Ανζού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''δουκάτο του Ανζού''', ή '''ΑνδεγαυίαςΑνδεγαυία''', αντιστοιχεί στον σημερινό γεωγραφικό νομό της Γαλλίας [[Μαίν ε Λουάρ]] της Δυτικής Γαλλίας με πρωτεύουσα την [[Ανζέρ]] (Angers). Συμπεριλαμβανόταν σε ένα από τα 83 γεωγραφικά διαμερίσματα της Γαλλίας που δημιουργήθηκαν μετά την [[Γαλλική επανάσταση]] ([[1790]]). Σήμερα κατατάσσεται σε μια από τις 100 Γαλλικές περιφέρειες και σχηματίστηκε στην περιοχή που βρισκόταν τα [[μεσαίωνας|μεσαιωνικά χρόνια]] το δουκάτο του Ανζού: οι κάτοικοι του αποκλήθηκαν Ανδεγαυοί. Έχει έκταση με πολυπλοκότητα στην μορφή του εδάφους: δασώδεις λόφοι στον νότο και πεδιάδες στον βορρά, όπου βρίσκεται η κοιλάδα του [[Λίγηρας|Λίγηρα]] και διασχίζεται από τους παραποτάμους του Σαρθ, Μαγιέν και Λουάρ.

Οι Ανδεγαυοί προέρχονται από το Γαλατικό βασίλειο των '''Ανδών''' (γαλλ. Andécaves), που καταλύθηκε μετά την κατάκτηση τους από τον [[Ιούλιος Καίσαρας|Ιούλιο Καίσαρα]]. Την εποχή των [[Φράγκοι|Φράγκων]] μετονομάστηκαν σε Ανζού (γαλλ. Anjou), και έγιναν έδρα επισκοπής. Συνόρευε στα βόρεια με την κομητεία του [[Μαιν]], στα νότια με το [[Πουατιέ]], ανατολικά με την [[Τουραίνη]] και δυτικά με την κομητεία της [[Νάντη|Νάντης]]. Αργότερα, επί βασιλέως [[Κάρολος της Βουργουνδίας|Καρόλου του Ισχυρού]], δέχτηκε την επίθεση των [[Νορμανδοί|Νορμανδών]]. Ο βασιλιάς το παραχώρησε ([[861]]) στον [[Ροβέρτος ο Ισχυρός|Ροβέρτο τον Ισχυρό]], έναν γενναίο άντρα που το υπερασπίστηκε ενάντια στους Νορμανδούς αλλά το [[866]] έπεσε σε μάχη εναντίον τους.

Αργότερα ([[886]]) η ηγεσία πέρασε στον Όντο, μεγαλύτερο γιο του Ροβέρτου, ενώ το [[898]] δόθηκε στον υποκόμη Φούλκωνα τον Ερυθρό, που σφετερίστηκε τον τίτλο του κόμη. Τον Φούλκωνα τον ερυθρό διαδέχθηκε ο γιος του Φούλκων Β’Β΄ ο Αγαθός ([[942]] – [[960]]) και αυτόν ο γιος του Γοδεφρείδος Α’Α΄ ([[960]] – [[987]]) που ξεκίνησε την επέκταση της κομητείας, κατακτώντας εδάφη που ανήκαν σε γειτονικά κρατίδια. Κατάφερε να κατακτήσει την κομητεία της Νάντης ενώ απέκτησε και την [[Ακουιτανία]]. Διακρίθηκε στους πολέμους του βασιλιά [[Λοθάριος της Γαλλίας|Λοθαρίου]] κατά των Νορμανδών και του αυτοκράτορα [[Όθων Β'Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Όθωνα Β’Β΄]] κερδίζοντας διακρίσεις.

Τον διαδέχθηκε ο γιος του, [[Φούλκων Γ'Γ΄ του Ανζού|Φούλκων Γ'Γ΄ Νέρρα]] ([[987]] – [[1040]]), που ήρθε αντιμέτωπος με την συμμαχία του [[Όντο Α'Α΄ του Μπλουά]] και του [[Κόναν Α'Α΄ της Ρεν]]. Ο Κόναν κατέλαβε την [[Νάντη]], αλλά ο Φούλκων τον νίκησε ([[992]]) ανακτώντας την πόλη. Με τον θάνατο του Όντο Α'Α΄ κυρίευσε και την Τουρ, αλλά ο βασιλιάς της Γαλλίας [[Ροβέρτος Β'Β΄ της Γαλλίας|Ροβέρτος ο Ευσεβής]] ([[997]]) τον νίκησε παίρνοντας πίσω την πόλη.

Τον διαδέχθηκε ο γιος του, [[Γοδεφρείδος Β'Β΄ του Ανζού|Γοδεφρείδος Μαρτέλος]] ([[1040]] – [[1060]]), που νίκησε οριστικά τον [[Θεοβάλδος Γ'Γ΄ του Μπλουά|Θεοβάλδο Γ’Γ΄ του Μπλουά]] καταλαμβάνοντας την [[Τουραίνη]]. Την εποχή της βασιλείας του πατέρα του είχε ξυλοκοπηθεί από τον επίσκοπο του [[Λε Μαν]] ([[1038]]) και αργότερα για να τον εκδικηθεί τον αιχμαλώτισε ([[1048]]), αλλά αφορίστηκε από τον [[πάπας Λέων Θ'Θ΄|πάπα Λέοντα Θ΄]] ([[1049]]). Ο Γοδεφρείδος Μαρτέλος πέθανε χωρίς απογόνους και η κομητεία πέρασε στον μεγαλύτερο ανιψιό του, [[Γοδεφρείδος Γ'Γ΄ του Ανζού|Γοδεφρείδο Γ’Γ΄]] τον γενειοφόρο, μεγαλύτερο γιο του Γοδεφρείδου, κόμητος του Γκατινέ, και της αδελφής του, Ερμενγάνδης. Ο Γοδεφρείδος στάθηκε ανίκανος να κυβερνήσει και ο μικρότερος αδελφός του, [[Φούλκων Δ'Δ΄ του Ανζού|Φούλκων Δ’Δ΄]], ([[1068]] – [[1109]]) κατάφερε να καταλάβει την κομητεία φυλακίζοντας δύο φορές μετά απο μάχες τον αδελφό του. Ο Φούλκων Δ'Δ΄ κατάφερε να κάνει ό,τι μπορεί για να σώσει την κομητεία από την φθορά της διοίκησης του ανίκανου αδελφού του.

Τον διαδέχθηκε ο γιος του Φούλκων Ε'Ε΄ ή [[Φούλκων των Ιεροσολύμων]]. Ο Φούλκων αναχώρησε για τους [[Άγιοι Τόποι|Αγίους Τόπους]], προκειμένου να στεφθεί βασιλιάς της [[Ιερουσαλήμ]], αφήνοντας το δουκάτο στον γιο του [[Γοδεφρείδος Ε'Ε΄ του Ανζού|Γοδεφρείδο Πλανταγενέτη]]. Τον κληρονόμησε ο γιος του, [[Ερρίκος Β'Β΄ της Αγγλίας]], και έμεινε το δουκάτο υπό την διοίκηση του Αγγλικού στέμματος, οπότε και καταλήφθηκε από τον βασιλιά της Γαλλίας [[Φίλιππος Αύγουστος Β'Β΄ της Γαλλίας|Φίλιππο Β'Β΄]] το [[1204]]. Το δουκάτο έμεινε από εκεί και πέρα υπό την κυριαρχία της δυναστείας των '''[[Καπετίδες|Καπετιδών]]''' της Γαλλίας, παραχωρούμενο αργότερα στον εγγονό του Φιλίππου Β'Β΄ [[Κάρολος ο Ανδεγαυός|Κάρολο]], που ίδρυσε την πρώτη Ανδεγαυική δυναστεία των Καπετιδών. Τον διαδέχθηκε ο γιος του [[Κάρολος Β'Β΄ της Νάπολης|Κάρολος Β'Β΄ ο Χωλός]], που ζούσε στην [[Νάπολη]], ο οποίος παραχώρησε το δουκάτο στην κόρη του, [[Μαργαρίτα του Ανζού|Μαργαρίτα]], που παντρεύτηκε τον ξάδελφο της, [[Κάρολος του Βαλουά|Κάρολο των Βαλουά]], ιδρυτή της δυναστείας των '''[[Βαλουά]]'''. Ο Κάρολος των Βαλουά, ιδρυτής του κλάδου των Βαλουά, έγινε νέος ηγεμόνας του Ανζού, ιδρύοντας την δεύτερη Ανδεγαυική δυναστεία των Καπετιδών, πατέρας του βασιλιά της Γαλλίας [[Φίλιππος ΣΤ΄ της Γαλλίας|Φιλίππου ΣΤ'ΣΤ΄]].