Βαλδουίνος Β΄ του Αινώ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Βαλδουίνος Β’Β΄ του Αινώ''' ([[1056]] – [[1098]];) ήταν κόμης του [[Αινώ]] ([[1071]] – [[1098]]), νεώτερος γιος του [[Βαλδουίνος ΣΤ'ΣΤ΄ της Φλάνδρας|Βαλδουίνου Στ’ΣΤ΄ κόμητος της Φλάνδρας]] και της Ριχίλδης κόμισσας του Μονς και του Αινώ, διάδοχος του μεγαλύτερου αδελφού του, [[Αρνούλφος Γ'Γ΄ της Φλάνδρας|Αρνούλφου Γ’Γ΄ κόμητος της Φλάνδρας]].

Η οικογένεια είχε επιπλέον τον τίτλο του κόμητος της [[Φλάνδρα|Φλάνδρας]], αλλά ο Βαλδουίνος τον έχασε με τον θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του, καθώς ο τίτλος πέρασε στον θείο του, [[Ροβέρτος της Φριζίας|Ροβέρτο της Φριζίας]]. Συμμετείχε στην [[Πρώτη Σταυροφορία]] υπό την αρχηγία του [[Γοδεφρείδος του Μπουιγιόν|Γοδεφρείδου του Μπουγιόν]] πουλώντας ένα τμήμα της περιουσίας του στην επισκοπή της [[Λιέγη|Λιέγης]]. Απεστάλη στην [[Κωνσταντινούπολη]] ([[1098]]) με τον [[Ούγος των Βερμαντουά|Ούγο των Βερμανδουά]] μετά την [[πολιορκία της Αντιόχειας]], προκειμένου να ζητήσει υποστήριξη από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα [[Αλέξιος Α'Α΄ Κομνηνός|Αλέξιο Α’.Α΄]]. Στην συνέχεια, κατά την διάρκεια μιας επιδρομής των [[Σελτζούκοι Τούρκοι|Σελτζούκων Τούρκων]] στην [[Ανατολή]] εξαφανίστηκε. Πιθανότατα δολοφονήθηκε.

Με την σύζυγο του, [[Ίδα του Λέουβεν]], κόρη του [[Ερρίκος Β'Β΄ του Λέουβεν|Ερρίκου Β’Β΄]], κόμη του [[Λέουβεν]], απέκτησε τον διάδοχο του, [[Βαλδουίνος Γ’Γ΄ του Αινώ|Βαλδουίνο Γ’Γ΄]].