Προσωπική ένωση

Ο όρος προσωπική ένωση στην πολιτική, είναι μια πολιτική ένωση δύο ή περισσότερων κρατικών οντοτήτων, τα οποία θεωρούνται διεθνώς ως χωριστά κράτη, αλλά μέσω του καθιερωμένου νόμου, μοιράζονται τον ίδιο αρχηγό κράτους. Δε συγχέεται με την ομοσπονδία (όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες π.χ.), η οποία διεθνώς θεωρείται ως ενιαίο κράτος.

Οι προσωπικές ενώσεις μπορούν να προκύψουν για πολύ διαφορετικούς λόγους, από μια σύμπτωση (π.χ. μια πριγκήπισσα που είναι ήδη παντρεμένη με έναν βασιλιά, γίνεται μια βασίλισσα κυβερνώσα, και το παιδί τους κληρονομεί την κορώνα και των δύο χωρών) μέχρι και την εικονική προσάρτηση (όπου μια προσωπική ένωση μερικές φορές λειτουργούσε ως μέσο παρεμπόδισης των εξεγέρσεων). Μπορούν επίσης να κωδικοποιηθούν (όταν τα τα συντάγματα τους δηλώνουν σαφώς ότι θα ενωθούν μαζί στο μέλλον) ή να μη κωδικοποιηθούν (οπότε σ' αυτή την περίπτωση η ένωση αυτή μπορεί εύκολα να σπάσει (λόγω π.χ διαφορετικών κανόνων διαδοχής).

Επειδή οι Πρόεδροι των δημοκρατιών επιλέγονται συνήθως από από τους πολίτες του εν λόγω κράτους, οι προσωπικές ενώσεις είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου ένα φαινόμενο που απαντάται σε μοναρχίες. Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, οι προσωπικές ενώσεις έχουν γίνει αρκετά ασυνήθιστες. Όπου υπάρχουν, ειδικότερα μεταξύ Σφαιρών σε Κοινοπολιτείες, είναι συνήθως εθιμοτυπικές, όπου ο αρχηγός της Κοινοπολιτείας έχει θεωρητικά την πολιτική δύναμη, η οποία όμως είναι οριακή και υποχρεούται να λαμβάνει υπόψη τις συμβουλές του τοπικού επικεφαλής της κυβέρνησης.