νικητής αναδείχθηκε τελικά ο [[Ερρίκος Ζ'Ζ΄ της Αγγλίας|Ερρίκος Τυδώρ]], ο οποίος είχε δεσμούς με τους Λάνκσαστερ και ήταν ο πρώτος βασιλιάς του [[Οίκος των Τυδώρ|οίκου των Τυδώρ]].

Τον διαδέχθηκε ο γιος του, [[Ερρίκος Η'Η΄ της Αγγλίας|Ερρίκος ο Η'Η΄]], κατά τη διάρκεια της βασιλείας του οποίου συνέβη το κομβικής σημασίας γεγονός της [[Μεταρρύθμιση]]ς. Ο ίδιος ο Ερρίκος ήρθε σε σύγκρουση με τον πάπα, και αυτοανακηρύχθηκε κεφαλή της [[Εκκλησία της Αγγλίας|Εκκλησίας της Αγγλίας]], αποκλείοντας έτσι τον πάπα από την ανάμειξή του στα εκκλησιαστικά ζητήματα της Αγγλίας. Από την περίοδο της βασιλείας του ξεκινούν θρησκευτικές αναταραχές σχετιζόμενες με τη Μεταρρύθμιση, οι οποίες θα κλονίζουν συχνά το βασίλειο μέχρι τον 18ο αιώνα. Η σημαντικότερη διάδοχος του Ερρίκου είναι η [[Ελισάβετ Α'Α΄ της Αγγλίας|Ελισάβετ Α΄]], η οποία βασίλεψε για πολλά χρόνια και συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους μέχρι σήμερα μονάρχες της Βρετανίας. Η [[ελισαβετιανή περίοδος]] θεωρείται ως ο "χρυσός αιώνας" της Αγγλίας, με μεγάλη άνοδο των τεχνών, με κύριο εκπρόσωπο τον [[Ουίλλιαμ Σαίξπηρ]].

Η Ελισάβετ πέθανε άτεκνη το 1603. Την διαδέχτηκε ο μακρινός συγγενής της, βασιλιάς [[Ιάκωβος Στ'ΣΤ΄ της [[ΣκωτίαΣκωτίας]]ς, ο οποίος μετά την ανάρρησή του στον αγγλικό θρόνο έλαβε το όνομα [[Ιάκωβος Α'Α΄ της Αγγλίας]]. Ο Ιάκωβος ανήκε στην [[Οίκος των Στιούαρτ|οικογένεια των Στιούαρτ]], και, έτσι, εγκαινίασε μια νέα δυναστεία στον αγγλικό θρόνο, αυτή των Στιούαρτ. Κατά τη βασιλεία του ιδρύθηκαν οι πρώτες επιτυχημένες αγγλικές αποικίες στη βόρεια Αμερική. Το 1642 ξέσπασε στην Αγγλία ο καταστροφικός [[Αγγλικός Εμφύλιος Πόλεμος]], εξαιτίας της σύγκρουσης του [[Κάρολος Α'Α΄ της Αγγλίας|Καρόλου Α'Α΄]], γιου του Ιακώβου, με το κοινοβούλιο. Ο Κάρολος τελικά ηττήθηκε και αποκεφαλίστηκε το 1649. Από τότε μέχρι το 1660, δεν υπήρχε μονάρχης στην Αγγλία, η οποία διοικείτο από κοινοβούλιο, με προεξέχουσα μορφή τον νικητή του αγγλικού εμφυλίου [[Όλιβερ Κρόμγουελ]]. Το 1660 έλαβε χώρα [[Αγγλική Παλινόρθωση|παλινόρθωση]] της μοναρχίας μετά από πρόσκληση του κοινοβουλίου προς τον εξόριστο στην [[Ολλανδία]] [[Κάρολος Β'Β΄ της Αγγλίας|Κάρολο]], γιο του εκτελεσθέντος Καρόλου Α'Α΄. Τον Κάρολο Β'Β΄ διαδέχθηκε ο αδερφός του [[Ιάκωβος Β'Β΄ της Αγγλίας| Ιάκωβος]], ο οποίος ήταν καθολικός και γι' αυτόν τον λόγο ανατράπηκε από την προτεστάντισσα κόρη του, [[Μαρία Β'Β΄ της Αγγλίας|Μαρία]] και τον σύζυγό της, ολλανδό ευγενή Γουλιέλμο της Οράγγης, κατά την [[Ένδοξη Επανάσταση]] του 1688. Ο Γουλιέλμος έλαβε τον θρόνο και το όνομα [[Γουλιέλμος Γ'Γ΄ της Αγγλίας|Γουλιέλμος Γ'Γ΄]].